Μάρκος Κούμαρης (Locomondo)

Normal
0

false
false
false

EN-US
JA
X-NONE

Κάθε φορά ζητάμε από τον καλεσμένο μας να γυρίσει πίσω στη «μουσική ζωή του». Να θυμηθεί τι μουσική άκουγε στα 5, στα 10 κ.ο.κ. μέχρι σήμερα και να μας διηγηθεί μια σχετική ιστορία/ ανάμνηση.

Οι Locomondo εμφανίστηκαν στη μουσική μας ζωή πριν δέκα χρόνια. “Ήπιαν μπάφους κι έπαιξαν pro” προσθέτοντας ένα ήδη κλασικό λήμμα στην αργκό των ‘00s, απέδειξαν ότι η χαλαρότητα της reggae ταιριάζει απόλυτα με τη χαλαρότητα του Έλληνα εκπεφρασμένη με ελληνικό στίχο, αποφάσισαν ότι «Δεν Κάνει Κρύο Στην Ελλάδα» κι επειδή είχαν δίκιο το έκαναν συναυλιακό χιτ. Φέτος, πάνω στα δέκατά τους γενέθλια επέστρεψαν δισκογραφικά με την «Οδύσσεια» και το γιορτάζουν την Παρασκευή με ένα live που εύλογα ονόμασαν “Back To School”.

Ζητήσαμε από τον frontman τους Μάρκο Κούμαρη να μας μιλήσει για κασέτες και να θυμηθεί τη μουσική της ζωής του...

«Μεγάλωσα με κασέτες. Τα πρώτα τραγούδια που αγάπησα, τα άκουσα σε κασέτες. Τα πρώτα τραγούδια που έγραψα, τα ηχογράφησα σε κασέτες. Κάποιες φορές χρειαζόμουν δύο κασετόφωνα για να γράψω παραπάνω όργανα. Έκανα για παράδειγμα εξωτερική ηχογράφηση την κιθάρα και τη φωνή στο ένα κασετόφωνο και μετά ηχογραφούσα το σόλο κιθάρας με άλλο, ενώ παράλληλα έπαιζε η πρώτη ηχογράφηση. Αργότερα έγραψα όλα μου τα demos σε τετρακάναλο κασετόφωνο χρησιμοποιώντας ένα υποτυπώδες drumbox και παίζοντας όλα τα όργανα μόνος μου - το ένα μετά το άλλο. Μέχρι σήμερα αν πρέπει να συμφιλιωθώ με κάποιο άλλο μέσο αναπαραγωγής μουσικής, το κάνω αναγκαστικά.

Στα 5

THE BLUES BROTHERS, Trailer

Την πρώτη κασέτα μουσικής μου τη χάρισε η αδερφή μου όταν ήμουν 8. Ήταν το soundtrack της ταινίας Blues Brothers. Είχε κυκλοφορήσει πριν λίγα χρόνια  η ταινία και την είχα δει τυχαία στην Αμερική ταξιδεύοντας με τους γονείς μου για Μεξικό. Περιτό να πω ότι αυτό το soundtrack το έλιωσα. Ακόμα και σήμερα το ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά.

Στα 10

BRUCE SPRINGSTEEN, Born To Run

Η κατά 10 χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου και η παρέα της άκουγαν πάρα πολλή και καλή μουσική. Μιλάμε για τα 80s στα καλύτερά τους. Πήγαιναν σε μεγάλες συναυλίες όπως Clash ή David Bowie κι όταν μαζεύονταν στο σπίτι μας συζητούσαν πολύ για μουσική. Έτσι λοιπόν η αδερφή μου, μου έφτιαχνε κασέτες- συλλογές τις οποίες άκουγα μετά μανίας. Bruce Springsteen, Police, Sting, Bowie, U2, Peter Gabriel, Clash, UB40, Sade, Tina Turner αλλά και Dire Straits, Dexys Midnight Runners, Fisher Z, Eurythmics, Talking Heads, Tracy Chapman κ.α. Από πιο παλιά Beatles, Cat Stevens, Simon and Garfunkel κτλ. Εκείνη την έποχη ανακάλυψα τον Bruce Springsteen, μια αγάπη που κρατάει μέχρι και σήμερα. Ήμουν τόσο φανατικός που το 1987, στα 12 μου, πήγαμε με την αδερφή μου σε μια τεράστια συναυλία του απ' την Αθήνα στην Φρανκφούρτη…η πρώτη συναυλία της ζωής μου.

Στα 15

KAOMA, Lambada

Όπως κάθε παιδί της ηλικίας μου τότε άρχισα να γνωρίζω πιο καλά τα ιστορικά ροκ σχήματα όπως Deep Purple, Rainbow, Led Zeppelin, Doors αλλά και Bauhaus, Velvet Underground, Smiths. Απ τα 16 μου πήγαινα τα καλοκαίρια στα νησιά, κυρίως Αγκίστρι. Απ' το ξενοδοχείο “Αλκυώνη” κατέβαινε μια σκάλα σε ένα παραλιακό  beach bar πάνω στα βράχια που όμοιό του δεν έχω βρεί μέχρι σήμερα. Εκεί ήρθα σε επαφή με πιο καλοκαιρινά ακούσματα όπως Gypsy Kings, Caoma, Alpha Blondy και φυσικά τον Bob Marley.

