Μουσικη

Ο Joey Burns των Calexico μιλά για τον κοινό νου στην εποχή των άκρων

Λίγο πριν τις εμφανίσεις τους στο Ηρώδειο

Γιώργος Δημητρακόπουλος
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Το συγκρότημα που πήρε το όνομά του από την πόλη Calexico, στα σύνορα του Μεξικό με τη Καλιφόρνια, έρχεται για να συνδεθεί για μία ακόμη φορά με το ελληνικό κοινό. Αυτή τη φορά για δύο συναυλίες στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.  O Joey Burns  τσιμπιέται για να βεβαιωθεί ότι δεν είναι όνειρο. Με πλήρη σύνθεση θα βρεθούν κάτω από την Ακρόπολη παίζοντας επιλογές από το σύνολο της πορείας τους και το νέο τους, ένατο, άλμπουμ «The Τhread that Κeeps us» με το οποίο διευρύνουν χωρίς φόβο την παλέτα τους διατηρώντας την ταυτότητα τους. Ο Joey Burns μιλά για το νήμα που μας κρατά στην εποχή των άκρων, τη σχέση του με την Αθήνα και το ελληνικό κοινό, τον συνεργάτη και φίλο του John Convertino και για το πόσο χαζομπαμπάς είναι.

Chema Gonzalez

Πως εξηγείτε τη σχέση που έχετε δημιουργήσει με το ελληνικό κοινό;
Noμίζω πως έχει να κάνει με το πάθος. Επίσης όταν βρίσκεσαι νοτιοδυτικά, στο Μεξικό, συναντάς παρόμοιο τοπίο με εκείνο ενός ελληνικού νησιού για παράδειγμα.
 
 
Οι αναμνήσεις σας από την Αθήνα;
Σχετικό Άρθρο
Σίγουρα οι επισκέψεις σε αξιοθέατα όπως η Ακρόπολη. Μία εκπληκτική εμπειρία. Αλλά το highlight κάθε μέρας στην Αθήνα είναι να βρισκόμαστε γύρω από ένα τραπέζι με φίλους και να απολαμβάνουμε το ελληνικό φαγητό. Αυτό είναι το καλύτερο. Άλλη μια ωραία ανάμνηση  ήταν η ηχογράφηση στο Lizard Sound Studio. Δουλέψαμε με μέλη των Τακίμ και ήταν τόσο ωραία.
 
 
Πως είναι η εμπειρία των εμφανίσεων κάτω από την Ακρόπολη;
Σχετικό Άρθρο
Είναι για μας μεγάλη τιμή. Tσιμπιέμαι για να βεβαιωθώ ότι δεν είναι όνειρο. 
 
Jairo Zavala
 
Πείτε μας 2-3 πράγματα για τον John Convertino;
Eιναι πολύ προσγειωμενος και πειθαρχημένος. Κάθε μέρα τρέχει 2 με 3 ώρες.  Όπως κάνουν και άλλοι μουσικοί μας,  ο Scott, ο  Jairo.  Του αρέσει να στήνει την ντραμς και παθιάζεται κάθε φορά να συζητά με το τοπικό αλλά και το δικό μας crew που είναι σαν οικογένεια στις περιοδείες μας. Ταξιδεύουμε με τα ίδια παιδιά εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Πέρα από δουλειά είναι κάτι σαν διακοπές για μας. Έχουμε 3 βράδια στην Αθήνα για να απολαύουμε όσο μπορούμε περισσότερο όλοι μαζί το ελληνικό φαγητό. Έχουμε την τύχη να ερχόμαστε καλοκαίρι στην Αθήνα. Ανυπομονώ για το χταποδάκι. (γέλια)
 
