Τι σχέση έχει ο Δημήτρης Σαμόλης με το σούσι και με το πιτόγυρο;

Είναι ένας άνθρωπος σαν-διάφανος, ολόλευκος, ανάλαφρος, με έξυπνο βλέμμα και γρήγορο, αεράτο χιούμορ. Παίζει σε παραστάσεις μοντέρνες που δημιουργούν hype, κυκλοφόρησε άλμπουμ με ποπ τραγούδια σε αγγλικό στίχο και έδωσε ένα νέο στίγμα σε αυτή τη σκηνή. Τώρα, έρχεται με ένα νέο άλμπουμ (τίτλος «Ένα σύμπαν στα μέτρα σου») για να δείξει το άλλο του προφίλ – το ελληνικό. Ήδη, ένα τραγούδι από το άλμπουμ, το «Ατάρι» παίζεται παντού, ωραίο λογοπαίγνιο με το ομώνυμο παιχνίδι που είναι σημείο αναφοράς σε κάθε νοσταλγό των ‘80ς. Ακριβώς εκεί βρίσκεται η καρδιά του «Σύμπαντος» του Δημήτρη Σαμόλη: στη νοσταλγία της χαμένης αθωότητας. Οι στίχοι του, αυτή τη φορά, είναι σαν μία γλυκιά αναφορά σε κάθε-τι-παιδικό. Αυτό συνήθως συμβαίνει στους δημιουργούς ακριβώς επάνω στη στιγμή που αρχίζουν να ωριμάζουν.

Έτσι και ο Δημήτρης Σαμόλης, νοιώθει ελεύθερος να παίξει με την εικόνα του και όλες του τις επιρροές, κάτι που φαίνεται ήδη από το εξώφυλλο του άλμπουμ: με ύφος σοβαρό αλλά με κρυφή σκανταλιά από πίσω, κρατάει ένα πιτόγυρο παραγεμισμένο με ένα Όσκαρ. Σουβλάκια ή σούσι λοιπόν; Ανατολή ή Δύση; Ελληνικά ή ξένα; Κιθαρίστας ή ντράμερ; Ηθοποιός ή pop star; Λέων ή Κριός;

Τα τραγούδια του μοιάζουν λίγο με τη φυσιογνωμία του. Διάφανα, παιχνιδιάρικα, τρυφερά, ευχάριστα σαν παιδικές αναμνήσεις ή ιστορίες της πόλης τώρα που μπαίνει η άνοιξη. Ταιριάζουν σε όλες τις συνθήκες, από χαρμολύπη μέχρι καρδιοχτύπι, από πεταλούδες στο στομάχι μέχρι μπαλόνια στον αέρα, ελαφρότητα μέχρι μελαγχολία. Ταιριάζουν σε όλα τα ραδιόφωνα, χωράνε εύκολα σε ακουστικά και κολλάνε στο αυτί, μπαίνουν σε λίστες και σε στικάκια.

Ο ίδιος τα εξηγεί καλύτερα:

Ηθοποιός ή μουσικός/τραγουδιστής; Και γιατί;

      Μου άρεσε από μικρός να ακούω ιστορίες. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πόσο σπουδαία αρετή είναι το να ακούς, εννοώ το να ακούς αληθινά. Σιγά σιγά λοιπόν μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να θέλω να λέω κι εγώ ιστορίες. Αυτό ήρθε μέσα από το θέατρο. Και μετά από αυτό, ήρθε η ανάγκη να δημιουργήσω εγώ ο ίδιος πλέον τις δικές μου ιστορίες, να τις ντύσω μελωδίες και ρίμες και να τις τραγουδήσω. Και στις δυο περιπτώσεις λοιπόν υπάρχει η ανάγκη μοιραστείς την ιστορία, απλά στο τραγούδι μπαίνει η συνθήκη της μελωδίας. Συνεπώς δεν τίθεται δίλημμα.

