Οι Dub Inc μιλούν για πολιτική, αγαπούν την Ελλάδα και ομολογούν ότι είναι παιδιά

Οι Dub Incorporation είναι μια από τις μεγαλύτερες reggae μπάντες του κόσμου και όχι άδικα, αφού αποτελεί το εικοσαετές project 7 μυαλών, 7 διαφορετικών κόσμων οι οποίοι κλείνονται κάθε μέρα στο στούντιο τους στο Παρίσι και για 8 ώρες δουλεύουν πάνω στο μεγαλύτερο και κοινό τους πάθος, τη μουσική. Ενόψει των συναυλιών τους στις 10 Μαρτίου στην Αθήνα και στις 11 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη, οι ίδιοι μίλησαν για τη δουλειά τους, τα πολιτικά της χώρας τους, αλλά και την απογοητευτική τάση των νέων να απέχουν συνειδητά από εκλογές. Εκπρόσωπος τους ο Zigo ή αλλιώς Γρηγόρης, γαλλικής καταγωγής, αλλά ελληνικής καρδιάς. Διαβάστε παρακάτω την κατάθεσή του...

Γεια σου Γρηγόρη! Οι περισσότεροι φαν σας θα το γνωρίζουν αλλά για όσους δεν το ξέρουν έχεις ελληνική καταγωγή, σωστά;

Ναι σωστά, από τη γιαγιά μου. Το όνομά μου είναι ελληνικό (Μαυριδοράκης) αλλά δε ξέρω ελληνικά. Ο πατέρας μου έχει χτίσει ένα σπίτι στην Κρήτη από όπου κατάγομαι, αλλά ο ίδιος δεν είναι Έλληνας. Προσπαθούμε όμως να κρατήσουμε στοιχεία ελληνικής κουλτούρας και εμπλέκομαι στα πράγματα της ελληνικής κοινότητας της πόλης μου. Εγώ προσωπικά αν και δε μπορώ να διαβάσω ελληνικά, το νιώθω στο αίμα μου ότι είμαι Έλληνας.

Δεν μιλάς καθόλου ελληνικά; Ούτε λέξεις όπως γεια, καλημέρα;

Μπορώ να πω καλημέρα, ευχαριστώ πολύ, γεια μας και πράγματα σαν κι αυτά αλλά δε θα μπορούσα να καταλάβω και να έχω μια κανονική συζήτηση με κάποιον. Ελπίζω να φτάσω σε ένα τέτοιο σημείο κάποια μέρα.

Πώς νιώθεις εσύ προσωπικά αλλά και η μπάντα να επιστρέφετε στην Ελλάδα όπου πλέον έχετε πολλούς φίλους;

Για μένα προσωπικά είναι μεγάλη ευχαρίστηση να γυρίζω στις ρίζες μου. Δεν ξέρω πως το έχουν μάθει ότι είμαι ελληνικής καταγωγής τόσοι πολλοί αλλά πάντα είναι όλοι πολύ καλοί μαζί μου και νιώθω πολύ ευπρόσδεκτος. Αλλά και όλη η μπάντα το ίδιο, καθώς η Ελλάδα ήταν ένα από τα πρώτα μέρη εκτός Γαλλίας που μας έδειξε τόσο μεγάλη αγάπη. Τα τελευταία 10 χρόνια ερχόμαστε συχνά και είναι πραγματικά προνόμιο να είμαστε γνωστοί στην Ελλάδα, όχι τόσο όσο στη Γαλλία προφανώς, αλλά για εμάς είναι μια από τις πολύ βασικές μας περιοχές. Και εκτός από αυτό ειλικρινά όλοι μας αγαπάμε την κουλτούρα, το φαγητό, την αρχιτεκτονική και την ιστορία της Ελλάδας, κάποιοι από εμάς έρχονται για διακοπές στα νησιά συχνά και φυσικά έχουμε πάρα πολλούς φίλους. Ξέρεις όταν οι Έλληνες σε προσκαλούν με την καρδιά τους είναι κάτι που το θυμάσαι πάντα και κάθε φορά που κανονίζουμε να παίξουμε είμαστε ενθουσιασμένοι.

