Οι νέες βερολινέζικες ιστορίες της πρώην Keep Shelly in Athens

H πρώην τραγουδίστρια των Keep Shelly in Athens έχει έτοιμο το πρώτο της ολοκληρωμένο προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Who Am I».  Δέκα τραγούδια που η Σάρα έγραψε στο Βερολίνο, όπου είναι πλέον η νέα της έδρα, με αθηναϊκές μνήμες και electropop όνειρα. Της ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας τη βερολινέζικη εμπειρία και τη μουσική της ενηλικίωση.

Photo: Photini Chora

Who Am I


Ενηλικιώθηκα – μουσικά αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Η φυσική απόσταση από την οικογένεια κι η διαφορετική κουλτούρα με βοήθησαν να σκαλίσω λίγο καλύτερα το ποια είμαι και το τι ακριβώς ζητάω από τη ζωή μου κι από τη μουσική μου. Ο δίσκος γράφτηκε μέσα σε δύο χρόνια – όσο περίπου μου πήρε μέχρι να προσαρμοστώ απόλυτα στην καθημερινότητα του εδώ. Αν το σκεφτείς, είμαστε «ντυμένοι» με απαιτήσεις, επιθυμίες και στόχους που μας έχουν φορέσει τα σχολεία, οι οικογένειές μας, οι κοινωνίες μας. Μόνο όταν απομακρυνθούμε λίγο από τη συνήθεια καταφέρνουμε να απεκδυθούμε τις φορεμένες ευθύνες κι ενοχές. Κάποιοι είναι πιο έξυπνοι και τα καταφέρνουν δίχως να μετοικήσουν. Εμένα μου χρειάστηκε να φύγω μακριά. 

Αθήνα


Μου λείπουν η οικογένειά μου (παρόλο τον απογαλακτισμό), η Μάρα (ο σκύλος μου), ο ήλιος και τα μπαλκόνια. Και το ότι μέσα σε μισή ώρα μπορείς να είσαι στη θάλασσα. Όλα τ’ άλλα τα έχουμε κι εδώ. 

Βερολίνο



Είναι μια πολύ μεγάλη πόλη, αλλά ως κάτοικος δεν ασφυκτιάς. Πάντα λέω πως μου θυμίζει προάστια – θυμώνουν μαζί μου όταν τους το λέω, με κοιτάζουν περίεργα, μα έχω την καλύτερη πρόθεση. Έχοντας συνηθίσει στην Αθήνα, όπου είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο, εκτιμώ το ότι το Βερολίνο μού παρέχει τα της πόλης, δίνοντάς μου περισσότερο αέρα ν’ αναπνέω.

Under the influence


Οι καλλιτέχνες που θαυμάζω μένουν πάντα οι ίδιοι. Αγαπώ τους Bauhaus, τη Siouxsie, τον Tim Buckley, την Kate Bush, τον Χατζιδάκι, τον Άσιμο, την Πλάτωνος, την Πασπαλά. Τους αγαπώ αλλά όχι για να τους αντιγράψω – να τους ακούσω στο σπίτι, σε περιόδους που δεν γράφω μουσική δική μου ή για άλλους. Μα ξέρεις, τι σημασία έχουν αυτά – ο καθένας ακούει με διαφορετικά αυτιά και, αναπόφευκτα, η μουσική του Β θα θυμίζει τη μουσική του Α. 

Έμπνευση


Θα σου μιλήσω για τη δημιουργία γενικώς – η μουσική είναι μόνο ένα από τα μέσα με τα οποία εκφράζομαι. Ζούμε σε εποχές που δυστυχώς μας παρέχουν θεματικές δύσκολες και σπαρακτικές. Και μιας και πολύ λίγοι καλλιτέχνες δημιουργούν με στόχο το κοινωνικό και το πολιτικό σχόλιο, με ό,τι μέσα διαθέτω κάνω ό,τι μπορώ. Να ξέρεις, δεν αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου ως μουσικό – στο μυαλό μου, ο μουσικός έχει τελειοποιήσει τουλάχιστον ένα μουσικό όργανο. Τραγούδια φτιάχνω και γράφω κείμενα, στίχους και ποιήματα. Κάποιοι με παρεξηγούν γιατί μάλλον με κρίνουν μόνο ως τραγουδίστρια, μα εγώ ποτέ δεν θέλησα ή επιδίωξα να συγκριθώ με τη Μαρία Κάλλας. 

