Απόψε, Πέμπτη 12 Απριλίου 2018, για μία νύχτα μόνο, γίνεται η παράλληλη προβολή με μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο, της ταινίας με τη συναυλία του Nick Cave και των Bad Seeds, τον περασμένο Οκτώβριο, στην Κοπεγχάγη. Η προβολή γίνεται στην Αθήνα στα Village Cinemas At The Mall και Village Cinemas Park και στη Θεσσαλονίκη στο Village Cinemas Mediterranean Cosmos.
Πρόκειται για την ίδια συναυλία που είδαμε κι εδώ, τον περασμένο Νοέμβριο, στο Τάε Κβον Ντο, με κομμάτια από το νέο του άλμπουμ “Skeleton Tree” καθώς και παλιότερα αγαπημένα. Περιοδεία που ξεκίνησε από την Αυστραλία τον Ιανουάριο του 2017, διέσχισε την Αμερική και κατέληξε διθυραμβικά στην Ευρώπη παίρνοντας παντού υμνητικές κριτικές. Πρώτη περιοδεία μετά από τρία χρόνια για έναν καλλιτέχνη και μία μπάντα που έχουν βιωματική σχεδόν σχέση με το κοινό. Ένα διάστημα «κενό» τόσο ώστε να κάνει αυτή την περιοδεία μία εκστατική, ένθερμη εμπειρία και για τους καλλιτέχνες αλλά και για το κοινό, όπου κι αν εμφανίστηκε. Άλλωστε και ο κόσμος της Αθήνας που βρέθηκε στις 16 Νοεμβρίου στο Φάληρο, την ίδια εμπειρία έζησε και θα θυμάται για χρόνια.
Αυτή η ταινία, το “Distant Sky” είναι η καταγραφή της συναυλίας από τον σκηνοθέτη David Barnard, έναν άνθρωπο που ξέρει να κινηματογραφεί τα live μεγάλων ονομάτων όπως Bjork, Craig Armstrong, Radiohead, Pulp, Pet Shop Boys, Alice Cooper, Diana Krall και μεγάλων events όπως το Φεστιβάλ Jazz του Montreux. Από την κάμερά του περνάει όλο το καστ των Bad Seeds: οι Warren Ellis, Thomas Wydler, Martyn Casey, Jim Sclavunos, George Vjestica, Larry Mullins και η Else Torp σε ένα μαγικό ντουέτο με τον βασικό σαμάνο της βραδιάς, τον Nick Cave.
Η δύναμη και το αλάθητο αίσθημα του live όταν βρίσκεσαι «εκεί», αντισταθμίζεται στην ταινία με τις λεπτομέρειες που βλέπεις και νοιώθεις, ζώντας μία άλλη εμπειρία, πιο προσωπική και εσωτερική στο σκοτάδι της κινηματογραφικής αίθουσας. Οι κάμερες κινούνται άλλοτε πετώντας επάνω από την Royal Arena της Κοπεγχάγης και άλλοτε έρποντας νομίζεις, επάνω και πίσω από τη σκηνή, ανάμεσα στον κόσμο, στριφογυρίζοντας γύρω από τον Cave και τον Ellis, πιάνοντας βλέμματα, μετρήματα, σταγόνες ιδρώτα, ποτάμια ιδρώτα, γδαρσίματα στις κιθάρες, πιατίνια που λάμπουν, ένα ποτήρι ουίσκι επάνω στο πιάνο, ακόμα και ένα κεντημένο (;) κομμάτι ύφασμα κολλημένο στο πλάι του πιάνου που γράφει με καλλιγραφικά κεντημένα γράμματα: smoking, melting, boiling, burning – προφανώς όσα συμβαίνουν στο πιάνο σε αυτή τη συναυλία. Καίγεται, λιώνει, ανεβάζει θερμοκρασία βρασμού, καπνίζοντας ηχεί και παρασέρνει.
Ο Nick Cave από το πρώτο κιόλας κομμάτι αποκτάει ακαριαία εκείνη την περίφημη επαφή του με το κοινό, τους απευθύνεται άμεσα τραγουδώντας, κοιτάζοντάς τους στα μάτια, αναζητώντας το βλέμμα τους κι εκείνοι είναι πάντα εκεί, σε οποιοδήποτε βήμα του ή χορευτικό του άλμα υπάρχει ένα σύννεφο από απλωμένα χέρια να τον ακολουθούν πετώντας γύρω του σαν πεταλούδες.
Με την κάμερα μπορείς να ζήσεις βήμα με βήμα, πιο προσεκτικά το ανέβασμα της έντασης ακόμα και όταν η συναυλία γίνεται seriously sexy και οι μουσικοί γίνονται βίαια ερωτικοί με τα όργανα, όταν η ένταση απογειώνεται σε βαριά, βαθιά, ογκώδη beats σαν χτυποκάρδια που σιγά σιγά καταλαγιάζουν – για να ξεσπάσουν και πάλι σε πυρετώδες κρεσέντο.
Όσο ανεβαίνει ο πυρετός και το σκοτάδι, ο Cave που μοιάζει να έχει κληρονομήσει το δαχτυλίδι του Johnny Cash, ακολουθεί την ίδια «κατάρα» με εκείνον και τα κομμάτια γίνονται όλο και πιο άγρια, βαθιά, απόλυτα προσωπικά τόσο για εκείνον όσο και για τους προσηλωμένους μουσικούς της μπάντας αλλά και για το ίδιο το κοινό που βρίσκεται σε κατάνυξη.
Είναι πολύ χαρακτηριστική η αφίσα της ταινίας που, μέσα σε κατακόκκινα φώτα, δείχνει τον Cave όρθιο στη μέση του κόσμου, να σκουπίζει το πρόσωπό του με μία λευκή πετσέτα (μοιάζει σαν να κλαίει, έγραψε το Rolling Stone) ενώ γύρω του, το ακροατήριο, μοιάζει να είναι ακίνητο, σιωπηλό, ούτε χέρια ανασηκωμένα, ούτε οθόνες κινητών αναμμένες, ένα ποίμνιο που περιμένει την παραμικρή ανάσα του ευαγγελιστή του.
Αυτή η επικοινωνία και η επαφή του Cave με το κοινό γίνεται ακόμα πιο χειροπιαστή όταν αγκαλιάζοντάς τους όλους τους ανεβάζει στη σκηνή, τραγουδούν μαζί του, ζουν την έκσταση του live από το πιο απρόσμενο σημείο που θα μπορούσαν να φανταστούν: επάνω στη σκηνή.
Όσοι το ζήσατε, πιθανώς να θέλετε να ξαναζήσετε την εμπειρία. Όσοι δεν προλάβατε εισιτήριο από εκείνη την sold out συναυλία στο Φάληρο, δείτε απόψε την ταινία. Είναι μία θρησκευτική εμπειρία.
5°
