Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς, έχουμε πιάσει συζήτηση για το έντεχνο τραγούδι. «Δεν βγαίνουν δυστυχώς νέοι έντεχνοι καλλιτέχνες» τους λέω. «Μα η τάδε;… Ο τάδε;» - μου λένε ονόματα της σύγχρονης σκηνής, που πολλοί τους χαρακτηρίζουν «έντεχνους». Ξαναρχίζουμε, λοιπόν, τη γνωστή κουβέντα περί έντεχνου και ποπ.
Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να διαφωνήσει ότι στη σημερινή εποχή η έννοια του «έντεχνου» έχει εκφυλιστεί. Κάποτε αποκαλούσαμε έντεχνους καλλιτέχνες τους Κατσιμίχες, τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τους Πυξ Λαξ, τον Τσακνή, τον Μαχαιρίτσα. Που ήταν χαμένοι από τα media, έδιναν 1 φορά τον χρόνο συνέντευξη και αν (για παράδειγμα, στον Μελωδία, το Δίφωνο ή το Μετρό), και εμείς που ήμασταν οι φαν τους δεν γνωρίζαμε πού είναι, τι κάνουν, την προσωπική τους ζωή ή τις εξόδους τους. Πλέον, η έννοια του έντεχνου έχει αποκοπεί από τη συνολική στάση ζωής και ως νέοι έντεχνοι πλασάρονται καλλιτέχνες που κάνουν φωτογραφήσεις στα περιοδικά, δίνουν συνεντεύξεις σε πρωινάδικα, πετάνε πολιτικές μπούρδες για να προκαλέσουν αίσθηση και να το παίξουν «Αριστεροί», απαθανατίζονται σε κοσμικές πρεμιέρες, δίνουν περισσότερες συνεντεύξεις από την Πάολα και γνωρίζουμε διάφορες λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής.
Είμαι χαρούμενη, λοιπόν, που στην εποχή των πάσης φύσεως «εκπτώσεων», στην εποχή που φτύνει αίμα για να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης ο οποίος δεν παίζει το παιχνίδι των media, ένας γνήσια ποιοτικός και έντεχνος καλλιτέχνης -με την έννοια της συνολικής στάσης ζωής- μπορεί να υπάρχει και να δίνει συναυλίες που σκίζουν, όπως αυτές που ετοιμάζεται να δώσει από αυτό το Σάββατο ο Πάνος Κατσιμίχας στη Σφίγγα.
Στην ίδια κουβέντα έτυχε να τους διηγηθώ τον αγώνα που έκαναν οι Κατσιμίχες για να κυκλοφορήσει ο πρώτος τους δίσκος, τα «Ζεστά Ποτά» - ο δίσκος σταθμός που άνοιξε την πόρτα στο ποιοτικό έντεχνο τραγούδι και ο οποίος τελικά βγήκε χάρη και μόνο στο πείσμα του Μανώλη Ρασούλη, που σχεδόν εκβίασε την ΕΜΙ.
Η εταιρία του ζητούσε να γράψει δίσκο σε έναν γνωστό τραγουδιστή της εποχής και εκείνος δέχτηκε μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η εταιρία θα εξέδιδε και τον (πρώτο) δίσκο των άγνωστων τότε Κατσιμιχαίων.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Χάρης μου είχε αποκαλύψει πριν χρόνια ότι αυτό έγινε λίγο πριν τα παρατήσουν, αφού επί 8 χρόνια (!) περιέφεραν σε δισκογραφικές το υλικό και όλες ανεξαιρέτως τους έκλειναν την πόρτα.
33 χρόνια μετά, το 1985, ακόμα παίζουν τα τραγούδια του δίσκου στα ραδιόφωνα. Συγκεκριμένα μία μόλις μέρα μετά από εκείνη τη συζήτηση, παραμονή Πρωτοχρονιάς, άκουγα σε γνωστό σταθμό στο ραδιόφωνο, καθώς οδηγούσα, το «Μια βραδιά στο Λούκι»…
Όπως έχουν τραγουδήσει και οι Κατσιμιχαίοι, «Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ και για το πείσμα σας θα αντέχω».
Info:
O Πάνος Κατσιμίχας θα είναι στη Σφίγγα για 4 Σάββατα (20 και 27 Ιανουαρίου και 3 και 10 Φεβρουαρίου), σε μια παράσταση στην οποία θα ακουστούν τραγούδια από όλη την πορεία των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, αλλά και κομμάτια που δεν έχουμε ξανακούσει ποτέ ζωντανά σε συναυλία τους όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Γιάννης Πετρίδης αφιερώνει σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο του σε αυτή την εκπομπή αναζητώντας συνέχεια νέες ιδέες και μουσική που θα μπορέσουν να κρατήσουν το ενδιαφέρο
9°