Νext

Πολλά, εκτός από συναυλίες από τις οποίες απέχω. Έχω ήδη γράψει τον επόμενο δίσκο και ανυπομονώ να μπω στο στούντιο. Επίσης στα σχέδια είναι η δημοσίευση ενός ανθολογίου και μια έκθεση για την οποία, τουλάχιστον για την ώρα, δεν μπορώ να πω παραπάνω. 

1. A Letter From Urban Street

«Someone told me mother bad I would be»



Δύσκολη αρχή. Είναι ένα κομμάτι για ένα αγέννητο μωρό. Στα τέλη του 2014 είχα μία αποβολή η οποία μου στοίχισε πολύ. Από τότε μέχρι σήμερα έχω έρθει σε επαφή με άλλες γυναίκες που είχαν παρόμοιες εμπειρίες με τη δική μου ή και πιο δύσκολες. Δυστυχώς, η αποβολή και η άμβλωση είναι ακόμη ταμπού – δες την Αμερική, δες άλλες χώρες «θρησκευόμενες» και συντηρητικές. Για όλες τις γυναίκες που χάνουν ένα μωρό ή που αποφασίζουν για οποιοδήποτε λόγο (που αφορά εκείνες και μόνο) να τερματίσουν μια εγκυμοσύνη, δεν υπάρχει ούτε η απαραίτητη καθοδήγηση, μα ούτε κι η στοιχειώδης ευαισθησία στην επικοινωνία. Νιώθεις άδεια και άχρηστη. Κι ακούς πολλά από τους γύρω – συμβουλές και σχόλια που είναι τόσο άστοχα, τόσο θλιβερά. Γιατί μόνο αν έχεις περάσει κάτι αντίστοιχο μπορείς να καταλάβεις το σωματικό και τον ψυχικό πόνο. 



2. ForgetRegret



I grow - I flow 


I’ve done things wrong


I take it all too personal
I stumble, I fall
I care that’s all 


frustration is inescapable 




3. Away From Me



Κυριακή απόγευμα – από εκείνες τις Κυριακές που αμφισβητείς τα πάντα. 



4. Instead Of You



«How come and we never learnt to accept one the other -
It’s not that people didn’t have the time, so why this all?
Why this all now, mother?»

5. LoveStory



Το τελευταίο κομμάτι που δουλέψαμε στο στούντιο. Κι είμαι σχεδόν σίγουρη πως είναι ένα από τα κομμάτια που χρησιμοποιήσαμε ένα παλιό reverb του Νταλάρα. Κατά τ’ άλλα, ο τίτλος είναι περιγραφικός, πρόκειται για love song.

6. 

Summer Prince



Αναμνήσεις από διακοπές με τους γονείς μου στην Κρήτη, με soundtrack τα άπαντα από τα Ξύλινα Σπαθιά. Εφηβεία, ανεκπλήρωτοι έρωτες, θερμοπληξία – όλα μαζί. Το κομμάτι το έγραψα βέβαια αφού είδα το «I’m Still Here» των Affleck & Phoenix (προ allegations). 



7. Who Am I



«[I] Held my breath and tried to find a word or two
But they stuck their thumb on my tongue»



Κρίση ταυτότητας και refugee camps. Πρόσφυγες, μετανάστες. Προβλήματα. Πενία. Fake news, πολιτικοί του Twitter και του Facebook. 
Κατακερματισμένη αλήθεια. 

8. 

Millennial Girl



So I stive, I strive, I strive 


for perfection - every time, 


but see no purpose 


And I buy, I buy, I buy 
hip, cool stuff

I see online
to scratch the surface 



Ποπ. 

9. 

To You 



Το δεύτερο love song. Ίσως το πιο παραδοσιακό τραγούδι του δίσκου, από άποψη δομής και μελωδίας. Και το λιγότερο ηλεκτρονικό.  

10. 


Berlin During Winter



Όταν κυκλοφόρησα το «Berlin During Winter», έγραψα ένα κείμενο περί ψυχικής υγείας και ασθένειας. Οι στίχοι είναι σχεδόν συνειρμικοί και για τη μουσική με ενδιέφερε περισσότερο να δημιουργήσω ένα ηχοτοπίο, παρά να γράψω ένα τραγούδι. 

To ντεμπούτο άλμπουμ της Sarah P. «Who Am I» κυκλοφορεί από την EraseRestart.