Στο Φαλιμέντο Του Κόσμου

Η ιταλική λέξη φαλιμέντο περιγράφει αποτελεσματικά την οικονομική και ηθική χρεωκοπία που διανύουμε. Είναι η λέξη που ο Νικόλας Άσιμος χρησιμοποίησε τριάντα χρόνια πριν και δεν είναι παρά μία από τις προφητικές λέξεις, ιδέες και καταστάσεις που απαντώνται στους στίχους του.

Μία παράσταση για τον Νικόλα Άσιμο με κείμενα από το βιβλίο του «Ψάχνωντας για κροκανθρώπους» και επιλογή τραγουδιών χιλιοτραγουδισμένων μπορεί να φαίνεται σαν κάτι αναμενόμενο. Η διαχρονικότητα των στίχων και η επικαιρότητα των γραπτών του όμως έρχεται σαν ηχηρό χαστούκι κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ο Λεωνίδας Κακούρης με μια ομοιότητα συγκινητική ξαναθυμίζει την καθημερινότητα ενός «γραφικού, προκλητικού και καταραμένου» καλλιτέχνη όπως έχει κατά κόρον χαρακτηριστεί. Γραφικός επειδή ήταν ευαίσθητος; Προκλητικός επειδή έλεγε αλήθειες και εξέφραζε την απέχθειά του προς την εξουσία; Καταραμένος επειδή δεν έπαιξε με τους κανόνες του παιχνιδιού;

Τραγούδια τρυφερά και δίψα για αγάπη μπλέκονται μαζί με τα άλλα του, τα καταγγελτικά, τα απαξιωτικά προς κάθε μορφή εξουσίας πέρα από την αγάπη, που την νιώθει σαν εξουσία κάποιες φορές. Αυτοχρισμένος ιππότης και τζεντάι, κερνάει μεγαλόψυχα τους στίχους του χαρίζοντας ένα μεγάλο αριθμό τραγουδιών που καθόλου δεν πάλιωσαν τριάντα χρόνια μετά. «Δεν έγραφε τραγούδια της μιας χρονιάς, έγραφε μανιφέστα μια γενιάς» είχα ακούσει κάποτε για αυτόν σε μια παρέα μουσικών. Λάθος. Τα μανιφέστα πέρασαν τη γενιά τους, εισχώρησαν σε άλλες γενιές και όπως φάνηκε στην πρεμιέρα περνάνε με ευκολία και στις νεότερες σαν μεταδοτικός ιός.

Στη σκηνή ο «Άσιμος» περιφέρεται, κάθεται, σηκώνεται, θυμώνει, γελάει. Ο Λεωνίδας Κακούρης είναι τόσο βαθιά μέσα στο ρόλο που όταν στο τέλος της παράστασης ακούσαμε την κανονική του φωνή ήταν σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά. Μαζί του ο εξαιρετικός Βαγγέλης Καζαντζής, ο Δημήτρης Χατζηδημητρίου και ο Διονύσης Μακρής. Στα φωνητικά της Σωτηρίας Λεονάρδου η Κατερίνα Μακαβού. Μία πραγματικά ξεχωριστή δουλειά που εμφανέστατα οι συντελεστές την αγάπησαν, εξού και το τόσο ζεστό αποτέλεσμα.

Η γλυκόπικρη γεύση την οποία αφήνουν τα τραγούδια του Άσιμου ίσως να γίνεται με τον καιρό μόνο γλυκιά. Ο γραφικός γίνεται ευφυής και ο προκλητικός αληθινός και τελικά πόσο δίκιο είχε ζητώντας «ένα ψέμα ν’ αποκοιμηθεί».

Info: Η παράσταση θα παίζεται στο club του Σταυρού Του Νότου για  τις επόμενες Πέμπτες μέχρι 2 Μαρτίου.