Θοδωρής Πολυχρονόπουλος

Σπουδάζει μουσική στο Λονδίνο και τις νύχτες παίζει live σε μπαράκια. Έχει μια ιδιαίτερη χάρη και σύνδεση με το κοινό του. Η μουσική του, ατμοσφαιρική και παθιασμένη, είναι μια μείξη μελαγχολίας με ευτυχία δυνατή και αληθινή. Οι στίχοι του, ωμές σκέψεις που υπάρχουν σε κάθε ανήσυχο μυαλό. Λίγο πριν τον δούμε live στις 9/7 στην Τεχνόπολη, μιλήσαμε μαζί του.

Πώς νιώθεις όταν είσαι πάνω στη σκηνή;

Νιώθω ωραία αν και συμβαίνει το εξής. Όταν σκέφτομαι, δεν παίζουμε καλά οπότε προσπαθώ να μην σκέφτομαι. Πριν αρχίσει το live, έχω στο μυαλό μου πολύ τι κάνω και που είμαι, αλλά με το που παίζω την πρώτη νότα στο πιάνο φεύγει όλο μου το άγχος, κάνω αυτό που ξέρω και βγαίνει τελείως αυτόματα.

Πώς άρχισες να αρχολείσαι με τη μουσική;

Ασχολούμαι από μικρός- στην ηλικία των τριών έκανα πιάνο και στα 15 αποφάσισα πώς ήθελα να κάνω μουσική στη ζωή μου. Συνειδητοποίησα ότι άμα δεν το έκανα δεν θα ήμουν ευτυχισμένος, δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Έτσι προέκυψαν οι σπουδές μου στο πανεπιστήμιο Middlesex του Λονδίνου καθώς και οι ζωντανές μου εμφανίσεις και εκεί και στην Αθήνα, οι ετοιμασίες του πρώτου μου δίσκου ‘7’ και τώρα του δεύτερου.

Ποια είναι η σχέση σου με τον Vassiliko;

Ο Vassilikos καταρχήν μου έκανε την παραγωγή στον πρώτο δίσκο και ήταν παραπάνω από δάσκαλος και φίλος. Μου έμαθε πράματα για τη μουσική και ακόμα μου μαθαίνει. Η σχέση μας άρχισε πολύ αυθόρμητα, τον έψαξα, του είπα ‘γειά έχω μουσική θες να σου παίξω;’, πήγαμε σε ένα πιάνο και του έπαιξα. Η αλήθεια είναι πως άμα δεν ήταν ο Vassilikos πολλά πράματα στην μουσική μου θα είχαν γίνει τελείως διαφορετικά. Είναι πάντα εκεί όποτε τον χρειάζομαι.

Πόσο διαφορετικοί είναι οι χώροι της μουσικής στην Ελλάδα και στην Αγγλία;

Στην Ελλάδα είναι πιο εύκολο να μαζέψεις κόσμο αλλά η ανταπόκριση στην Αγγλία έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Είναι πιο δύσκολο να οργανώσεις εμφανίσεις και να βρεις καλές συνθήκες γιατί υπάρχει τόση πολλή μουσική που είναι πιο απαιτητικό αυτό που πρέπει να κάνεις. Σκέψου ότι στο Λονδίνο ο κόσμος είναι έτοιμος να δει πολλές μικρές μπάντες να παίζουν το ίδιο βράδυ οπότε για να τους κρατήσεις πρέπει να τους κερδίσεις από την πρώτη σου νότα. Στην Ελλάδα έχεις χρόνο.

Πώς σκέφτεσαι και γράφεις τα κομμάτια σου;

Όταν γράφω μουσική είναι σαν μια φυσική ανάγκη που πρέπει να βγει από μέσα μου. Τις περισσότερες στιγμές σκέφτομαι μακριά από το πιάνο μου, η μουσική μου είναι μέσα στο μυαλό μου αλλά συμβαίνει και το αντίθετο, κάθομαι στο πιάνο για να γράψω και μου έρχεται έτσι αυτό που θέλω να εκφράσω.

