Royal Trux: Sex, Drugs & Rock ’n’ Roll δεν ήθελες;

Υπάρχει αυτό το rock ’n’ roll που είναι γεννημένο στην κόλαση, που είναι «σκατά», που μπατάρει εύκολα στα λάθη και την ανυποληψία, που όλα είναι παιγμένα «λάθος», που οι εταιρείες δίσκων το ακούνε και φρικάρουν (αν και μερικές φορές το βγάζουν γιατί μπορεί να τους φέρει λεφτά), που οι (κατά δήλωσή τους) ροκάδες που ορκίζονται στους Toto ή στους Lynyrd Skynyrd, το θεωρούν εχθρικό και απαράδεκτο. Κάνει θόρυβο, τα λάθη στα παιξίματα συγχωρούνται εύκολα, αυτοί που το φτιάχνουν είναι ρέμπελοι, περιθωριακοί, τζάνκι, αλλόκοτοι, αλαφροΐσκιωτοι, έχουν «ζαπρέ» στην καβάτζα ή μπορεί –όταν χάνονται κάποιο διάστημα– να είναι φυλακή.

Sex, Drugs & Rock ’n’ Roll δεν ήθελες; Τι νόμιζες πως είναι; Παιδική χαρά να κάνεις κούνια και να ακούς U2;

Όπως ανακοινώθηκε με δελτίο τύπου: «Οι συναυλίες των Royal Trux θα προγραμματιστούν εκ νέου, λόγω ενός προβλήματος που έχει προκύψει από προηγούμενη σύλληψη… Η Jennifer Herrema είναι απίστευτα ευγνώμων που δεν θα σπαταλήσει άλλο χρόνο στη φυλακή και με δικά της λόγια δηλώνει: shit could definitely be worse».

Ένας καινούργιος δίσκος από τον Neil Hagerty και την Jennifer Herrema μετά από 19 χρόνια και όμως κενός χρόνος δεν υπάρχει καθώς «για την μπάντα είναι μια φυσική, ρευστή επιστροφή. Τίποτα δεν έχει αλλάξει μέσα στο σύμπαν Truxian που δημιουργήσαμε για μας, όταν ήμασταν έφηβοι. Οι Trux είναι και θα είναι ο τρόπος ζωής μας, αυτά που ζήσαμε μαζί ή χωριστά. Δεν έχουμε το rock ’n’ roll για χόμπι. Είμαστε δρομείς μεγάλων αποστάσεων της ζωής, χωρίς φόβο και χωρίς λύπη αλλά γεμάτοι ευγνωμοσύνη για τον τρόπο με τον οποίο το σύμπαν έχει ανταμείψει τη δυναμική που έχουμε δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια».

Στο εξώφυλλο ένας καθρέφτης και πάνω του γραμμένο με καλλιγραφικά γράμματα από «white stuff» το όνομά τους. Στην κορνίζα, γραμμένα με στιλό, διάφορα σκιτσάκια, λέξεις, γκράφιτι, τηλέφωνα για «εξυπηρέτηση», μουτζούρες. Όλα αυτά θυμίζουν κάτι από το εξώφυλλό του: «Beggars Banquet» των Stones, ένα κόλλημα του Hagerty που στα νιάτα του είχε διασκευάσει όλο το «Exile on Main Street» και είχε κυκλοφορήσει τότε σε κασέτα.

Στο «White Stuff» δεν υπάρχει τίποτα πολύπλοκο, παλιό ή καινούργιο. Υπάρχει απλώς ατόφιο, βρώμικο, άτεχνο, αφτιασίδωτο rock ’n’ roll, από αυτό που νομίζεις πια πως δεν υπάρχει, πως έχει εξαφανιστεί, σαν κάποια ζώα που έχουν αφανιστεί αλλά ξαφνικά εμφανίζονται και πάλι μετά από χρόνια.

Γιατί όπως λέει και η Herrema: «Είναι αστείο πώς ο κόσμος εκεί έξω αισθάνεται την ανάγκη ή την υποχρέωση να αναλύσει πολύπλοκες σχέσεις και δυναμικές. Είναι απλώς ένα παιχνίδι…». Ένα παιχνίδι το οποίο οι Royal Trux το έχουν παίξει σε όλες του τις διαστάσεις, έχουν βυθιστεί σ’ αυτό και δικαιούνται να μιλάνε.

Αν έχεις μπει έστω και μια φορά σ’ αυτή την κολασμένη περιοχή, σε λίγες μέρες που θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ μπορείς να ξαναμπείς, αλλιώς άσ’ το. Και οι Kasabian μια χαρά είναι.