Η μουσική σου σκηνική παρουσία εμπεριέχει καθόλου τον ηθοποιό; Με ποιόν τρόπο; Και ίσως πρόκειται να αποκτήσεις περισσότερη θεατρικότητα στα live σου;

     Πάντα τα τραγούδια τα μελετάω όπως θα μελετούσα ένα μονόλογο. Τα λέω πολλές φορές διαβαστά χωρίς τη μελωδία για να καταλάβω πως θα ήταν να τα μιλάω στην καθημερινότητα. Όταν τραγουδάω πάνω στη σκηνή προσπαθώ να είμαι 100 % παρών στη στιγμή, σε επαφή με το συναίσθημά μου και φυσικά ανοιχτός και δεκτικός στο συναίσθημα του κόσμου ώστε να παίρνω εγώ από αυτούς, αυτοί από εμένα και να διαμορφώνουμε παρέα την ενέργεια του λάιβ. Ως προς τη θεατρικότητα έτσι κι αλλιώς κάθε λάιβ είναι σαν μια θεατρική παράσταση, με αρχή μέση και τέλος και στοιχεία αλληλεπίδρασης με το κοινό.

Τη Δευτέρα (13/2) κυκλοφορεί το νέο, δεύτερο άλμπουμ σου με τίτλο «‘Ένα σύμπαν στα μέτρα σου» με τρομερό κόνσεπτ στο εξώφυλλο, εσύ ντυμένος κάπως σαν Sgt.Pepper/Beatle της εποχής του Sgt. Pepper’s Lonely Hearts’ Club Band, ένα πιτόγυρο στο χέρι, πασαλειμένος με τζατζίκι ενώ μέσα στην πίτα υπάρχει ένα Όσκαρ. Πώς συνδέονται όλα αυτά;

      Κάθε άνθρωπος είναι ένα ξεχωριστό σύμπαν με τους δικούς του μοναδικούς νόμους. Η φαντασία και το χιούμορ είναι τα φίλτρα μέσα από τα οποία από παιδί έβλεπα αυτό τον διασκεδαστικά ανεξήγητο και μαγικό κόσμο. Στο δικό μου καλλιτεχνικό σύμπαν είμαι με το ένα πόδι στην Ψωροκώσταινα και με το άλλο στο Los Angeles. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μέσα μου ζει ταυτόχρονα ο Ζαμπέτας και η Lady Gaga, τα Άνω Πετράλωνα και το Big Apple, η φασολάδα και το sushi. Η αντίφαση (ιδεολογικά κι αισθητικά) είναι διαχρονικό χαρακτηριστικό όλων μας άλλωστε. Μπορεί να μην έχουμε να πληρώσουμε τα κοινόχρηστα αλλά θα πάρουμε το iphone με 700 ευρώ. Μπορεί θεωρητικά να υποστηρίζουμε τη διαφορετικότητα αλλά ουαί κι αλίμονο αν έχει να κάνει με το παιδί μας... γιατί τότε “μακριά απ' τον κώλο μας κι όπου θέλει ας πάει”. Μέσα μας παλεύουν η Δύση και η Ανατολή, το κωμικό και το τραγικό, το λογικό και το ανεξήγητο. Με γοητεύει να ψάχνω την αλήθεια μου στις παρυφές της ουσίας και του περιτυλίγματος, του σοβαρού και του φαιδρού, του “ποιοτικού” και του “trash”.

Είσαι των Beatles ή των Rolling Stones; Περνάει αυτό καθόλου στη μουσική σου, και με ποιόν τρόπο;

     Πφφ είμαι ο ορισμός του φλώρου για να είμαι προς τους Rolling Stones.  Μου αρέσουν πολύ και τα δυο συγκροτήματα αλλά προτιμώ μελωδικά και στιχουργικά τους Beatles.Είναι πιο ποπ, πιο χαρούμενα τα κομμάτια τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά.  Ακόμα και σαν στάση ζωής οι Rolling Stones είναι πιο ροκ με τις καταχρήσεις τους και με τα όλα τους. Εγώ πάλι κοιμάμαι και ξυπνάω νωρίς, πίνω πράσινο τσάι, δεν πίνω, δεν καπνίζω, κάνω γιόγκα, διαβάζω βιβλία αυτοβελτίωσης... δε με λες και ροκαμπίλι..

