Πολλοί κριτικοί εντύπων και μουσικών sites από όλο τον κόσμο συγκλίνουν στα ίδια άλμπουμ κι έτσι δεν αισθάνομαι κι εγώ μόνος, αλλά και οι επιλογές αποκτούν άλλη εγκυρότητα. Συγκεντρώνουμε λοιπόν τους δίσκους που κατά κοινή ομολογία –με κριτικές και υψηλές βαθμολογίες από Uncut, Pitchfork, Spin, Guardian, Q, Mojo, BBC Music, PopMatters, Times, All Music Guide, Paste Magazine, Consequence of Sound κ.λπ.– είναι ενδιαφέροντες και σας τους παρουσιάζουμε με βασικές πληροφορίες, βίντεο, ήχο, τρέιλερ και ό,τι άλλο είναι διαθέσιμο.
Από την αρχή της χρονιάς έχουμε ανεβάσει τo Vol.1 (19/2) και ακολούθησε τo Vol.2 (27/3), το Vol.3 (8/5) και το Vol.4 (17/6), ενώ μέσα στο καλοκαίρι δημοσιεύσαμε τον απολογισμό του πρώτου 6μήνου του 2013 με το Vol.5 (16/7) που αφορούσε στους ξένους δίσκους και το Vol.6 (23/7) για τους ελληνικούς. Σε όλες αυτές τις αναρτήσεις μπορείς να ανατρέξεις για να έχεις μια πληρέστερη εικόνα για τους «δίσκους της χρονιάς». Τώρα συνεχίζουμε με το Vol.7 και 8 ακόμη άλμπουμ που –εντωμεταξύ– συγκέντρωσαν υψηλή βαθμολογία στις κριτικές. Θα συνεχίσουμε με αυτό το θέμα αρκετές φορές μέσα στη χρονιά, ώστε κάθε τόσο να έχετε μία εικόνα για το τι ενδιαφέρον –κατά τη γνώμη των κριτικών τουλάχιστον– κυκλοφορεί.
Body/Head - Coming Apart
Η μετά-Sonic Youth αρχή της Kim Gordon είναι ένας δυνατός γυναικείος θρήνος, ένα μοιρολόι βασισμένο στον εξαγνιστικό θόρυβο της ηλεκτρικής κιθάρας.
Με το 3ο της άλμπουμ (που έχει σημείο αναφοράς την ταινία «Gigi» του Βινσέντε Μινέλι), το κορίτσι απ’ το L.A. οριοθετεί το χώρο της και καταξιώνεται σαν μια πολύ ενδιαφέρουσα, δημιουργική και με ιδιαίτερο και προσωπικό ήχο τραγουδοποιός.
Elton John - The Diving Board
Η επτάχρονη αποχή φαίνεται να του έκανε καλό και να επανατροφοδώτησε το μελωδικό του ποπ χάρισμα. Όπως οι περισσότεροι της γενιάς του επιστρέφει και αυτός στα «back to basics» με τη βοήθεια του «μάστορα του old fashion» T-Bone Burnett στην παραγωγή. Με πιάνο, φωνή κι ένα rhythm section αλλά και καλούς στίχους από τον αιώνιο σύντροφο του Bernie Taupin, κάνει ένα δίσκο που θυμίζει τις παλιές καλές εποχές.
North Mississippi Allstars - World Boggie Is Coming
Τώρα που το rhythm & blues έγινε πάλι μόδα (Black Keys, Alabama Shakes, Jack White, κλπ.) δικαιώνονται και οι παλαίμαχοι αδελφοί Dickinson που φτάνουν αισίως στο 7ο άλμπουμ τους, χωρίς να δυστάζουν –ως συνήθως– να μπλέκουν τους παλιομοδίτικους ροκ και μπλουζ ήχους με σύγρονα στοιχεία, από indie μέχρι hip-hop.
Letlive - The Blackest Beautiful
Στοιχεία κλασικής μουσικής, συμφωνικές διαστάσεις και «έντεχνο» hardcore από το γκρουπ του L.A. που φτάνει στο 3ο του άλμουμ, κατακτώντας όλο και περισσότερο χώρο στο πεδίο του σκληρού ροκ.
Manic Street Preachers - Rewind the Film
Δεν έχουν να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν κάτι σε όσα μας έχουν ήδη πει οι δημοφιλείς Ουαλοί με τα προηγούμενα 10 άλμπουμ τους. Έντεχνη τραγουδοποιεία μέσης ηλικίας με τη συμμετοχή των: Richard Hawley, Cate Le Bon και Lucy Rose.
Είναι το «Next Big Thing» της mainstream pop για πιτσιρίκια; Η ηθοποιός από το «Nickelodeon» κάνει τραγουδιστικό ντεμπούτο με πολλούς καλεσμένους στο δίσκο της και παραγωγή υψηλού επιπέδου και ο χρόνος θα δείξει αν είναι κάτι παραπάνω από ένα ακόμη εποχικό pop toy.
Guy Clark - My Favorite Picture Of You
Έας ακόμη παλέμαχος που μπαίνει στο «κλαμπ των 70άρηδων» και συνεχίζει ακάθεκτος. Ο τεξανός folk/country/rock τραγουδοποιός γράφει καινούργια τραγούδια με τη βοήθεια του Lyle Lovett, του Shawn Camp και άλλων πολλών, καταθέτοντας τη γέρικη ψυχή του.
Το όνομα Nico λέγεται ότι της το έδωσε ο φωτογράφος της Herbert Tobias, που τότε ήταν φίλος με τον Ελληνα -γεννημένο στην Αντίς Αμπέμπα- σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη
35°
