Joey Burns. Ένας Αμερικανός Φίλος, που θα έλεγε κι ο Βέντερς. Μαζί με τον John Convertino κατευθύνουν τις περιπλανήσεις μιας ευρείας ομάδας μουσικών που αγαπούν την περιπλάνηση, την εξερεύνηση του καινούργιου, το δρόμο του Κόρμακ Μακάρθι, τη γραφή του Φουέντες, την εικονογραφία μιας άλλης αμερικάνα. Τον ξύπνησα πολύ νωρίς στο σπίτι του στην Αριζόνα και παρά τις ανησυχίες μου, ήταν αρκετά ομιλητικός.
Συμβαίνει αυτή τη στιγμή ένα είδος επανεκκίνησης στην Αμερική; Θα εξαρτηθεί από τους πολίτες σε μεγάλο βαθμό. Έχει μεγάλη σημασία τι εμπνέει η κάθε κυβέρνηση στον κόσμο. Η κυβέρνηση Μπους έκανε τους ανθρώπους να είναι φοβισμένοι, αλαζόνες και αγνώμονες, να είναι εντάξει με έναν παρερμηνευμένο πόλεμο. Η κυβέρνηση Ομπάμα εμπνέει τον κόσμο να θέτει ερωτήματα, να διαδηλώνει, να είναι συνειδητοποιημένος.
Περίεργοι καιροί... Είμαι περίεργος πώς θα αντιδράσει ο κόσμος με τη μετάβαση αυτή. Πολλοί έχουν ήδη επηρεαστεί από την κρίση. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη δημιουργικότητά μας για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Είναι κάτι που παράλληλα φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Ειδικά στην Ευρώπη είναι εκπληκτικό ότι το κοινό απαιτεί και περιμένει τη μουσική να είναι δωρεάν. Τι θα συνέβαινε, όμως, αν η μουσική κυκλοφορούσε μόνο από τους καλλιτέχνες; Θα αισθανόντουσαν λιγότερο ένοχοι που παίρνουν τα χρήματα κατευθείαν από τους μουσικούς; Είναι δύσκολο.
Πώς βλέπεις το διαδίκτυο; Aπό τη μια συναρπαστικό με πολλή, διαθέσιμη μουσική και πληροφορία, αλλά από την άλλη υπάρχει τόση αχρείαστη φλυαρία και τόσο κακή μουσική.
Ποια είναι η δική σου Αμερική; H μυθική ή η σύγχρονη; Με ενδιαφέρουν η ιστορία και η προοπτική. Μάλλον είμαι πιο σύγχρονος. Έχω μοντέρνα έπιπλα στο σπίτι. (Γέλια). Μου αρέσει η τεχνολογία. Αλλά μου αρέσουν και τα καλοφτιαγμένα χειροποίητα πράγματα, το κρασί, η ρακή.
Πώς σου φάνηκαν οι ελληνικές ταραχές; Μου φαίνεται ότι αντιλαμβάνεστε τη συνολική εικόνα. Όταν επισκέπτομαι την Ελλάδα αισθάνομαι πάντα έναν απόηχο διαμαρτυρίας. Υπάρχει κάτι ξεχωριστό στο ελληνικό πνεύμα και πάντα συνέδεα τις μελωδίες των Calexico μαζί σας. Ίσως η καρδιά του γκρουπ να βρίσκεται σήμερα στην Αθήνα...
Tι σημαίνει για σας το πέρασμα των συνόρων και πόσο κοντά είστε στη γραφή του Κόρμακ Μακάρθι; Πάντα με ενδιέφερε η θεματολογία του Μακάρθι για τη μετανάστευση, την περιπλάνηση, το πέρασμα των συνόρων. Η Γη δεν έχει σύνορα. Ο Μεξικανός συγγραφέας Κάρλος Φουέντες λέει ότι τα σύνορα Μεξικού - Αμερικής είναι σαν ουλή.
To “Carried To Dust” εμπνεύστηκε από την πρόσφατη απεργία των σεναριογράφων. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από την ετοιμασία του; Υπάρχει μια αίσθηση περιπλάνησης και μια επιθυμία να διαφοροποιήσεις την καθημερινότητά σου, να αναθεωρήσεις τη ζωή σου. Κάτι που μπορεί να το νιώσεις όταν γυρνάς στο σπίτι και έχεις την επιθυμία να βγεις, όταν κοιτάς έξω από το παράθυρο στο τρένο και έχεις την επιθυμία να γυρίσεις σπίτι, όταν αισθάνεσαι μόνος, όταν έχεις την έντονη επιθυμία να δεις κάποιον.
«Στις 3 μέρες που φιλοξενήσαμε αυτόν και τον φίλο του Ίγκι Ποπ μαζί με τον αξέχαστο φίλο Μίκη Κορίνθιο, ταξιδεύαμε για στους αρχαιολογικούς τόπους της πατρίδας μας…»
