Κάθε δίσκος των Jesus and Mary Chain θα έπρεπε να κυκλοφορεί την άνοιξη, ακόμη και όσοι ονομάζονται «Darklands». Ο συναισθηματικός αντίκτυπος που προκαλεί το τεράστιο ηλεκτρικό σφυρί του ήχου τους, οι αυθάδικες πεντατονικές και οι ερπετοειδείς μπασογραμμές που κάνουν τσουλήθρα στην ταστιέρα ανεβοκατεβαίνοντας οκτάβες, χτυπούν κατευθείαν στο μέρος του κεφαλιού μας που υπακούει σε ερεθίσματα ηδονής, τσαχπινιάς, οπτιμισμού, μεγαθυμίας. Ακούς Jesus και νιώθεις σαν περσινό μακό που βγήκε από τη ναφθαλίνη μετά την ολική παράλυση του χειμώνα. Οι μέρες γλυκαίνουν και τις νύχτες οι παρέες απλώνονται με μπίρες στα παγκάκια προτού πάρουν τους δρόμους με κατεβασμένα τα τζάμια και τα ηχεία τσιταρισμένα. Το «Damage and Joy» βάζει το χαμόγελο στα πρόσωπα. Τι άλλο να σου πω; Τρελό κέφι!
Ροκάρω, άρα υπάρχω. Ιδιωτικό βίτσιο, δημόσια παραδοχή. Για ορισμένους μπορεί να είναι απλώς αδιάφορο, για κάποιους άλλους είναι το ηλεκτρικό σπρέι που ψεκάζει γκραφίτι στα βάθη της ψυχής. Μπορεί να καούν όλα, θα έχουμε όμως πάντα ροκ εν ρολ –και πώς είπαμε ότι θέλουμε το ροκ εν ρολ μας; Θέλουμε κιθάρες που γαζώνουν; Θέλουμε ρυθμικούς όγκους στα 120 bpm που πάλλονται στο τέμπο της καρδιάς μας; Θέλουμε στερεοτυπικούς στίχους, βγαλμένους από το αστείρευτο γλωσσάρι των κλισέ που δεν παύει να εξασκεί ποιητική μαγεία στα αυτιά μας, γεμάτους από τις γνωστές κοινοτοπίες (cop / shoot / gun / fucked-up girls / drugged-up guys / τηγανισμένα μυαλά / LSD / νέοι / ελεύθεροι / blow money / kill time / red wine), κοινοτοπίες σχετικές με κουλ καθάρματα, παραβατικές πριγκίπισσες, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με τις γκόμενες και τους γκόμενούς τους και τα μηδενιστικά σλόγκαν που μελοποιούν το αστικό χτυποκάρδι τους; Τα θέλουμε όλα αυτά. Και όποιος γραπώθηκε σαν πουλί στο σύρμα από τα ποπ αριστουργήματα της μπάντας που έκανε νωρίτερα και δεινότερα από κάθε άλλη ηλιόλουστη τη θλίψη, δε θα βρει καλύτερο δείγμα απέριττης χαρμολύπης από το μεστό σαν tattoo μότο του «Always Sad»: I think I’m always gonna be sad / cause you’re the best I’ve ever had.
Αν χρειάζεσαι λυρικότερες νότες από το ίδιο φαρμάκι, δοκίμασε το «Los Feliz (Blues and Greens)»: Girl, you taste like coffee / And you feel like rain / I'm not the coffee, I'm not the hot rain / I'm like the dust on the windowpane. Απλό, αγνό και αληθινό, επομένως σημαντικό. Για πιο πανδαισιακά ηλεκτρικά τοπία, πήγαινε κατευθείαν στο «Song For A Secret», όπου το παραδείσιο λαρύγγι της Isobel Campbell τυλίγει με τις γλυκύτερες αρμονίες τα φαζαριστά αρπίσματα του William: Δροσερό σαν γκαζόζα και χρυσαφένιο σαν outtake του «Stoned and Dethroned». Άλλα highlights περιλαμβάνουν το χορευτικό και ανεμελιάρικο «The Two of Us» (βελτιωμένη επανεκτέλεση του ομώνυμου τραγουδιού από το EP των Freeheat το 2006), ενώ αν σου αρέσει η μουσική που σε κάνει να σηκώνεις τη γροθιά ψηλά γεμίζοντας το πνεύμα και το κορμί σου με θετική ενέργεια, δοκίμασε το «Can’t Stop the Rock», με τις διφωνίες της Linda (γνωστότερης ως Sister Vanilla) αδελφής των Jim και William, η οποία το κυκλοφόρησε σε εφτάιντσο το 2003.
Στο «Black and Blues» θα εκμαυλιστείς από το φιλήδονο ηχόχρωμα της Sky Ferreira, ενός σπέσιαλ κοριτσιού που φαίνεται να εξελίσσεται σε βασίλισσα – μέλισσα όλης της σκοτσέζικης κυψέλης, μετά τα πάρε δώσε της και με τους Primal Scream, ενώ η μπάντα πίσω της γραπώνεται από το τόσο προσφιλές στη δισκογραφία των JAMC αμάλγαμα Ronettes και Ramones. Όσο για την Bernadette Denning του «Always Sad», όσο και να γκουγκλάρεις, δε θα τη βρεις. Δεν είναι τραγουδίστρια, είναι το αμόρε του William –οπότε μην τον κατακρίνεις για τα βαριά κιλά του, σοφέ μου άνθρωπε, ο William τραβάει ένα δρόμο στη ζωή που χαράχτηκε από αιμοβόρικα σολίδια και αμερικάνικα ρομάντζα φιλοτεχνημένα από ονόματα όπως Χόουπ και Μπερναντέτ, και ποιος δεν θα ήθελε να βιώσει τη μοίρα του; Τι άλλο; Η παραγωγή έγινε στην Ισπανία, στο κονάκι του πολύπειρου Youth, ο οποίος παίζει και μπάσο. Ως σύνολο, το άλμπουμ ξεκινά ακριβώς από το σημείο που σταμάτησε το «Munki». Πέρασε πολύς καιρός, τα αδέλφια Reid έκαναν 19 χρόνια να επιστρέψουν. Όταν επιστρέφουν, του δίνουν και καταλαβαίνει. Οι Jesus and Mary Chain είναι μαζί μας ξανά, με νέο άλμπουμ. Το «Damage and Joy» είναι ρουκέτα στα ουράνια. Άφησέ το να κυλήσει.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
11°
