Μουσικη

Βασανίζομαι!

Το σάουντρακ των διακοπών

max.jpg
Μάκης Μηλάτος
ΤΕΥΧΟΣ 625
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
370507-765335.jpg

Δέχομαι επίθεση. Από το ένα σοκάκι REM, Pulp και άλλα παρόμοια «indie» και λίγο παραπέρα στο άλλο στενό Amy Winehouse, Billie Holliday, Adele και άλλα τέτοια «jazz» και πάντα η ίδια αίσθηση μιας «κασέτας». Το σάουντρακ στα νησιά (και όχι μόνο) είναι βαριεστημένο, τυποποιημένο, προβλέψιμο και αδιάφορο. Λίστες, λίστες, λίστες, επιτυχίες, επιτυχίες, επιτυχίες (όπως άλλωστε και στο ραδιόφωνο), ένα μουσικό τέρας που αναπαράγει μέχρι εμετού τα ίδια και τα ίδια. 

Όταν ο Ερίκ Σατί ή ο Μπράιαν Ίνο μιλούσαν για «μουσική περιβάλλοντος» δεν είχαν αυτό στο μυαλό τους. 

Είναι ωραίο να μπερδεύεται η μουσική με τον «ήχο από τα μαχαιροπήρουνα», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Σατί, αλλά το είδος της μουσικής, οι επιλογές, ο χώρος, η ένταση, η ποιότητα, η ώρα, όλα παίζουν το ρόλο τους για να υπάρχει κάποιο νόημα και να μη γίνεται η «απόλαυση» ένα καθημερινό βάσανο.

Από το σούπερ μάρκετ, όπου ξεκινάω τα ψώνια με Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τα τελειώνω με Janis Joplin, μέχρι τα καφέ ή άλλους χώρους εστίασης όπου το βάσανο συνεχίζεται καθώς είναι το ίδιο τυποποιημένο, αδιάφορο και «μόνο επιτυχίες».   

Broken Social Scene - Hug of Thunder

Αν η φόρμα είναι το ζητούμενο, η all star περιστασιακή μπάντα από τον Καναδά το ’χει και με το παραπάνω, καθώς τα μέλη της προπονούνται καθημερινά με συγκροτήματα όπως οι Metric, οι Stars ή οι Do Make Say Think. Μετά από χρόνια που είχαν να συναντηθούν, ξαναβρέθηκαν για το 5ο τους άλμπουμ που το χαρακτηρίζει η έλλειψη συνοχής, οι σποραδικές καλές ιδέες, οι άνισες συνθέσεις που –εν μέρει– αντισταθμίζονται με τη μεγάλη τους εμπειρία στο αισθητικό περιβάλλον που χαρακτηρίζει το indie rock.   

Ariel Pink - Dedicated to Bobby Jameson

Ένας από τους πιο ιδιοφυείς και χαρισματικούς ποπίστες της εποχής μας επιστρέφει με το 11ο άλμπουμ του, ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα της δημιουργικής και ανήσυχης ιδιοσυγκρασίας του. Ένα χαρμάνι από pop, ψυχεδέλεια, 70s prog και glam ανακατεμένα με μαεστρία, χιούμορ και αυτοσαρκασμό ώστε να αποκτούν σημερινή υπόσταση και να μην είναι μια καρικατούρα άσκοπης νοσταλγίας.

James Heather - Stories From Far Away on Piano

Δεν έχει το μελωδικό χάρισμα του Ludovico Einaudi ούτε τη μινιμαλιστική ατμοσφαιρική δωρικότητα του Max Richter αλλά φαντάζομαι πως και οι δύο τον βλέπουν με συμπάθεια. Το ντεμπούτο του νεαρού Άγγλου πιανίστα –που αντιδρά με συνθέσεις σε όσα δεινά βλέπει στις ειδήσεις να συμβαίνουν στον κόσμο– έχει καλής ποιότητας βασικά υλικά και δίνει υποσχέσεις για το μέλλον. Αξίζει να τον περιμένουμε.

Binker & Moses - Journey to the Mountain of Forever

Ο σαξοφωνίστας Binker Golding και ο ντράμερ Moses Boyd δημιουργούν ένα διπλό άλμπουμ που θέλει να έχει κάτι από την πνευματικότητα του Κολτρέιν, από τα παιξίματα του «Μπερντ», από τις αναζητήσεις του progressive rock. Χωρίς να επιδρά στον ήχο τους, φαίνεται να έχουν μια εκτίμηση στους Led Zeppelin (το εξώφυλλο παραπέμπει στο «Houses of the Holy» ενώ και στο εσώφυλλο, σε μια ζωγραφιά του Golding, ένας νεαρός φοράει ένα t-shirt των Zeppelin). 

Στον πρώτο δίσκο οι δυο τους είναι που αναζητούν πατήματα για να ανεβούν μαζί το όρος ενώ στο δεύτερο καταλυτική είναι η συμμετοχή του παλαίμαχου Evan Parker αλλά και άλλων μουσικών για ένα ταξίδι που έχει τη γοητεία του work in progress. 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.