Tim Hecker - Konoyo
Στο εξαιρετικό «Love Streams» του 2016 ο Tim Hecker αφέθηκε στην αλλόκοτη γοητεία του μουσικού τοπίου της Ισλανδίας και συνεργάστηκε με ντόπιους μουσικούς και με τον πρόωρα χαμένο Johann Johannsson. Εδώ στρέφεται προς την Ιαπωνία (όπως έχουν κάνει πολλοί συνάδελφοί του στο παρελθόν) και στον βαθύ στοχασμό της μουσικής gagaku. Συνεργάστηκε με γιαπωνέζους μουσικούς, αναζήτησε τη μεταφυσική τους ανησυχία σε βουδιστικούς ναούς και μετά έβαλε σε λειτουργία την εγκεφαλική διεργασία και την τεχνολογία για να μετασχηματίσει την εμπειρία σε τοπία ιδιαίτερα, μελαγχολικά, συχνά αφιλόξενα, γοητευτικά ή προσωπικά, συνεχίζοντας στα μονοπάτια του πειραματισμού που έχουν περπατήσει από τον Enoως τον Le Monte Young και από τον Steve Reich ως τους Cluster.
Paint - Paint
Ο Pedrum Sladatian, κιθαρίστας των Allah-Las, κάνει το πρώτο του σόλο βήμα με τον καλύτερο τρόπο, καθώς η απλή και ήρεμη ποπ ψυχεδέλεια που πραγματεύεται πατάει σε γερά θεμέλια.
Οι επιδράσεις στο πρώτο του άλμπουμ από τους Velvets (η φωνή του φέρνει και λίγο προς τον Lou Reed), από τους Grateful Dead (το παίξιμό του και ο ήχος της κιθάρας του θυμίζει συχνά Jerry Garcia) και από την παιγνιώδη ποπ διάθεση του Syd Barrett είναι φανερές και καλοδεχούμενες, ενώ ο ίδιος έχει τη σοφία να παραμείνει πιστός σε μια «παιδική» απλότητα και να μην κάνει αχρείαστες «μαγκιές» που θα μουτζούρωναν το αποτέλεσμα.
Mathias Eick - Ravensburg
Ο τρομπετίστας Mathias Eick είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς, ταλαντούχους και δημιουργικούς μουσικούς της «σκανδιναβικής τζαζ σχολής» που τόσα καλά μας έχει προσφέρει και αναμφίβολα έχει και ο ίδιος συντελέσει σε αυτό, όχι μόνο με τα 4 προσωπικά του άλμπουμ αλλά και με τις δεκάδες συμμετοχές του σε ηχογραφήσεις άλλων. Εδώ έχουμε τον πιο μεστό, τον πιο φιλικό, τον πιο προσωπικό του δίσκο, καθώς –στη μέση ηλικία πια– στρέφεται για έμπνευση και συναισθηματική φόρτιση προς το άμεσο περιβάλλον του. Δεν είναι τυχαίο που οι συνθέσεις του έχουν τίτλους όπως «Family», «Children», «Friends», «Girlfriend» ή «For My Grandmothers», ενώ ο τίτλος του δίσκου προέρχεται από τη γερμανική πόλη από την οποία έφυγε ο παππούς του για τη Νορβηγία. Με αρκετούς νέους μουσικούς στην μπάντα που τον συνοδεύει και με τη χρήση βιολιού στον ήχο του, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ενδιαφέρον και γοητευτικό.
Stuff - Old Dreams New Planets
Οι Βέλγοι λένε πως αυτό το γκρουπ είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στη μουσική τους τα τελευταία 30 χρόνια. Θα μου επιτρέψετε να πω, αγαπητοί Βέλγοι, πως υπερβάλλετε λιγάκι. Το κουιντέτο των Stuff, που γνωρίζει ήδη αρκετή αποδοχή στην κεντρική Ευρώπη, προσπαθεί να διαπραγματευτεί διά της αποδόμησης και της ανασύνθεσης μουσικά είδη όπως το φανκ, η τζαζ, ακόμη και το χιπ-χοπ. Μόνο που σε αυτές τις εγκεφαλικές διεργασίες και τις προσεγγίσεις που κάνουν –κυρίως– δυτικοί διανοούμενοι (κοινώς κουλτουριάριδες) δημιουργοί, υπάρχει πάντα ο φόβος να πειράξουν μόνο τη φόρμα και το πλαίσιο κάνοντας μια «δηθενιά». Για να αποδομήσεις κάτι και να το επαναδιαπραγματευτείς πρέπει να το κατέχεις σε βάθος, να το αγαπάς και να το σέβεσαι, να το παλεύεις όπως ο Δαβίδ με τον Γολιάθ, να χάνεις ή να κερδίζεις μάχες, όχι όμως τον πόλεμο. Δυστυχώς είναι πάρα πολλοί –και όχι μόνο στη μουσική– που πειράζουν κάτι που δεν κατέχουν σε βάθος, συχνά με εγκεφαλικά αποτελέσματα, που όμως φαίνεται να γοητεύουν αρκετούς.