Όσοι είχαν την περιέργεια να βρεθούν σε συναυλία τους, επέστρεψαν σπίτι εντυπωσιασμένοι. Πειραματικός ηλεκτροφόρος ήχος, στιχουργική με έντονη κριτική διάθεση για την επικαιρότητα και πάθος για να γυρνάς τον κόσμο επικοινωνώντας με τη μουσική σου. Ίσως για αυτό, τους εμπιστεύτηκαν οι Depeche Mode και οι Interpol τη θέση του support στις περιοδείες τους. Την Παρασκευή 8 και το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου, οι Algiers επιστρέφουν στην Ελλάδα, για να μεταδώσουν το ανήσυχο μήνυμά τους ζωντανά στη χώρα μας με ορμητήρια το Eightball Club και το Temple, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα. Λίγο πριν, ο ντράμερ Matt Tong, πρώην μέλος των Bloc Party, απάντησε στις ερωτήσεις που έλαβε στο mail του.
Έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για το άλμπουμ σας «The Underside of Power». Τι πραγματικά είχατε στο μυαλό σας;
Είναι η πρώτη ηχογράφηση που κάναμε ως τέσσερα μέλη και η πρώτη που κάναμε έχοντας μερικά χρόνια εκτεταμένης περιοδείας πίσω μας, οπότε νομίζω ότι θέλαμε κάτι που να αντανακλά την αναπτυσσόμενη συνεργία μεταξύ μας ως μουσικοί. Επιπλέον, προσπαθήσαμε να επεκταθούμε λίγο περισσότερο, όσον αφορά τη μουσική σύνθεση και τις ιδέες μας.
Το «The Underside of Power» κυκλοφόρησε το 2017. Έχετε αρχίσει να δουλεύετε κάτι καινούριο; Έχετε κάποιο όραμα για το πώς θα είναι το επόμενο άλμπουμ σας;
Έχουμε παρουσιάσει τρία νέα τραγούδια στα live μας και ελπίζουμε ότι θα δείξουμε και κάνα δυο ακόμα πριν αυτή η περιοδεία ολοκληρωθεί. Έχουμε περίπου 15-20 ιδέες, οι οποίες, φυσικά, θα πρέπει να μειωθούν όσο πλησιάζουμε στην ηχογράφηση του άλμπουμ τον Απρίλιο. Από την δική μου οπτική, θα ήθελα να μπορέσουμε να πλησιάσουμε ένα συμβιβασμό ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο άλμπουμ. Το δεύτερο άλμπουμ έχει μία πολύ πιο ευρύτερη μουσική οπτική, αλλά ίσως να θυσίασε ένα μέρος της μονολιθικής ταυτότητας του πρώτου. Θα ήταν καλό να καταλήξουμε σε κάτι, που θα πετυχαίνει την ισορροπία ανάμεσα στο να έχουμε μία αδιαμφισβήτητη ταυτότητα και στο να αποτελέσουμε μία επιβλητική και προκλητική μουσική εμπειρία.
Από πού παίρνετε έμπνευση όταν γράφετε τραγούδια και ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος της διαδικασίας;
Από την λογοτεχνία, την θρησκεία, την ιστορία, τις δυσκολίες, την θέληση να επανεξετάσουμε παλαιότερες μουσικές δομές κλπ. Το αγαπημένο μου μέρος της διαδικασίας είναι όταν παρουσιάζουμε τα κομμάτια για πρώτη φορά. Αποτελεί πάντα μια βολή στο σκοτάδι, αλλά το να αναγκάζεσαι να ερμηνεύσεις την αντίδραση του κοινού είναι συνήθως μία συναρπαστική εμπειρία για εμένα.
Ποιοι αποτελούν τις βασικές επιρροές σας;
Χωρίς συγκεκριμένη σειρά, οι Fanon, Morricone, Afrika Bambaataa, Nina Simone, T.S. Eliot. Προφανώς και πολλοί ακόμα, αλλά έλα τώρα.
Ποιο είναι το μότο σας ή η συμβουλή, βάσει της οποίας ζείτε;
Εγώ προσωπικά πάντα παλεύω να εξισορροπήσω την επιθυμία μου να είμαι υπομονετικός και ευγενικός με τους ανθρώπους, ενάντια στα μεγάλα προβλήματα ελέγχου θυμού που έχω, οπότε υποθέτω ότι αυτό που επαναλαμβάνω στον εαυτό μου είναι, «Κάνε υπομονή, αλλά μην αφήσεις κανέναν να σε κοροϊδέψει».
Έχω την εντύπωση ότι η μελαγχολία είναι μία λέξη που συντροφεύει την καλλιτεχνική σας έκφραση. Υπάρχει κάτι που σας κάνει να μελαγχολείτε αυτές τις μέρες;
Η έλλειψη ήλιου, η τηλεοπτική σειρά «Atlanta», ο τρόπος που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η συνενοχή μου σε αυτά, η κουλτούρα των influencers, το πώς το να ξεπουλιέσαι έχει γίνει ένα αποδεκτό μέρος όλου του παιχνιδιού.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, μέσα σε λίγες λέξεις – ή σε όσες εσείς θεωρείτε ότι χρειάζονται.
Έχω κουραστεί να μιλάω για αυτόν τον αξιολύπητο καριόλη! Ελπίζω αυτό να βοηθάει.
Ποιο ήταν το πρώτο άλμπουμ που ερωτευτήκατε;
Το «I Should Coco» των Supergrass είχε απλά αυτή την περίεργη, απελευθερωτική ενέργεια που τότε δεν μπορούσα να κατανοήσω. Το «Daydream Nation» των Sonic Youth ήταν ίσως το πρώτο που με έκανε να θέλω να το κομματιάσω, ώστε να καταλάβω τι είναι αυτό που το έκανε να δουλεύει.
Ποιο είναι το πιο σκοτεινό τραγούδι όλων των εποχών;
Δύσκολο. Χμ. Το «Pets» του John Maus.
Έχετε έρθει ποτέ αντιμέτωποι με το άγχος της σκηνής;
Ήμουν πραγματικά εκνευριστικός στην περιοδεία με τους Depeche Mode. Το να παίζεις σε στάδιο είναι χάλια, αν είσαι ντράμερ, γιατί εάν τα θαλασσώσεις, όλοι μπορούν να ακούσουν το λάθος σου! Τρομαχτικό. Ελπίζω να μην επηρέασα του άλλους πάρα πολύ.
Για τι ανησυχούσατε, όταν ξυπνήσατε σήμερα;
Όπως συνήθως, για το αν κοιμήθηκα αρκετά.
Τι ελπίζετε να κρατήσουν οι θαυμαστές από αυτή την βραδιά στην Αθήνα;
Την πραγματική αίσθηση για το πόσο αποφασισμένοι και παθιασμένοι είμαστε, όσον αφορά αυτό που κάνουμε.
Πώς ορίζετε την επιτυχία;
Ως το να μπορείς να ζεις κάνοντας κάτι που αγαπάς, χωρίς να πατήσεις πάνω σε κανέναν στην πορεία και κρατώντας μία πραγματικά γερή ομάδα φίλων.
18°