Η ερώτηση που ίσως θα βαρεθείς να απαντάς τώρα με το νέο άλμπουμ: Γιατί ελληνικά; Αυτή η άποψη εκφράζεται μέσα στο κομμάτι σου «Η Μούσα Μου Είναι Αμερικάνα»;

     Η αλήθεια είναι ότι βγάζοντας το πρώτο μου άλμπουμ στα αγγλικά και τώρα στα ελληνικά το δεύτερο, νιώθω πως πήγα Λαμία μέσω Αμερικής. Ξεκίνησα να γράφω τα πρώτα μου τραγούδια στα Αγγλικά γιατί ακούω από μικρός ξένη μουσική και γιατί μου φαίνεται πιο εύκολο να ντύνω τις μελωδίες μου με αγγλικό στίχο. Το γεγονός λοιπόν ότι με δυσκόλευε ο ελληνικός στίχος ήταν μια πρόκληση. Κι επειδή λατρεύω τις προκλήσεις το έκανα.  Συνεχίζω και γράφω κομμάτια και στις δυο γλώσσες, πράγμα το οποίο μου προσφέρει τεράστια ελευθερία στο πως μπορώ να επικοινωνήσω την αλήθεια μου.

Θα μπορούσες να μας δώσεις μία φράση που να περιγράφει το συναίσθημα ή την ιστορία πίσω από το κάθε τραγούδι του άλμπουμ;

• «Αερόστατο» : εμπνευσμένο από την πολύ αγαπημένη μου ταινία Up (Ψηλά στον ουρανό).
• «Το βιογραφικό μου» : δεν πιστεύω καθόλου στα βιογραφικά- το μόνο που θα μπορούσε να με συστήσει σε κάποιον που δε με ξέρει είναι οι άνθρωποι που αγαπώ.
• «Λέων με Κριό» : όταν θέλουμε εμείς, τα άστρα υποκλίνονται.
• «Η μούσα μου είναι αμερικάνα» : η μουσική έχει γλώσσα αλλά όχι πατρίδα.
• «Φρόνιμα» : Ευγνωμοσύνη στο Γεράσιμο Ευγγελάτο που μου χάρισε τις μαγικές του λέξεις.
• «Ατάρι» : ρα ρα ρα ρα ραραραραρα.
• «οι Θεοί των παιδιών» : είμαστε όλοι πολίτες του ουρανού και πρόσφυγες του ονείρου.
• «Πορτοκαλί μουστάκι» : Αιγάλεω, γετονιά, σχολείο, παιδικοί έρωτες.
• «Φυσιολογικό» :  ο έρωτας δυο ανθρώπων μπορεί να θυμώσει μόνο  κάποιον  που δεν το έχει αισθανθεί ποτέ.
• «Πέτρα μολύβι ψαλίδι χαρτί» : πέτρα μολύβι ψαλίδι χαρτί – όλος ο κόσμος μου είσαι εσύ.

Info: Το άλμπουμ “Ένα σύμπαν στα μέτρα σου” κυκλοφορεί τη Δευτέρα 13 Φλεβάρη από τη Minos Emi. To πρώτο λάιβ θα γίνει Τρίτη 7 Μαρτίου στο Σταυρό του Νότου Club και το επόμενο τη Δευτέρα 20 Μαρτίου στο Faust.

Παράλληλα ο Δημήτρης Σαμόλης παίζει Τετάρτη με Κυριακή στην παράσταση “Δεύτερη Φωνή” στο Θέατρο Αποθήκη μέχρι και τις 9 Απριλίου.