Οι Planet of Zeus προσγειώνονται στον πλανήτη Αθήνα στις 12 Μαΐου και μιλούν για αυτήν

Έχουν τη φήμη πώς είναι η πιο γεμάτη αδρεναλίνη ελληνική μπάντα επί σκηνής και θα στη δικαιώσουν, αν βρεθείς σε κάποια συναυλία τους. Η παρέα από του Ζωγράφου που κατάφερε από up & coming μπάντα της πόλης να γίνει μια από τις «εξαγώγιμες» συναυλιακά ροκ δυνάμεις της Ελλάδας σε διεθνή φεστιβάλ και κλαμπ. Οι Planet of Zeus δεν είναι το γνωστό πια σύνθημα «σεξ και βία στον πλανήτη Δία» που ακούγεται σε κάθε εγχώρια εμφάνισή τους με χιλιάδες παρόντες. Είναι μια τετράδα που λιώνει στις πρόβες για να τιμήσει μέχρι το τελευταίο λεπτό του ευρώ το εισιτήριο που πληρώνεις στα gigs τους.

Για να μην χάσουν νότα, για να συμπαρασύρουν τον κόσμο και να βάλουν τη λέξη ζωντανή δίπλα στη λέξη εμπειρία. Ένα συγκρότημα που δεν δίστασε να αφαιρέσει πράγματα από τον ήχο του για να προσθέσει άλλα, αδιαφορώντας για σχόλια περί sell out από το μεταλλικό κοινό. Να κάνει trend τις θορυβώδεις κιθάρες χωρίς να νοιάζεται για ζηλόφθονα ή κομπλεξικά σχόλια τύπου «μόδα είναι, θα περάσει». Να συμβάλλει στο να γίνει ξανά συνήθεια το «πάω σε συναυλία». Να βάλει στιλ στο merchandise της, να γυρίσει βίντεο κλιπ με σκηνοθέτη τον Δημήτρη Τζέτζα ανεβάζοντας τον πήχη για το τι σημαίνει οπτικοποίηση ενός τραγουδιού συναγωνιζόμενη δουλειές μεγάλων γκρουπ.

Να έχουν την καλή συνήθεια να δίνουν δωρεάν speak easy συναυλίες, ανακοινώνοντάς τες λίγες ώρες πριν. Όταν δεν παίζουν ως Planet Of Zeus, τους μισούς θα τους βρεις να παίζουν με άλλους καλλιτέχνες όπως η Δήμητρα Γαλάνη, οι Imam Baildi, η Cookie, τους άλλους μισούς να διαλέγουν τραγούδια σε μπαρ της Αθήνας και πάντα όλους μαζί να λιώνουν σόλες και τσιγάρα γυρνώντας σε αυτήν.

Σε λίγες μέρες, το Σάββατο 12 Μαΐου, την ίδια μέρα που επιστρέφουν από τη Θεσσαλονίκη μετά την ευρωπαϊκή περιοδεία τους που συμβαίνει τώρα, οι Planet of Zeus ηχογραφούν ζωντανά στην Αθήνα και το Gagarin 205 το πρώτο τους live άλμπουμ. Το sold-out ήταν δεδομένο με την προπώληση να είναι στο θεό για ελληνική μπάντα και προστέθηκε και δεύτερη εμφάνιση για την Κυριακή 13 Μαΐου. Κλείνοντας 18 χρόνια ύπαρξης και 10 χρόνια δισκογραφίας, βρήκαν χρόνο στα διαλείμματα του tour για να μας απαντήσουν τι ετοιμάζουν στην Αθήνα και να μιλήσουν όλοι μαζί για την πόλη που της αφιέρωσαν ένα τραγούδι.

Είναι αυτή η συναυλία ο δικός σας τρόπος να πείτε «ευχαριστώ» στην πόλη για την αγάπη της στην μπάντα;
Κάθε live μας στην Αθήνα, διακατέχεται από μια παραπάνω φόρτιση. Η Αθήνα είναι η πόλη που μας μεγάλωσε και οι άνθρωποί της είναι οι πρώτοι που ήρθαν σε επαφή με τη μουσική μας και μας «κουβάλησαν» στα πρώτα μας χρόνια. Μας έδωσαν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε με αμείωτη αφοσίωση και εν μέρει τους χρωστάμε, κατά κάποιο τρόπο, το ότι είμαστε ακόμα εδώ. Οπότε ναι, ένα ευχαριστώ το χρωστάμε στην πόλη μας. 

