Kill Emil, τι σε φτιάχνει και τι σε ξενερώνει στα πάρτι;

Τα χέρια του έχουν ζήτηση γιατί πειράζουν με επιτυχία τη μουσική. Το μυαλό του στροφάρει συχνά όπως ένα βινύλιο και η φάτσα του είναι τόσο χαρακτηριστική που δύσκολα την ξεχνάς. Μορφή. Παίκτης δυνατός που δεν μένει στις πόζες και το pr αλλά το ψάχνει και εξελίσσεται. DJ που σε δύσκολους καιρούς κάνει τον κόσμο να περνά καλά-κάτι που ακούγεται εύκολο αλλά συμβαίνει δύσκολα.

Έχοντας κυκλοφορήσει εδώ και μερικές μέρες το πέμπτο άλμπουμ του «Ghost Diary» o Kill Emil aka Αιμίλιος Πρωτόπαπας ακούγεται ακόμα περισσότερο. Ποιος είναι ο μουσικός παραγωγός που πρωταγωνιστεί σε εγχώρια και διεθνή πάρτι; Ακούστε εδώ ολόκληρο το άλμπουμ του και διαβάστε όσα μας είπε.

Kill Emil όπως σκοτώστε τον Αιμίλιο ή κάτι άλλο που δεν πάει ο νους μας; Πώς το διάλεξες;
Η αλήθεια είναι πως πολλοί νομίζουν ότι το καλλιτεχνικό μου όνομα προέρχεται από τις ταινίες «Kill Bill» του Ταραντίνο, αλλά όχι. Στις αρχές του 2008, ήμουν στην αναζήτηση του ονόματος που θα έμελλε να είναι το ξεκίνημα της μουσικής μου πορείας και έτυχε να το συζητώ με κάποιους φίλους. Στο background ακουγόταν το «Kill ’em All» των Metallica και πετάγεται κάποιος και λέει τραγουδώντας Kill Emil.

Πότε και πώς ξεκίνησες τη διαδρομή σου ως μουσικός παραγωγός και beatmaker;
Το 2010 έτυχε να γνωρίσω σε ένα live τον Billa Quase και τον J. Melik, οι οποίοι έπαιζαν μουσική με MPC’s. Ήταν σαν να ξεδιπλώθηκε ένας άλλος μουσικός κόσμος μπροστά μου. Με λίγα λόγια, ενθουσιάστηκα. Με το που τελείωσαν το live τους, τους προσέγγισα για να μάθω περισσότερα τόσο για τον τρόπο που έπαιζαν όσο και για τις δυνατότητες ενός AKAI MPC. Και εκεί ξεκίνησαν όλα! Τα παιδιά ήταν το μουσικό μου σχολείο, μου δίδαξαν τι εστί beatmaking. Λίγο μετά δημιουργήθηκαν οι Pad Trio και μετέπειτα το label Beatquick μαζί με τον Μononome και τον Elephant Phinix.

Θυμάσαι το πρώτο άλμπουμ που αγόρασες;
Το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα ήταν το «Screamadelica» των Primal Scream. Γενικά, άργησα να αγοράσω μουσική γιατί ο αδερφός μου, μου είχε δώσει πρόσβαση στη πλούσια δισκοθήκη του, ως μεγαλύτερος.

Το νέο σου άλμπουμ «Ghost Diary» κυκλοφορεί και το βινύλιό του έγινε ήδη sold out όπως είδα στο Bandcamp. Τι ήθελες να «βγάλεις» ηχητικά σε αυτή την κυκλoφορία;
Το «Ghost Diary» είναι το πέμπτο μου άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε από την Postpartum Records και έγινε sold out μέσα σε δύο εβδομάδες. Με αυτό το άλμπουμ επανέρχομαι μετά από τρία χρόνια στο κλασσικό μου downtempo/trip hop style. Αυτή τη φορά πειραματίστηκα πιο πολύ με ασιατικά samples και δυνατά hip hop beats σε συνδυασμό με synths και κιθάρες.

Πώς προέκυψε ο τίτλος του άλμπουμ;
Το 2016 αποφάσισα να φύγω για περιοδεία στην Ευρώπη για περίπου 4 μήνες. Κλεισμένα shows  σε Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία και κάπου μεταξύ λεωφορείων, τρένων, ξενοδοχείων και προσωρινών κατοικιών γράφτηκε το «Ghost Diary» όπου λειτούργησε σαν το μουσικό μου ημερολόγιο. Από την (οδό) Rue de Tardy στο Saint Ettiene της Γαλλίας και την Uferstrasse στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας μέχρι την χαμένη πτήση για Ταϊλάνδη, όλα είναι οι αναμνήσεις μου! Ήταν μια περίοδος πολύ δημιουργική για μένα μεν αλλά πολύ κουραστική δε, διότι ταξίδευα συνεχώς και ένιωθα εξαντλημένος, σαν να μην υπάρχω, σαν φάντασμα. Και κάπως έτσι προέκυψε ο τίτλος του άλμπουμ.