Oι Dub Inc ξεκίνησαν σαν μια παρέα από το Saint Etienne για να εξελιχθούν σε ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της world reggae παγκοσμίως. Πώς ξεκίνησαν όλα και ποιες στιγμές θα ξεχώριζες στην πορεία σας;

Ξεκίνησαν μάλλον όπως κάθε μπάντα, ήμασταν φίλοι στο Λύκειο και είχαμε την ίδια αγάπη για τη reggae μουσική και την Τζαμαϊκανή κουλτούρα, αλλά βέβαια ο καθένας μας είχε και τα δικά του μουσικά γούστα, κάτι που νομίζω είναι πολύ σημαντικό για την εξέλιξή μας. Για το ποιες στιγμές θα ξεχώριζα δεν είμαι σίγουρος, γιατί έχουμε μια μεγάλη σε διάρκεια πορεία. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, κανείς μας δεν ήξερε τίποτα για την μουσική βιομηχανία, ούτε ήμασταν οι καλύτεροι μουσικοί αλλά τα μάθαμε όλα σιγά σιγά, όχι με σκοπό να γίνουμε διάσημοι, απλά θέλαμε να παίζουμε τη μουσική μας και να χαιρόμαστε τη ζωή.

Όταν ξεκινήσαμε δεν βγάζαμε καθόλου λεφτά, τον πρώτο χρόνο που κάναμε τουρ κοιμόμασταν έξω με sleeping bags γύρω από το ένα μοναδικό βαν που είχαμε, μερικές φορές κάναμε κλήρωση ανάμεσά μας για το ποιος θα κοιμηθεί μέσα στο βαν, συνήθως κοιμόμασταν όλοι έξω βέβαια. Αλλά είχε πλάκα, ήμασταν 19-20 χρονών και δεν έγινε τίποτα απότομα, όλα έγιναν αργά και ήταν γραφτό να συμβούν. Και ακόμα έτσι είναι. Την προηγούμενη βδομάδα πήγαμε στη Μπουρκίνα Φάσο, ένα καινούριο μέρος για εμάς και αυτό είναι το νόημα για τους Dub Inc, να ταξιδεύουν και να γνωρίζουν ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Οι ανέσεις, τα λεφτά, είμαστε φυσικά χαρούμενοι όταν έρχονται, αλλά δεν είναι ο σκοπός για τον οποίο γίνονται όλα.

Αν έπρεπε πάντως να ξεχωρίσω κάποια στιγμή, κράτα αυτήν... θα έλεγα σίγουρα το πρώτο live που παίξαμε γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ καλό μαζί, και είπαμε ας δοκιμάσουμε να δουλέψουμε στη μουσική μας. Αυτό μάλλον ήταν το πιο κρίσιμο σημείο για τις ζωές μας, εκεί πίσω στο 1998!

Το νέο σας άλμπουμ «So What» ψηφίστηκε καλύτερο reggae άλμπουμ στη Γαλλία για το 2016. Πώς ήταν η διαδικασία παραγωγής του;

Η παραγωγική διαδικασία είναι πάντα η ίδια. Μπαίνουμε όλοι στο στούντιο, έχουμε φτιάξει το δικό μας στούντιο στο St Etienne και περνάμε κάθε μέρα από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή από τις 10-5 εκεί μέσα. Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε όλοι μαζί σε αυτή την διαδικασία, γιατί αν ήταν μόνο ένας που έδινε τις οδηγίες τότε στην ουσία θα ήταν το δικό του ατομικό αποτέλεσμα. Και αυτό πιστεύω ότι είναι που δίνει το ιδιαίτερο στίγμα μας, γιατί μπλέκονται οι ιδέες εφτά διαφορετικών ανθρώπων, εφτά διαφορετικά μυαλά και κόσμοι.

Τελευταία στη Γαλλία η υπόθεση βασανισμού του Theo από την αστυνομία έβγαλε πολύ κόσμο στους δρόμους ξανά. Οι Dub Inc έχουν μιλήσει πολλές φορές για την κοινωνική αδικία και ανισότητα στις κοινωνίες που ζούμε. Πώς βλέπεις τα πράγματα τα τελευταία χρόνια ειδικά για τους νέους στη Γαλλία;