Πώς πήρατε την απόφαση για μία ζωντανή ηχογράφηση;
Η αλήθεια είναι ότι ο Μπάμπης μας έχει ζαλίσει τα ούμπαλα εδώ και χρόνια για να γράψουμε ένα live δίσκο. Έφτασε λοιπόν ο καιρός που το υλικό που έχουμε μαζέψει με τέσσερις δίσκους στις πλάτες, αλλά και το δέσιμο της μπάντας μετά από τόσα χρόνια συνεχούς touring, έχει νόημα να ηχογραφηθεί ζωντανά και να «μείνει στην ιστορία», αποτυπώνοντας μια ολόκληρη δεκαετία δισκογραφίας και συναυλιών.

Από τους 30 «πολεμιστές» στο Rodeo, τα 100 «μούσια» στο After Dark, μέχρι τους 3.000 στην Ιερά Οδό, συνέβησαν πολλά, όπως έχετε πει. Τι αισθάνεστε πως σας έχει δώσει και σας έχει πάρει η ύπαρξη της μπάντας;
Η γέννηση και η πορεία των Planet of Zeus μέχρι τώρα μας έκλεψε απότομα την αθωότητα, αλλά μας χάρισε ένα πολύ σημαντικό λόγω για να ζούμε και να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι.

Έχετε αφιερώσει στην πόλη ένα τραγούδι με το όνομά της. Τι είναι αυτό που σας βγάζει;
Η Αθήνα είναι ένα οργανωμένο χάος. Ένα μέρος στο οποίο συνυπάρχουν αρμονικά η πιο σιχαμένη ασχήμια με την πιο εκθαμβωτική ομορφιά. Όσο κι αν μας πληγώνει η όψη της, άλλο τόσο μας πορώνει η ψυχή της.

Σκεφτήκατε ποτέ να την κοπανήσετε από εδώ ή όχι και γιατί;
Το σκεφτήκαμε και το απορρίψαμε με συνοπτικές διαδικασίες.

Σε ποιες γειτονιές της Αθήνας μεγαλώσατε; Ζείτε ακόμα σε αυτές ή μετακομίσατε κάπου αλλού;
Μεγαλώσαμε όλοι στου Ζωγράφου και μέχρι μετά τα 20 μας μέναμε όλοι εκεί. Πλέον, οι μισοί μένουν ακόμα στου Ζωγράφου και οι άλλοι μισοί μετοίκησαν στο κέντρο της Αθήνας.

Τα αγόρια και τα κορίτσια με t-shirts Planet of Zeus αυξάνονται στην πόλη χρόνο με το χρόνο. Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν βλέπετε κάποιον να κυκλοφορεί με «πλανητικό» στιλ στους δρόμους ή το μετρό;
Μάλλον νιώθουμε μια καλώς εννοούμενη ντροπή και προσπαθούμε να κρυφτούμε για να μη μας δούνε.

Έχοντας ταξιδέψει και περιοδεύσει έξω, υπάρχει κάτι που κάνει την Αθήνα να διαφέρει και τι είναι αυτό;
Υπάρχει σίγουρα και αυτό είναι οι άνθρωποι που την κατοικούν. Η Αθήνα, αν και είναι πια μια χαοτική μητρόπολη, σου δίνει ακόμα την αίσθηση ότι αποτελείται από μικρές γειτονιές, στις οποίες οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους και νοιάζονται ο ένας για τον άλλο. Την αίσθηση ότι ένας άστεγος θα βρει ένα πιάτο φαΐ και δε θα πεθάνει στο δρόμο αβοήθητος, ακόμα και τώρα που τα πράγματα είναι δύσκολα. Αυτή η «ανθρωπιά» δεν απαντάται στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις ή τουλάχιστον αυτή η εντύπωση μας έχει δημιουργηθεί από τα σύντομα αλλά πολυάριθμα περάσματά μας από αυτές.