Τι χρειάστηκε για να γίνει πραγματικότητα; Με τι εξοπλισμό δούλεψες;
Για να είμαι ειλικρινής, χρειάστηκε μέχρι επίκληση στο σύμπαν για να βγει αυτό το release. Πέρασε από σαράντα κύματα. Σε πρώτη φάση, χάλασε ο υπολογιστής μου και αρκετό υλικό μου χάθηκε. Βρήκα κάποια από τα κομμάτια μου αργότερα σε έναν σκληρό και πείσμωσα και έφτιαξα κι άλλα. Στη συνέχεια διαπραγματευόμουν με δύο δισκογραφικές εταιρείες και τελικά ήρθα σε συμφωνία με τη μία από αυτές, η οποία τελικά μετά από κάποιους μήνες μου ακύρωσε αδικαιολόγητα την έκδοση του release. Πεπεισμένος πια ότι δεν θα βγει ποτέ, εμφανίστηκε ως δια μαγείας η γερμανική Postpartum Records, η οποία πίστεψε σε μένα και κυκλοφόρησε άμεσα το «Ghost Diary» σε δύο συλλεκτικές εκδόσεις. Τεχνικά χρειάστηκα ένα ΑΚΑΙ MPC 1000, το Ableton Live 9, Polla Vst’s και ένα AKAI MPK49. 

Ανήκεις στους ανθρώπους που χορεύουν τους Αθηναίους και τα dj sets σου κουνάνε τα μπαρ για τα καλά. Βλέπεις να έχει αλλάξει κάτι στη νυχτερινή διασκέδαση αυτή την εποχή συγκριτικά με εκείνη που ξεκινούσες;
Προφανώς και κάτι έχει αλλάξει. Πρώτα από όλα έχει περάσει μια δεκαετία από τότε που ξεκίνησα και ούτε εγώ ο ίδιος δεν διασκεδάζω όπως στα 20 μου. Επίσης, έχω δει μαγαζιά που μεσουρανούσαν πριν κάποια χρόνια να μην έχουν κόσμο πια. Λίγο η κρίση και λίγο η νέα γενιά που διασκεδάζει με trap, λαϊκό και techno έρχεται και δένει. Παλιά λέγαμε «πάμε εκεί να ακούσουμε κάτι διαφορετικό». Αυτό δεν υπάρχει πια! Despacito και ξερό ψωμί!

Τι σε φτιάχνει όταν παίζεις;
Όταν ο κόσμος χορεύει και περνάει καλά.

Εμφανίζεσαι συχνά σε πόλεις του εξωτερικού. Με τη μουσική να είναι παγκόσμια γλώσσα, ποιο είναι το feedback που παίρνεις; 
Σε κάθε χώρα το feedback είναι διαφορετικό, για παράδειγμα στη Γαλλία και στη Γερμανία το κοινό είναι πιο ενθαρρυντικό απ’ ό,τι το ελληνικό διότι ο κόσμος έρχεται εσκεμμένα για να ακούσει τον εκάστοτε καλλιτέχνη και όχι για socializing.  

Τι σε γοητεύει στο hip-hop;
Οι μέθοδοι παραγωγής του hip - hop που είναι μοναδικοί και ο τρόπος με το οποίο κουμπώνουν τα lyrics με το beat.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ξενέρωμα που έχεις φάει στα decks;
Πρόσφατα κιόλας σε ένα live μου την ώρα που έπαιζα και ήμουν πάνω στη σκηνή, ένα ζευγάρι έκατσε πάνω στο stage (με πλάτη προς εμένα και κοιτώντας τον κόσμο) και άρχισαν να καυλαντίζουν. Κανένας σεβασμός εκεί έξω!

Ποιο είναι το καλύτερο κοπλιμέντο που σου έχουν κάνει;
Το καλύτερο κομπλιμέντο μου το έκανε ο Cut Chemist πριν δύο μήνες που παίξαμε μαζί στη Γερμανία. Μου είπε ότι φαίνεται πως η μουσική που γράφεις είναι φτιαγμένη από τη ψυχή σου. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Είναι πολύ σημαντικό να ακούς τέτοια λόγια από έναν από τους πιο αγαπημένους σου καλλιτέχνες.

Σε ποια ταινία θα ήθελες να ακουστεί η μουσική σου και γιατί;
Θα ήθελα ένα tropical κομμάτι μου να είχε παίξει στην ταινία «City of God» (Cidade de Deus) αφενός λόγω της καταγωγής μου από την Βραζιλία και αφετέρου του κοινωνικού θέματος που θίγει.

Σκέφτεσαι να δοκιμάσεις κάτι full band;
Το έχω δοκιμάσει στο παρελθόν με τους «The Yumas» και επειδή ήμασταν πολλά άτομα ήταν λίγο δύσκολο να συγχρονιστούμε και δυστυχώς το πρότζεκτ δεν προχώρησε. Παρόλα αυτά πάντα υπάρχει στο μυαλό μου η δημιουργία μιας μπάντας αρκεί να έχουμε όλοι την ίδια όρεξη για μουσική.

Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις και να κάνεις κάτι άλλο;
Πολλές φορές το έχω σκεφτεί γιατί δύσκολα βιοπορίζεται κάποιος αποκλειστικά από τη μουσική, πόσο μάλλον να πάρει σύνταξη. Ποτέ δεν πρόκειται να παρατήσω εντελώς να φτιάχνω ή να παίζω μουσική αλλά σίγουρα παράλληλα με αυτή και κάτι άλλο ετοιμάζεται στο προσεχές μέλλον.

Μπορείς να ξεχωρίσεις 5 τραγούδια από αυτά που ακούς αυτή την περίοδο;​