Κωνσταντίνος Θαλασσοχώρης

Ξεκινά τις ζωντανές του εμφανίσεις στη «Θύρα Τέχνης» με ανέκδοτο υλικό, από το οποίο με τη βοήθεια του κοινού θα επιλεχθούν τραγούδια για το επερχόμενο τρίτο του άλμπουμ. Μαζί με γνωστά τραγούδια και διασκευές. Αρκετό καιρό μετά την τηλεοπτική του υπερέκθεση και το συμβόλαιο με τη Lyra, ο τραγουδιστής που ουσιαστικά ψήθηκε μέσα από τη συμμετοχή του στη μουσικοθεατρική ομάδα του Σταμάτη Κραουνάκη, στήνει ο ίδιος τις μουσικές του παραστάσεις. 

Γιατί «Παράξενο τοπίο»; Κάπως έτσι φαντάστηκα το σκηνικό μου. Aλλά είναι και ο τίτλος ενός από τα καινούργια τραγούδια που θα παρουσιάσω.

Πώς προέκυψε η ιδέα της επιλογής των τραγουδιών από το κοινό;  Ήταν μια δική μου ανάγκη να βάλω στο «κόλπο» το κοινό και να προτείνω μια καινούργια ιδέα, που ενδεχομένως να ιντριγκάρει νέα πρόσωπα.  

Πώς βλέπεις την ελληνική πραγματικότητα; Καλύτερη από την πραγματικότητα που βιώνουν άλλοι λαοί και άλλες γειτονιές του κόσμου.  Έχουμε τη διάθεση να την κάνουμε καλύτερη και ψάχνουμε τον τρόπο. Βιώνουμε μια μεταβατική περίοδο, που θέλει κότσια για να μείνεις ψυχικά ήρεμος.

Τι κρατάς και τι πετάς από αυτήν; Κρατώ την ένταση, την ταχύτητα και την πολυφωνία και πετώ την προχειρότητα και την αδιαφορία.

Πώς ήταν η μουσική ζωή μετά την τηλεοπτική φρενίτιδα; Στη δουλειά μας η αναγνωρισιμότητα είναι ένα από τα ζητούμενα. Έμαθα να τη διαχειρίζομαι και να δέχομαι τον ανταγωνισμό ως αιτία προόδου. 

Ποια ήταν τα μουσικά σου ακούσματα μεγαλώνοντας; Ρεμπέτικα και rock μουσική. Δύο κόσμοι που φαίνονται αντίθετοι, μα και τόσο παράλληλοι, γιατί είναι και οι δύο… αιχμηροί.

Πώς βλέπεις τώρα από απόσταση αυτή την ακατανόητη μονομανία ανίχνευσης φωνών από την TV; Πάντα προσπαθώ να κοιτώ τα πράγματα από απόσταση και να μην παίρνω στα σοβαρά το κάθε τι. Έτσι ξεχωρίζω τη μουσική πραγματικότητα και την τέχνη από ένα καθαρά τηλεοπτικό προϊόν. Όσο υπάρχει τηλεόραση, πάντα θα υπάρχει η ανάγκη για νέα πρόσωπα. 

Πώς είδες τα γεγονότα του Δεκεμβρίου; Ως τελική αναμέτρηση ανάμεσα σε αυτούς που στα μάτια μας αντιπροσωπεύουν την εξουσία και σε αυτούς που δηλώνουν ανυπακοή σε κάτι που μοιάζει χαοτικό. Ακόμα κι αν η πράξη βίας μοιάζει με χαοτική ακολουθία, μέσα μας όλοι ζητάμε κάπου να στηριχθούμε.