Σταθείτε όρθιοι. Ο Ζήνων απλώνει πλοκάμια και κεραίες σε όσους έχουν τεντωμένους ραπ δέκτες. Το «Μπαφομέτ» κυκλοφόρησε στα μισά της σεζόν σαν προπομπός της άνοιξης και βρέχει διαμάντια. «Σαν να ’ναι η πρώτη μέρα, σαν να ’ναι η τελευταία…». Μέσα από φόρμες που αγγίζουν τα προσωπικά του σύνορα της ελευθερίας, ο τοτεμικός MC του βόρειου μισού της εγχώριας σκηνής ξεστομίζει τα εμπνευσμένα του τσιτάτα κάνοντας δυνατή ένεση βαθιά στη συνείδησή μας. Η φωνή του Hip Hop, του πανκ της γενιάς μας, ακόμη δυνατή, ακόμη οργισμένη, μέσα από ένα track με τη σωστή αναλογία θυμού και γνώσης, ενός μελοποιημένου αντίδοτου στην πλύση εγκεφάλου και στην παραμορφωτική δύναμη της εικόνας.
«Μόνιμα στη δράση, Θεσσαλονίκη – Αθήνα, γράφουμε χιλιόμετρα να βγάλουμε το μήνα / στην εποχή που αλάνια δεν παίξαν στην αλάνα / κι όταν λες κασέτα κοιτάνε σαν χαϊβάνια», ανακοινώνει ο Ζήνων, και το μετέωρο βήμα του ελληνικού ραπ ταξιδεύει σαν σπιράλ προς το διάστημα, με εκτοξευτήρα του μια synth τρίλια που πηγάζει από τα eighties και δεν θα ήταν εκτός τόπου στο σάουντρακ του «Stranger Things», ενώ τα πλήκτρα τα οποία διασχίζουν τη γέφυρα του κουπλέ προς το ρεφρέν μοιάζουν να προέρχονται ταυτόχρονα από τη σχολή του West Coast και από το κινηματογραφικό σολφέζ του Τζον Κάρπεντερ.
Όντως ο Ζήνων χρησιμοποιεί στο «Μπαφομέτ» τα πιο σύγχρονα και γνήσια προϊόντα της κουλτούρας που τον γαλούχησε, το πιο ενδιαφέρον βήμα που παρουσιάζει ωστόσο είναι σε μεγάλο βαθμό οι πυρακτωμένοι του στίχοι. «Δε με νοιάζει πού πάω τι κάνω / μα ίσως βγάλω την άκρη μια μέρα / περιμένω να σκάσει η φούσκα τελευταίος γελάει η λέρα / ουρά στην τουαλέτα όλοι τους αρρωστάκια τους βλέπω όταν βγαίνω να γλύφουν τα καπάκια». Η πόλη μοιάζει με alphabet soup που περιέχει όλα τα συστατικά που χρειάζεται ένας δεινός στιχοπλόκος σαν την αφεντιά του, επομένως συνεχίζει κατακεραυνώνοντας οτιδήποτε ψεύτικο: «Κάτω απ’ τη μάσκα σου δάκρυ είδα μαλάκα να στάζει / μπόμπιρες φτύνουνε σάλια τα τακίμια μου μόνο χαλάζι / τελετή μαύρης μαγείας είναι ο δαίμονας του Μπαφομέτ / το ίδιο πάθος είναι σαν να ναι η πρώτη μέρα σαν να ναι η τελευταία / χρηματολατρεία, πόζα και λαγνεία, υστεροφημία μα στην τσέπη μία / μαγκιά ξεχειλίζουν δεν πείθουν αυτοί που όταν σκάμε λακίζουν στα κλιπ τους μονάχα μαγκίζουν στο δρόμο θηλυπρεπίζουν». Αμήν.
Ο Ζήνων έχει κάθε λόγο να δοκιμάζει ερμηνευτικά τα κότσια δικαίων και αδίκων. Είναι πρωταγωνιστής της σκηνής, πνευματικός πατέρας άφθονων πιτσιρικάδων που δοκιμάζουν τα πρώτα τους freestyle εκεί έξω, ενώ το λήμμα «ελληνικό Hip Hop» πέρασε εν πολλοίς στις μουσικές εγκυκλοπαίδειες χάρη στην καλή δουλειά του από τα τέλη της δεκαετίας του ενενήντα με τα Βόρεια Αστέρια. Μέχρι και σήμερα αποτελεί έναν από τους κυρίαρχους παίκτες του είδους. Η animation απόδοση της μεταμόρφωσής του από ζωντανό icon σε ζελζεβουλικό smiley, απλά καταγράφει τις ανησυχίες του και αποτυπώνει την ικανότητά του να απαλλάσσεται από την τυραννία του image ώστε να δώσει χώρο σε μια πιο εικαστική προσέγγιση της μουσικής του, όπως αυτή αναμεταδίδεται μέσα από το YouTube και τα social media. Για να σου το απλά, ο τύπος δεν έχει την παραμικρή ανάγκη να πουλήσει εικόνα. Η μουσική του αρκεί για να διαδώσει το μήνυμα εμφατικά, «σαν να ’ναι η πρώτη μέρα, σαν να ’ναι η τελευταία».
Αυτά μεγαλώνουν το δίκτυο του rap underground. Αυτά κάνουν τους αρχιτέκτονες του ήχου του να φτιάχνουν ψηλότερες οικοδομές. Αν είσαι εξοικειωμένος θα το πιάσεις. Αν είσαι ξένος πρέπει να στήσεις αυτί και να καταλάβεις γιατί ο Ζήνων τραγουδά έτσι. Το «Μπαφομέτ» θα γίνει για πολλά λάπτοπ το σάουντρακ της νύχτας. Είναι μια υπερβολική δόση από τον ηλεκτρισμό ενός κεραυνοβόλου MC. Παίξ’ το μέχρι το τέλος, αδελφέ μου.
«Στις 3 μέρες που φιλοξενήσαμε αυτόν και τον φίλο του Ίγκι Ποπ μαζί με τον αξέχαστο φίλο Μίκη Κορίνθιο, ταξιδεύαμε για στους αρχαιολογικούς τόπους της πατρίδας μας…»
8°