Η αλήθεια είναι ότι 5 χρόνια πριν, ο νέος μας Πρόεδρος υποτίθεται ερχόταν από την αριστερά. Πιστεύαμε ότι τα πράγματα στην κοινωνία μας θα πάνε καλύτερα και πιο ομαλά. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Πρώτα ήρθαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις που έκαναν πολύ κακό το κλίμα στους δρόμους. Έπειτα είδαμε ότι κάθε απεργία που έχει γίνει, έχει αντιμετωπιστεί με βίαιη καταστολή από την αστυνομία. Κι εγώ ο ίδιος όταν συμμετείχα σε πορεία βρέθηκα περικυκλωμένος από πολύ επιθετικούς και βίαιους αστυνόμους και αυτό ήρθε από την αριστερή μας κυβέρνηση που ήταν έκπληξη. Το χειρότερο που συμβαίνει στους νέους ανθρώπους πλέον πιστεύω είναι το ότι δεν πιστεύουν στην πολιτική, ούτε οι πιο αριστεροί. Παρατηρούμε ότι σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι διεφθαρμένες και στρέφονται εναντίον του κόσμου με αστυνομική βία. Και αυτό θα είναι πολύ κακό για τις εκλογές που έρχονται, γιατί οι περισσότεροι νέοι θέλουν να εκλέξουν την ακροδεξιά υποψήφια ενώ οι άλλοι δεν θα ψηφίσουν, οπότε αλήθεια δεν είναι καλή η προοπτική για τους νέους ανθρώπους στη Γαλλία. Και εμείς οι Dub Inc φοβόμαστε πραγματικά πλέον ότι οι φασιστικές δυνάμεις θα κερδίσουν αυτές τις εκλογές.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως και στην Αμερική του Τραμπ πλέον!

Ναι ακριβώς! Ήταν παράξενο για εμάς στο τουρ πριν τα Χριστούγεννα, όταν οι Αμερικάνοι εξέλεξαν τον Τραμπ και την ίδια στιγμή όταν παίζαμε στην Αυστρία γίνονταν εκλογές και υπήρχε ο φόβος να επικρατήσει ο φασίστας υποψήφιος. Τελικά οι άνθρωποι εξέλεξαν με ποσοστά 51-49 τον υποψήφιο του Πράσινου Κόμματος, και αυτό ήταν πολύ θετικό μήνυμα,  να βλέπουμε ότι μπορούν να αποφασίσουν ώριμα ακόμη οι πολίτες και υπάρχει ελπίδα.

Στη Γαλλία δεν συναντάμε δυστυχώς το ίδιο καλούς υποψήφιους Προέδρους και γιατί πολλοί καλοί πολίτες απέχουν από τη διαδικασία και από τα πολιτικά αξιώματα. Εμείς ενώ λέμε στον κόσμο πρέπει να ψηφίσουμε, είναι δικαίωμά μας και υποχρέωση, την ίδια στιγμή δεν μπορούμε να βρούμε κανέναν κατάλληλο για Πρόεδρο από τους υποψηφίους. Και τα πράγματα γίνονται χειρότερα για τους νέους ανθρώπους έτσι. Ξέρεις πλέον έχουμε πρόβλημα σε αρκετές κοινότητες γιατί οι νέοι στρέφονται με πάθος στην θρησκεία, και αυτό δεν είναι καθόλου καλό για τη δημοκρατία μας.

Ας πάμε πάλι στη μουσική. Τι μουσική ακούς τελευταία; Yπάρχουν καλλιτέχνες ή μπάντες που σε έχουν εντυπωσιάσει;

Εγώ προσωπικά ακούω πολύ hip hop και νέους reggae καλλιτέχνες. Ονόματα όπως ο Chronixx, o Protoje, φυσικά ο Damian Marley, οι Morgan Heritage. Ακούω πιθανόν reggae το 70% του χρόνου μου, μου αρέσει πάρα πολύ. Ακούω φυσικά και άλλα πράγματα, μπορεί να ακούσω το Black Album των Metallica μια μέρα, αλλά πιο πολύ reggae και hip hop.

Θα ήθελες να στείλεις κάποιο μήνυμα στους Έλληνες φίλους σας;

Μόνο να τους πω ότι αν θέλουν να περάσουν καλά και να έχουν μια πραγματικά θετική εμπειρία να έρθουν στα live, γιατί πάντα δίνουμε το 100% αυτού που μπορούμε και ειλικρινά κάθε φορά και κάθε show που κάναμε στην Ελλάδα ήταν φανταστικό για εμάς και νομίζω και για τον κόσμο το ίδιο. Ζούμε σε σκληρές εποχές και ίσως το καλύτερο θα ήταν να κλείσουμε τα i-phone και τα κομπιούτερ και να μοιραστούμε θετικές στιγμές με μουσική, ρακί και να περάσουμε καλά μαζί.