Γυρνάς σπίτι εξαντλημένος από τη βουή της πόλης, από το άγχος της δουλειάς, από τον χρόνο που πάντα τρέχει πιο γρήγορα από σένα, αλλά ξέρεις πως τώρα μπορείς να νιώσεις προστατευμένος. Η πολυθρόνα που κάθεσαι, τα ρούχα που σε βολεύουν, το ποτό ή το ρόφημα που σε βοηθάει να ξαναγίνεις αυτό που είσαι. Αν σε αυτό το περιβάλλον βάλεις στο πικάπ και το άλμπουμ των Cowboy Junkies να γυρνάει με 33 στροφές – το πλατό που γυρνάει με ένα δίσκο πάνω του είναι από μόνο του μια εικόνα που μπορεί να σου δώσει κουράγιο– θα καταλάβεις αμέσως πως αυτό το οικογενειακό γκρουπ ξέρει να φτιάχνει ανακουφιστικούς, φιλικούς, αξιοπρεπείς δίσκους με ανθρώπινη διάθεση που ξέρουν να κάνουν καλή παρέα. Με το γνώριμο χαρμάνι από country, americana και rock, με τη φωνή της Margo που σε πάει στα ουράνια, με πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες, με θέματα της μέσης ηλικίας, με μελαγχολική διάθεση αλλά και αχτίδες φωτός, οι Cowboy Junkies είναι ένα από τα συγκροτήματα που θέλεις να έρχονται σπίτι σου γιατί έχεις ανάγκη την καλή τους αύρα.
Spiritualized - And Nothing Hurt
Με κομμάτια και θρύψαλα από τα προηγούμενα 7 άλμπουμ, με υλικά από τους ήχους που τον μεγάλωσαν (glam rock από τα 60s, μελοδραματική pop από τα 70s, δημιουργικοί θόρυβοι από τα 80s) ο μελαγχολικός και αποκαμωμένος απ’ τη ζωή Jason Pierce δημιουργεί ένα απλό, προσωπικό, λιτό και συναισθηματικά φορτισμένο δίσκο που τον ακούς μόνος, ντυμένος αστροναύτης, οδηγώντας ένα αυτοκίνητο (όπως ο ήρωας από το βίντεοκλιπ του τραγουδιού: «I’m Your Man»). Κι ενώ το άλμπουμ φαίνεται να μη διαφέρει και πολύ από τη γνώριμη αισθητική των Spiritualized, οι διαδοχικές ακροάσεις αποκαλύπτουν ένα βάθος που δεν υπήρχε (ή δεν είχε φανεί ακόμη). Αν ισχύσει αυτό που πρόσφατα δήλωσε ο Jason Pierce, πως αυτό μάλλον είναι το τελευταίο τους άλμπουμ, τότε μας αποχαιρετούν με την πιο στοχαστική, βαθιά υπόκλιση. Ladies and Gentlemen, we are floating in space... αλλά τώρα επιστρέφουμε.
Tenderlonious - The Shakedown
Ο πρώην σαξοφωνίστας και νυν φλαουτίστας Ed «Tenderlonious» Cawthorne είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες και δημιουργικούς εκπροσώπους της νέας αγγλικής τζαζ σκηνής και παρότι αυτοδίδακτος (ένα είδος μουσικού που αρχίζει να εκλείπει στις μέρες μας και να αντικαθίσταται από σπουδαστές μουσικών σχολών με υψηλού επιπέδου εκπαίδευση), κατορθώνει να έχει προσωπικό ύφος, άποψη και ήχο που συμπορεύεται με το τώρα. Συνοδεύεται από 3 ακόμη μουσικούς που τους παρουσιάζει ως «22archestra» (όνομα με ευθεία αναφορά στην παρακαταθήκη του Sun Ra), στους οποίους παραχωρεί δημιουργικό χώρο κι έτσι όλοι μαζί κατορθώνουν να υλοποιήσουν ένα ενδιαφέρον άλμπουμ –ηχογραφημένο μόλις σε 8 ώρες– με αισθητικό ήθος, μουσική άποψη, ιδέες που ρέουν, ατμόσφαιρα ακουστικής απόλαυσης.
Το συγκρότημα από την Κρήτη που αγαπάει το space rock και το progressive δίνει ένα δείγμα των δυνατοτήτων του, αλλά με ένα άλμπουμ που περισσότερο θυμίζει άσκηση ύφους. Συνδυάζουν επιδράσεις (Ozric Tentacles, Archive, Porcupine Tree & Steven Wilson κλπ.), δημιουργούν τοπία, αλλά περισσότερο δείχνουν να παίζουν για τη δική τους απόλαυση παρά να συγκροτήσουν μουσικά ταξίδια που μας περιλαμβάνουν, που μπορούν να μας παρασύρουν σε μία κοινή περιπλάνηση, καθώς οι συνθέσεις ξεμένουν γρήγορα από ιδέες και μελωδίες κι έτσι απομένει –κυρίως– το παίξιμο και το επικό ύφος.