Γράφεις για συγκεκριμένους ανθρώπους;

Τα πρώτα 6 κομμάτια του δίσκου ‘7’ ήταν έχοντας στο μυαλό μου ιδέες και καταστάσεις, όχι ανθρώπους. Παίρνω αυτά που έχω δει μέσα από εμπειρίες και τα φτιάχνω ιστοριούλα. Το 7ΑΡΧΗ μόνο, το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, συμβολίζει ανθρώπους και μπλέκει το εγώ με το αυτοί. Όλος ο δίσκος ταιριάζει με το Συμπόσιο του Πλάτωνα το οποίο βλέπω κάπως σαν μια ιστοριούλα για το πώς εκείνος πιστεύει ότι είναι ο έρωτας. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι στο 7ο εγκώμιο στο Συμπόσιο, παίρνει μορφή και όνομα ο έρωτας, όπως έγινε και σε μένα.

Από πού εμπνέεσαι;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ακούω πολύ μουσική, ποτέ δεν περπατάω με ακουστικά. Η μουσική ήταν πάντα μέσα στο κεφάλι μου - ή για να ακούσω και να δω τι κάνουν άλλοι μουσικοί. Δεν γίνεται να μην επηρεάζεσαι από καλλιτέχνες και οι δικές μου επιρροές φαίνονται, αλλά προσπαθώ να τις κρύβω. Όλο το υπόλοιπο που κάνω είναι ανάγκη έκφρασης, είναι δικό μου για να βγάλω κάτι από μέσα μου και δεν ξέρω τρόπο καλύτερο. Για παράδειγμα το κομμάτι love is a dog from hell το έγραψα όταν διάβαζα το βιβλίο του Μπουκόφσκι με τον ίδιο τίτλο, ο οποίος ενέμπνευσε τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου. Καθόμουν και είχα μόλις αγοράσει το βιβλίο και έγραφα στίχους πριν το διαβάσω, και μετά το κοιτάω και λέω ότι όλο αυτό που έχω γράψει είναι από τον τίτλο - αυτός ο κακός, σκληρός παιδικός έρωτας που σε έχει πιάσει και σε βασανίζει μόνιμα. Ταίριαζε τέλεια. Το puppets είναι και αυτό για την άλλη πλευρά του έρωτα, είναι μια προσπάθεια να καταλάβω πώς λειτουργεί αυτό το παιχνιδάκι του εξουσιαστή και του εξουσιαζόμενου στις σχέσεις.

Τι είναι το Λονδίνο και η Αθήνα για σένα;

Το Λονδίνο είναι ο χώρος που μπορώ να δουλέψω, είναι τα όνειρα μου και όλη μου η αγωνία. Εκεί είσαι ένα μυρμηγκάκι γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί και πάρα πολλά πράματα, τόσοι άνθρωποι που κάνουν το ίδιο με σένα και καλύτερα από σένα, εκεί είναι το ξύλο. Όταν είμαι εδώ είναι πιο ωραία. Στην Αθήνα βγαίνεις έξω και ξερεις όλο τον κόσμο, είναι οικείος ο χώρος. Έχει φως, τη ζω και καλοκαίρι συνήθως οπότε είναι ζεστά, χαρούμενα, είναι πιο ανθρώπινα, στο Λονδίνο είναι λίγο απρόσωπα. Όταν περπατάς στο δρόμο δεν θα σε κοιτάξει κανείς, είναι όλοι αλλού, εδώ ξέρουμε κόσμο ή οι φάτσες φαίνονται παντού γνωστές, μικρότερος ο κόσμος.

Πού βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον;

Θέλω να γραφω μουσική και να μπορώ να μοιράζομαι αυτό που νιώθω όταν παίζω με όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Να ζω αυτές τις στιγμές που με κάνουν ευτυχισμένο όσο πιο έντονα μπορώ.

Info:

Ο Theodore εμφανίζεται στις 9/7 στην Τεχνόπολη μαζί με τον Vassiliko, 26/7 στο Φεστιβάλ Άρδας και 10/8 στην Ιθάκη. Ο δεύτερος δίσκος του ηχογραφείται τώρα ενώ ο πρώτος κυκλοφορεί εδώ.www.cdbaby.com/cd/theodore4