THE POGUES, If i Should Fall From Grace With God

Παράλληλα, ο πρώτος μου έρωτας με έφερε σε επαφή με το punk. Ramones, Sex Pistols, Dead Kennedys Sham 69, Stiff Little Fingers, Buzzcocks, Anti-Nowhere League, Exploited αλλά και  Pogues, Μano Negra, Nirvana. Στα 18 και φοιτητής στη Γερμανία έπαιζα ήδη σε punk συγκρότημα οργώνοντας με ένα βάν όλη τη χώρα. Παράλληλα ανακαλύπτω το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Με γοητεύει ο αυθεντικός τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουν και ζουν τα κομάτια οι έλληνες μετανάστες του εξωτερικού. Σύντομα πιάνω και ο ίδιος δουλειά παίζοντας λαϊκά και ρεμπέτικα παράλληλα με τις σπουδές μου.

Στα 20

ΑΝΕΣΤΗΣ ΔΕΛΙΑΣ, Μες Στης Πόλης Το Χαμάμ

Σε αυτή τη φάση δεν θέλω να ακούω τίποτα το εμπορικό. Η κασετοθήκη μου γεμίζει με άγνωστα punk συγκροτήματα και τελείως αταίριαστα ακούσματα απ' όλο τον κόσμο. Τα ρεμπέτικα γίνονται όλο και πιο απαγορευμένα.  Οι παραδοσιακές μουσικές όσο το δυνατόν πιο γνήσιες. Εκείνη την εποχή ακούω λίγο από  Fugazi, No Means No, Bad Religion, Rage Against The Machine,κ.ά. Από τα δικά μας γκρούπ, Τρύπες, Πάνξ Ρομάνα, Ναυτία. Από γερμανική σκηνή Ton Steine Scherben μέχρι Neue Deutsche Welle κι από reggae Burning Spear, Mutabaruka, Linton "Kwesi" Johnson, Lee "Skratch" Perry και γενικότερα dub.

VIOLETA PARRA, Segun El Favor Del Viento

Κι από παραδοσιακές επιρροές  Sol y Lluvia , Violeta Parra, Cesaria Evora, Miriam Makeba αλλά κι ελληνική και βαλκανική παραδοσιακή μουσική. Απ΄τους ρεμπέτες εκτός από Μάρκο και Τσιτσάνη μου αρέσουν κυρίως ο Ανέστης Δελιάς, ο Παγιουμτζής, ο ΠαπαΪωάννου και  ο Περιστέρης .

Στα 25

JUSTIN HINES & THE DOMINOES, Carry Go Bring Home

Πλέον σπουδάζω και jazz, οπότε αρχίζω και ακούω πάλι πολλά καινούργια πράγματα. Miles Davis, John Coltrane, Louis Armstrong, Ella Fitzgerald, Billy Holiday, Lester Young, Joe Pass, Wes Montgomery, George Benson, Kenny Burrell, Oscar Peterson  Αγαπημένοι μου ο Django Reinhardt, o Charlie Parker , o Chet Baker.

ANTONIO CARLOS JOBIM, Desafinado

Με κερδίζει επίσης αστραπιαία η bossa nova των Antonio Carlos Jobim, Joao Gilberto και Astrud Gilberto συνοδευμένη από τα μοναδικά σόλο του Stan Getz. Παίζω κι ο ίδιος σε Big Band, έτσι ασχολούμαι και με τις συνθέσεις του Duke Ellington και του Count Basie. Συνεπαρμένος από τις πολυμελείς μπάντες πνευστών ανακαλύπτω το Jamaican Ska των 50s και 60s κι ερωτεύομαι τους Skatalites. Επίσης, παθαίνω πλάκα με το Buena Vista Social Club που με κάνει να ψάξω πάρα πολύ την παραδοσιακή μουσική της Κούβας και τις ρίζες της. Πολύ σύντομα ταξιδέυω σ'αυτό το νησί για να ακούσω και να δω. Εκείνη την εποχή σκάει και το φαινόμενο Manu Chao με τους Radio Bemba που δεν μπορεί να με αφήσει ασυγκίνητο. Στον στρατό συμμετέχω ως μουσικός στην μπάντα κι εμπλουτίζω πλήρως το ρεπερτόριό μου στό σκυλάδικο και στο παλιό λαϊκό.

Στα 30

BOB MARLEY, One Love

Πολύ reggae και ska. Προσπαθώ να μάθω τα πάντα γύρω απ'τον Bob Marley αλλά και όλη τη σκήνη της Τζαμάικας, τη δεκαετία 70 προς 80. Το ίδιο μου συμβαίνει με τον Manu Chao, τον οποίο τελικά καταφέρνω και να τον γνωρίσω.

SEEED, Waterpumpee

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον και το φαινόμενο Seeed στη Γερμανία  καθώς και την πολύ ζωντανή σκηνή της χώρας (Wir Sind Helden, Jan Delay κ.α.) αλλά και την γεμάτη προσμίξεις σκηνή της Βαρκελώνης (Αmparanoia, La Troba Kung Fu, Skacubano, Che Sudaka,κτλ)

Στα 35

JOHNNY CASH, San Quentin (live from prison)

Σήμερα, ακούω πάρα πολύ Bruce Springsteen, Johnny Cash και Bob Dylan.

έχω σίγουρα ξεχάσει πάρα πολλούς στη βιασύνη μου...

Bless.

Οι  Locomondo εμφανίζονται την Παρασκευή 6/9 στο Bolivar Beach Bar (Ακτή του Ήλιου, Άλιμος), ανοίγουν οι Los Mujeros, ώρα έναρξης 21.00 – εισιτήρια 12, 10€

Φωτο: Κεντρική - Γ. Καραχάλιος, εσωτερική - Θ. Μαικούσης