Μουσικη

Γιάννης Αγγελάκας, Η γελαστή ανηφόρα

Η εμφατική διονυσιακή ερμηνεία του είναι σαν να στήνει ένα γλέντι πριν από την «τελευταία» μέρα

Μάκης Μηλάτος
ΤΕΥΧΟΣ 435
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Όλες οι μουσικές και οι ήχοι που δονούν τον Γιάννη Αγγελάκα είναι εδώ: ρεμπέτικο, δημοτική μουσική, βαλκάνια, folk και ηλεκτρονικοί ήχοι, όλα με ένα rock attitude.

Η ευτυχία είναι το ζητούμενο των ανόητων / Οι φυσικοί άνθρωποι ερωτεύονται / την πληρότητα και τους κόπους της. Να μια ακόμη επιβεβαίωση πως τίποτα δεν είναι τυχαίο... Όντας και οι δύο της γενιάς μου, πράγμα που με έφερνε κοντά τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο, πάντα έβρισκα μια (απροσδιόριστη και αφηρημένη είναι η αλήθεια) συγγένεια ανάμεσα στον Γιάννη Αγγελάκα και τον Nick Cave. Το ενδιαφέρον τους για το λόγο και την ποίηση και η ανάγκη τους να γράφουν, οι επιδράσεις που είχαν δεχτεί οι Τρύπες από τον ήχο των πρώιμων Bad Seeds, οι κοινοί κώδικες που έχουν άνθρωποι της ίδιας γενιάς ακόμη και από διαφορετικούς πολιτισμούς, η αγάπη τους για τα μαύρα ρούχα, το ότι ο Nick «the greek» Cave έγινε για την ελληνική μουσική (και όχι μόνο) πραγματικότητα σημείο αναφοράς και τσίγκλισε τη δημιουργικότητα πολλών είναι κάποιοι από τους λόγους.

Και να που αυτή μου η αίσθηση επιβεβαιώνεται και πάλι με τα φετινά τους άλμπουμ, στα οποία βρήκα αυτό τον κοινό κώδικα που προανέφερα. Γι’ αυτό θα μου επιτρέψετε να παραλλάξω τα λόγια της κριτικής για το δίσκο του Nick Cave και των Bad Seeds (A.V. 425) αναφερόμενος στη «Γελαστή ανηφόρα».

Όλες οι μουσικές και οι ήχοι που δονούν τον Γιάννη Αγγελάκα είναι εδώ: ρεμπέτικο, κριτική και δημοτική μουσική, βαλκάνια, folk και ηλεκτρονικοί ήχοι, όλα με ένα rock attitude. Κι όμως είναι ο Γιάννης Αγγελάκας που τελικά ακούμε, έχοντας κάνει ζυμάρι μ’ όλους αυτούς τους ήχους για να φτιάξει το δικό του ψωμί, μαζί με μια μπάντα (παρέα) τόσο παρούσα, τόσο καίρια και τόσο διακριτική που λειτουργεί άψογα. Η εμφατική διονυσιακή ερμηνεία του είναι σαν να στήνει ένα γλέντι πριν από την «τελευταία» μέρα, το χιούμορ, η οργή και ο (αυτό)σαρκασμός δεν λείπουν, ενώ ο λόγος βρίσκεται (πάλι) σε υψηλό επίπεδο. Δεν εννοώ μόνο τους στίχους των τραγουδιών, αλλά και το βιβλιαράκι με τα ποιήματα που συνοδεύει το cd με υπότιτλο «Τα παρακείμενα» – είναι απαραίτητο να τα διαβάσει κανείς για να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα της «spoken word» δουλειάς του μουσικού/ποιητή Γιάννη Αγγελάκα.

Πόλεις φτιαγμένες από μπίζνες / Πόλεις χτυπημένες από μπίζνες / πόλεις διψασμένες για μπίζνες / Εγώ κι εσύ είμαστε το παράδοξο

n