Το δικό σας χαρακτηριστικό; Πως θα σας περιέγραφαν οι δικοί σας άνθρωποι;
Η γυναίκα μου ξέρει πόσο παθιασμένος είμαι με τη δουλειά μου αλλά και πόσο αγαπώ την οικογένεια μου. Έχουμε δίδυμα κορίτσια 7 χρονών. Την Genevieve και την Twyla. Οι κόρες μου ξέρουν πόσο χαζομπαμπάς είμαι, πόσο μου αρέσει να παίζω μαζί τους. Με βοηθάνε να σπάσω την ενήλικη σοβαρότητα. Αγαπημένο μας παιχνίδι να κολυμπάμε μαζί. Παίζουμε ντάμα, ζωγραφίζουμε πολύ, μαγειρεύουμε. Τα στοιχειώδη, τα κλασικά. Πάντα υπέροχα.
 
 
Σχετικό Άρθρο
Ποιο είναι το «νήμα που μας κρατά» στη ακραία αυτή εποχή;
Είναι κάτι που όλοι πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας. 
Το πιο σημαντικό για μας είναι να τίθεται το ερώτημα αυτό από το κοινό μας. Εσένα και μένα. Εμάς. Ειδικά σήμερα, που ζούμε στην περίοδο των άκρων, το έχω πει ξανά και θα το λέω συνέχεια, όσο περισσότερο στριμωχνόμαστε από το σημερινό σκηνικό πρέπει να αναζητούμε τον κοινό νου.  Πως μπορούμε να γίνουμε ανοιχτόμυαλοι, πως μπορούμε να συνδιαλεγόμαστε πολιτισμένα χωρίς να κυριαρχεί το θυμικό, χωρίς αιχμηρό λεξιλόγιο, πως μπορούμε να μάθουμε να ακούμε τη γνώμη του άλλου με σεβασμό.  Η βία στην Αμερική είναι εκτός ελέγχου. Οι κόρες μου φοβούνται να πάνε στο σχολείο εξαιτίας των περιστατικών με τους συχνούς πυροβολισμούς. Κάθε μέρα ο εφιάλτης μεγαλώνει. 
 
 
Πείτε μας για την διευρυμένη παλέτα του νέου σας άλμπουμ «The Τhread that Κeeps us»;
Μου αρέσει πραγματικά ο πειραματισμός. Μου αρέσει να παρακολουθώ καλλιτέχνες, συγγραφείς ή ζωγράφους που δεν κινούνται γραμμικά στην πορεία τους. Δεν περίμενε κανείς από  τον Πάμπλο Πικάσο να ζωγραφίζει τον ίδιο πίνακα ξανά και ξανά. Για παράδειγμα ο Neil Young παίζει με τους γιους του Willie Nelson και φίλους. Όσο και αν έχει μεγαλώσει διατηρεί την ενέργεια ενός έφηβου. Αυτό κάτι σημαίνει για μένα. Αν έχεις το πνεύμα και δεν το πολυσκέφτεσαι, αν  απλώς κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις, αν είσαι ο εαυτός σου, μην σε απασχολούν οι κριτικές, μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Μια πολύ χρήσιμη υπενθύμιση για όλους μας.  Για αυτό μου αρέσουν οι αλλαγές και ο πειραματισμός. Για αυτό μου αρέσει να διευρύνω την ηχητική μας παλέτα και να την μοιράζομαι. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόλαυση που μπορείς να βρεις. Δεν ξέρω τι νόημα θα είχε να με ακούνε να παίζω κιθάρα και να τραγουδώ. Είναι η κοινότητα που έχει σημασία στη σκηνή. Που δεν γνωρίζει σύνορα, δεν καταλαβαίνει από ορισμούς, δεν ακολουθεί ένα στυλ. Είναι περισσότερο ένας ελεύθερος χώρος. Και η μουσική είναι η γέφυρα. Μας εμπνέει να δοκιμάζουμε νέα πράγματα.

Όλες οι  πληροφορίες για τις εμφανίσεις των Calexico στο Ηρώδειο στις 3 & 4 Ιουλίου στο Guide της Athens Voice

ΠΡΟΣΦΑΤΑ