Σε ποια δισκοπωλεία της Αθήνας μεγαλώσατε;
Κατά την εφηβεία μας οργώναμε τα δισκάδικα της Αθήνας. Από το θρυλικό (αλλά και ξεφτιλισμένο πια) Metropolis της Ομόνοιας που μεγάλωσε όλη τη γενιά μας, το Happening, το Metal Era και το Rock City των Εξαρχείων, μέχρι το 7+7, το Ζαχαρία και το Ωχ Αμάν Market στο Μοναστηράκι, όλοι μας έχουμε από ένα CD (ήταν της μόδας τότε) ή βινύλιο αγορασμένο από ένα από τα παραπάνω μαγαζιά. Πριν όμως γίνουμε μάγκες και αρχίσουμε να κατεβαίνουμε στο κέντρο για να αγοράσουμε CD και δίσκους, πηγαίναμε στον Απόηχο στου Ζωγράφου για CD και σε ένα μαγαζί χωρίς όνομα που μας έγραφε συλλογές κατά παραγγελία σε κασέτες, ήταν δηλαδή πειρατής και σκότωνε τη μουσική before it was cool.

Είναι η Αθήνα ροκ πόλη ή όχι;
Αν εκλάβουμε το ροκ με τη μεταφυσική του έννοια, δηλαδή αυτή της αλητείας, της τρέλας και των αντιθέσεων, τότε ναι. Ίσως είναι η πιο ροκ πόλη που υπάρχει.

Ποιο είναι το καλύτερο σημείο για άραγμα στην Αθήνα;
Το καλύτερο και πιο κλασικό σημείο της Αθήνας για υπαίθριο άραγμα ήταν και είναι παραδοσιακά το πάρκινγκ του Λυκαβηττού. Τώρα εμείς σαν Ζωγραφιώτες είχαμε τα δικά μας spots στην Πολυτεχνειούπολη και την Πανεπιστημιούπολη που συνορεύουν με την περιοχή μας και έχουν άπλετο χώρο και θέα.

Το δικό σας ιδανικό μέρος για να πιεις το ποτό σου;
Το ιδανικό μέρος για να πιεις το ποτό σου πρέπει να έχει σοβαρή μπάρα, σε μέγεθος και ποτά, καλή και όχι πολύ δυνατή μουσική και τόσο κόσμο ώστε να μην είσαι μόνος σου, αλλά να είσαι και άνετος.

Ποιες είναι οι καλύτερες αθηναϊκές συναυλίες που είδαν τα μάτια σας;
Μπάμπης: Metallica/Monster Magnet, 1999, Ριζούπολη.
Γιάννης: Nine Inch Nails/Jane’s Addiction, 2009, Θέατρο Βράχων.
Στέλιος: Τρύπες, 1999, An Club.
Σεραφείμ: DJ Krush/Red Snapper, 2001, Πειραιώς 254.

Σκάει το τζίνι στα χέρια σας και έχετε 3 ευχές για να αλλάξει ό,τι θέλετε στην Αθήνα. Τι θα του λέγατε;
Θα του λέγαμε ότι με 3 ευχές δεν κάνουμε δουλειά και θα πρέπει να επιστρέψει με μια καλύτερη προσφορά.

Έχετε ζήσει την πόλη πριν και μετά την κρίση. Ποιες αλλαγές είδατε πάνω της. Πιστεύετε πως την περιμένουν καλύτερες μέρες;
Οι αλλαγές είναι πολλές, π.χ. είναι περισσότεροι οι άστεγοι στους δρόμους και τα λουκέτα στις άδειες βιτρίνες καταστημάτων που κλείσανε ή από την άλλη είναι λιγότερη η κίνηση στους δρόμους. Αλλά κυρίως είναι αυτή η παραίτηση και η ήττα στα βλέμματα των ανθρώπων που είδανε τη ζωή τους σα φούσκα να φουσκώνει και να σκάει μπροστά στα μάτια τους. Βλέποντας αυτή τη μαυρίλα να σκεπάζει την πόλη, το μόνο μας εφόδιο είναι οι άνθρωποί μας και η πεποιήθηση ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, αλλιώς τη γαμήσαμε.

Αθήνα 2049…Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα μοιάζει;
Επειδή δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι σχετικό με την πραγματικότητα θα αφήσουμε τη φαντασία μας να οργιάσει: Πάνω από τον Παρθενώνα, ο οποίος θα είναι σε γυάλα, θα πετάνε μονοθέσια «αμάξια». Στο Σύνταγμα θα κάνουν σκέιτ χωρίς ρόδες, φορώντας παπούτσια με κορδόνια που δένουν μόνα τους και η Βουλή θα είναι πλέον μουσείο. Από την Κηφισιά και πάνω θα είναι ανεξάρτητο κρατίδιο, όπως και από το Φάληρο και κάτω και εμείς θα τρώμε πιτόγυρα στο πάρκινγκ του Λυκαβηττού.