Ψιλή κουβέντα με τη Σωτηρία Λεονάρδου

Ερμηνεύτρια, ηθοποιός, συγγραφέας, περσόνα. Ανήσυχη, με ροκ διάθεση και αγάπη για μια διαφορετική ζωή. Μετά τον «Παράξενο κόσμο», που έφτιαξε με τον Πάνο Φουρτούνα, στήνει το “Sing City” με διασκευές και τραγούδια απο την προσωπική δισκογραφική δουλειά της «Του ανέμου οι λέξεις», που κυκλοφόρησε πρόσφατα σε μουσική Βαγγέλη Φάμπα και στίχους Βασίλη Ελευθερίου. Μαζί της ο νεότερος και τελευταίος ερμηνευτής του Μάνου Χατζιδάκι, Βασίλης Γισδάκης, και ο τραγουδοποιός Στέλιος Μποτωνάκης.

Πώς επιλέξατε το ρεπερτόριο του “Sing City” και τι ιστορίες θέλετε να πείτε μέσα από αυτό; Διαλέξαμε τραγούδια σημερινά και διαχρονικά, ελληνικής και ξένης κουλτούρας, που μιλάνε για ιστορίες αγάπης-ελευθερίας και δύσκολες καταστάσεις, που σε βοηθούν να ξαναγεννηθείς από τις στάχτες σου. Χαίρομαι για τη συνεργασία μου με τους Στέλιο Μποτωνάκη και Βασίλη Γισδάκη, που είναι «αυθεντικοί» και καθόλου «τάχα δήθεν».

Ποιο είναι το τραγούδι της πόλης σήμερα; Το τραγούδι της πόλης διαμορφώνεται καθημερινά από τους στεναγμούς και το γέλιο μας, από την κρυμμένη αγάπη μας, που βαθιά μέσα μας προσπαθεί να μας κάνει ανθρώπους με κατανόηση και αλληλεγγύη.

Τι είναι για σας το ροκ; Είναι ο αντίλογος του βολεμένου σε όλα τα επίπεδα.

Πώς είδατε τα γεγονότα του Δεκεμβρίου; Απλώς γεγονότα. Κάποιοι σπινθήρες φωτιάς που σβήνουν γρήγορα γιατί πάλι επιστρέφουμε στο βαθύ, εφιαλτικό μας ύπνο, με όνειρα ευδαιμονίας. Χρειάζεται συνείδηση και αρετή, και στοχοπροσήλωση, για να γίνουμε αφεντικά της ζωής μας, αλλιώς ξεπέφτουμε στις εκτονώσεις του γηπέδου και επιστρέφουμε αφού έχουμε κάνει τις ζημιές μας ήσυχοι στο κρεβατάκι μας. 

Ποιο θα ήταν το σημερινό ρεμπέτικο; Δεν γνωρίζω. Ρεμπέτικο είναι για μένα επαναστατικός τρόπος ζωής. Και επανάσταση είναι η αγάπη για το καλό. Η αγάπη για τη Ζωή.

Πώς κρίνετε συνοπτικά το χθες και το σήμερα του ελληνικού τραγουδιού; Δεν είμαι μουσικοκριτικός. Υπάρχουν ρεύματα, τάσεις αξιόλογες και αναξιοποίητες. Και υπάρχουν σκουπίδια με ωραίο περιτύλιγμα. Διαλέγεις και παίρνεις στη ζωή.

Τι φοβάστε και τι ελπίζετε για το μέλλον; Δεν φοβάμαι γιατί αγαπώ τη Ζωή και τον Δημιουργό της. Για το μέλλον δεν ελπίζω, βάζω το μικρό μου πετραδάκι στο οικοδόμημα του καθημερινού γίγνεσθαι.