Various artists 297

Cinematic

Η τέχνη πλέον διαθέτει και μία παράμετρο η οποία δεν υπήρχε στο παρελθόν: Προωθητικές ενέργειες. Έτσι, με αφορμή την καινούργια ταινία του Tim Burton, δημιουργήθηκε ένας ολόκληρος δίσκος εμπνεόμενος από αυτήν (υποτίθεται). Το “Almost Alice” (**) είναι μια εφηβικής αντίληψης συλλογή, στην οποία συμμετέχουν οι Avril Lavigne (μόνο το δικό της τραγούδι έχει συμπεριληφθεί στο τέλος της ταινίας), The All-American Rejects, Owl City, Tokio Hotel, Franz Ferdinand, Robert Smith, Wolfmother, 3OH!3, Metro Station κ.ά. Καμία σχέση με το (γενικότερο) πνεύμα του Burton. 

Girls Around 

Αν υπάρχει μια τέχνη που επιβεβαιώνει εμπράκτως πως ο 21ος αιώνας ανήκει στις γυναίκες, αυτή είναι η μουσική. 

Carmen Souza - Protegid (****)

Η ιδιαίτερη ερμηνεία της, η μουσική παράδοση του Πράσινου Ακρωτηρίου, το πολυεθνικό της σχήμα, οι αφροκουβανέζικες αναφορές και ο jazz προσανατολισμός κάνουν το “Ρrotegid” ένα ζωντανό, ευχάριστο, ευρυγώνιο και καλοδουλεμένο άλμπουμ, απ’ αυτά που ενισχύουν την άποψη πως η world music είναι το βασικό δεκανίκι της σύγχρονης μουσικής πραγματικότητας. 

Corinne Bailey Rae - The Sea (***)

Η απώλεια του συντρόφου της από O.D. οδήγησε τη νέα ντίβα της αγγλικής soul στην απομόνωση από την οποία βγαίνει με αυτό το μελαγχολικό, προσωπικό αλλά και τυπικό άλμπουμ, με ρετρό στοιχεία, στιλάτη ερμηνεία και ενορχηστρώσεις που κινούνται από το blues/rock μέχρι την orchestral pop. Ακούγεται ευχάριστα αλλά δύσκολα επανέρχεσαι.

Amy Macdonald  - A Curious Thing (**)

Για το δεύτερο άλμπουμ διάλεξε τη σίγουρη οδό της πεπατημένης, και μόνο σε «τεχνικές» λεπτομέρειες, όπως είναι η παραγωγή, ο δίσκος διαφοροποιείται από τον προηγούμενο. Ακόμη και η φωτογραφία της στο εξώφυλλο είναι σχεδόν ίδια με την προηγούμενη, μόνο που τώρα μας κοιτάει στα μάτια για να μας πει όσα έζησε και την ενόχλησαν μετά τη μεγάλη επιτυχία. Κάπου ανάμεσα στην Dolores O’Riordan και τη Sinead O’ Connor, είναι προφανές γιατί αρέσει στους Βρετανούς.

Βορράς - Νότος

Αν η κοινωνική «διαμάχη» γέρνει συνήθως υπέρ του Βορρά, σε μουσικό επίπεδο ο Νότος κερδίζει διαρκώς πόντους και φέρνει νέο αίμα στην κουρασμένη δυτική pop.

Tamikrest - Adagh (***)

Ο δρόμος έχει ανοίξει από τον Ali Farka Toure και τους Tinariwen. Η αφρικάνικη έρημος συναντάει τα blues, οι κυνηγημένοι Tuareg βρήκαν τρόπο να κοινοποιήσουν τα προβλήματά τους στη Δύση μέσω της μουσικής. Οι Tamikrest με τη βοήθεια του Chris Eckman (Walkabouts) βάζουν στον ήχο τους –εκτός από την αφρικάνικη παράδοση και τις blues κιθάρες– και κάτι από folk/americana. Απουσιάζει όμως ο πραγματικός πόνος που κάνει σπουδαίους τους δασκάλους τους. 

Dan Berglund’s Tonbruket (***)

Μετά το θάνατο του Esbjorn Svensson και τη διάλυση των σπουδαίων EST, ο μπασίστας του γκρουπ Dan Berglund δημιούργησε το δικό του σχήμα κάνοντας μια άνιση απόπειρα να ανακατέψει το progressive με την jazz και τη σύγχρονη μουσική. Ένα καλό πρώτο δείγμα...

Hot Chip - One Life Stand (***)

Στον 4ο δίσκο τους οι Άγγλοι Hot Chip δείχνουν διάθεση να κάνουν και κάτι παραπάνω από ανάλαφρη χορευτική pop. Όπου, λοιπόν, πέφτουν οι τόνοι και τα τραγούδια γίνονται πιο συναισθηματικά, αποκαλύπτεται και η δυνατότητά τους να δημιουργούν ατμόσφαιρα. Κατά τα άλλα... τα ίδια...