Οι 11 καλύτεροι δίσκοι του καλοκαιριού

Buddy Guy - The Blues Is Alive and Well
Με τη βοήθεια αξιόπιστων μαρτύρων όπως ο Keith Richards και ο Jeff Beck, ο Buddy Guy μας διαβεβαιώνει πως τα μπλουζ είναι ζωντανά και είναι καλά. Ξέρει αυτός...

---

John Parish - Bird Dog Dante
Ο ήσυχος και τίμιος εργάτης της μουσικής, αφού τελείωσε με την εξαιρετική περιοδεία της PJ Harvey (η οποία δίνει το «παρών» εδώ με ένα τραγούδι) και με τις παραγωγές μερικών δίσκων, ετοίμασε τον δικό του άλμπουμ με μουσικά θέματα από ταινίες, με ποιητικές μουσικές ατμόσφαιρες και μερικά τραγούδια.

---

Johnny Marr - Callthe Comet
Αν ο συνοδοιπόρος του απ’ την εποχή των Smiths, Morrissey, φαίνεται να γίνεται όλο και χειρότερος καθώς μεγαλώνει, με τον Marr φαίνεται πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μεγαλώνει, ωριμάζει και η μουσική του δημιουργία γίνεται όλο και καλύτερη.

---

Kamasi Washington - Heaven and Earth
Το προ διετίας «επικό» του 3πλό άλμπουμ τάραξε τα νερά της σύγχρονης τζαζ και έκανε ευρύτερα γνωστό ένα καινούργιο συναρπαστικό πρόσωπο του είδους. Με εξαιρετικές συναναστροφές (Flying Lotus, Thundercat, Kendrick Lamar) και με πνευματικότητα που ταιριάζει στην τζαζ, ο σπουδαίος σαξοφωνίστας και συνθέτης ετοίμασε έναν διπλό δίσκο κι έχουμε κάθε λόγο να αδημονούμε. 

---

Body/Head - The Switch
Μετά τη διάλυση των Sonic Youth, η έντονη και χαρισματική περσόνα της Kim Gordon έλαμψε με πολύ δημιουργικό τρόπο. Το 2ο άλμπουμ με τον νεαρό πειραματιστή κιθαρίστα Bill Nace φαίνεται πως θα είναι ένα ακόμη ευαγγέλιο σκοτεινών και εξαγνιστικών αστικών blues και δημιουργικού θορύβου.

---

Cowboy Junkies  - All That Reckoning
Η άγια οικογένεια της ήρεμης Americana έχει πάντα τον τρόπο να γλυκαίνει την ατμόσφαιρα και να κάνει τη φρικτή πραγματικότητα κάπως πιο υποφερτή.

---

Anna Calvi - Hunter
Μία από τις πιο περίεργες και ενδιαφέρουσες γυναικείες παρουσίες τα τελευταία χρόνια. Εμφανίζεται απροειδοποίητα κι εξαφανίζεται πάλι στη σκιά με τις δημιουργίες της να καθορίζονται από τον σεξουαλικό της προσανατολισμό. Στο 3ο της άλμπουμ παίρνουν μέρος ο Adrian Utley των Portishead και ο Martyn Casey των Bad Seeds.

---

Orbital - Monsters Exist
Με τα γνωστά σκαμπανεβάσματα που έχουν τα συγκροτήματα με αδέλφια, οι Orbital (Phil και Paul Hartnoll) έχουν διανύσει μια μεγάλη απόσταση από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ως σήμερα και περιμένουμε να ακούσουμε αν αυτό που ακουγόταν τόσο νέο και μοντέρνο στα τέλη του 20ού αιώνα μπορεί να βρει χώρο στον 21ο.

---

Nine Inch Nails - Bad Witch
Κάτι ανάλογο με τους Orbital ισχύει και για τους NIN. Μπορεί πριν από 20-30 χρόνια το industrial να ήταν μια μοντέρνα και ιδιαίτερη εκδοχή των ηλεκτρονικών ήχων, αλλά από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Ευτυχώς έχει αλλάξει και ο ιδιοφυής Trent Reznor. Η εμπλοκή του με τα σάουντρακ (παρέα με τον Atticus Ross) και η ωριμότητα της μέσης ηλικίας μάς έδειξαν και από το προηγούμενο άλμπουμ τους πως έχουν βρει τον τρόπο να προσεγγίζουν τη μουσική με έναν πιο ολιστικό τρόπο.

---

Ty Segall and White Fence - Joy
Μετά από 6 χρόνια οι δύο «γκαραζιέριδες» –που εντωμεταξύ έχουν γίνει «εξουσιοδοτημένα συνεργεία» του είδους– ξανασυναντιούνται για να πιάσουν το νήμα εκεί που το είχαν αφήσει με το «Hair».

---

Mark Lanegan & Duke Garwood - With Animals
Κι εδώ έχουμε μία –μετά από καιρό– κοινή δημιουργία. Η πρώτη συνεργασία των δυο τους το 2013 γέννησε το άλμπουμ «Black Pudding». Στο ενδιάμεσο συνεργάστηκαν ποικιλοτρόπως και τώρα ο μπαρουτοκαπνισμένος ρόκερ με την ενδιαφέρουσα φωνή και ο «μουσικός επιστήμονας» επισημοποιούν τη συνεργασία τους. Η μουσική τους ιστορία αλλά και ο προηγούμενος δίσκος τους μας δίνει το δικαίωμα να αναμένουμε με ενδιαφέρον.