Τη γνωρίσαμε μέσα από τους Night on Earth και τις Σανάδες. Μας πρωτοσύστησε τη σόλο δουλειά της στα μέσα του 2015. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει και το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της Σοφίας Σαρρή είναι πλέον έτοιμο. Λέγεται «Εuphoria» και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 3 Φεβρουαρίου στο Six d.o.g.s. Λίγο πριν την οπτικοακουστική «ευφορία», μας είπε λίγα λόγια για όλα τα τραγούδια και μας ξεναγεί στους μουσικούς δρόμους που την διαμόρφωσαν…
«Ο δίσκος αυτός δημιουργήθηκε από μια ομάδα ιδιαίτερα ταλαντούχων μουσικών και καλλιτεχνών, υπό την ταπεινή μου καθοδήγηση, και οικοδομήθηκε πάνω σε τραγούδια που έγραψα με θέμα τα όνειρά μου, τις φοβίες μου, τα πράγματα που με θυμώνουν γύρω μου, την εκτόνωση των συναισθημάτων μου μέσα στο φανταστικό μικρόκοσμο του μυαλού μου όπου κατοικώ και αποσύρομαι συχνά πυκνά».
Λίγα λόγια για τα τραγούδια:
1. Kira Kitana
Το κομμάτι γράφτηκε με πολλά νεύρα και είναι μια επίκληση στις ηρωίδες Kira και Kitana του γνωστού videogame «Mortal Combat» να έρθουν και να «καθαρίσουν» για εμένα και να βάλουν 2-3 πραγματάκια στη θέση τους.
Μια επιχείρηση κομάντο συνταιριάσματος αρκετά ετερόκλητων μουσικών στοιχείων, όπως π.χ. το διπέταλο και η κρητική λύρα. Έμπνευση η ασημαντότητα της ύπαρξής μας μπροστά στο αχανές σύμπαν, η επικοινωνία και η σύνδεση μέσα στο χάος που μας περιβάλλει και ο Σπύρος Μαυρογιάννης, ένας τύπος με γυαλιά και καρό πουκάμισα που μοιάζει με τον Χάρι Πότερ και κάποτε είχα ερωτευτεί παράφορα.
3. Roller Coaster Blues
Για μια δύσκολη κατάσταση στη ζωή μου που συχνά επαναλαμβάνεται και με βάζει σε σκέψεις για το αν αξίζει κανείς να... ζει. Και αυτή την εφεύρεση:
Με την άνοδο των Ναζί στην ελληνική Βουλή, μέσα σε όλα τα άλλα που συμβαίνουν, ένιωσα την ανάγκη να ξεράσω λίγο σαρκασμό, ειρωνεία και επίθεση προσπαθώντας να μου δώσω κουράγιο, σκεφτόμενη ότι ίσως μόνο όταν μια κοινωνία πιάσει τον απόλυτο πάτο έχει σοβαρές πιθανότητες για reboot.
5. Biomechanoid
Ένα αναλογικό, κεφάτο ιντερλούδιο από τον Πέτρο Λαμπρίδη σε συχνότητες για δελφίνια και νυχτερίδες.
6. The Moon
Μοιάζει με ένα μαγικό ξόρκι επίκλησης στις δυνάμεις της Σελήνης. Σαν όλα να καταρρέουν γύρω σου, αλλά έχεις σαν σταθερά και σημείο αναφοράς το ψυχρό φως του φεγγαριού να σε οδηγεί προς την ασφάλεια και τη θαλπωρή.
7. Fire
«Love bathes us all in fire» ο εναρκτήριος στίχος, προφανές το θέμα. Λόγω συνδιασμού drumming Γιώργου Κόλλια και πιάνου Κωστη Χριστοδούλου έχει χαρακτηριστεί και ως «μέταλ δωματίου». Επίσης βρήκα την ευκαιρία που πάντα έψαχνα, να κάνω λίγα brutal φωνητικά ουρλιάζοντας FIRE!!!! BLΟΟΟΟΟOOD!! κ.λπ.
8. Ingen vinner fram til den evige
Νορβηγικός ψαλμός του Lars Linderot από το 1798 σε διασκευή από εμάς για εσάς.
Ένα ποίημα του Χρήστου Ζάχου το οποίο μελοποίησα αρχικά για το α καπέλα γκρουπ που συμμετείχα παλιότερα, τις Σανάδες. Περιγράφει έναν εφιάλτη που μετατρέπεται σε γλυκό όνειρο με πρωταγωνιστή ένα τρυφερό πλην αγριωπό λύκο. Επίσης τελειώνοντας περιλαμβάνει και ένα αυτοσχεδιαστικό παραμύθι από την 5χρονη Άννα Στεφάνη για κάτι λύκους, μια μικρή αράχνη, εμμονές με την καθαριότητα κ.ά.»… προχωράμε - προχωράμε είπε ο Λύκος να φάμε! Να φάμε ανθρώπους! Να βρούμε στο λεπτό!Θα τους πιάσουμε εμείς με τα γα-τζώ-μα-τα! ΤΕΛΟΣ».
Το ευφορικό αποτέλεσμα συνδιαμορφωθηκε με τους:
Παναγιώτη Χούντα: ηχοληψία, παραγωγή και μεγάλη υπομονή.
Κώστα Στεργίου (misuse, gravity_says_i…): παραγωγή, επικεφαλής επί των ενορχηστρώσεων, πλήκτρα, ηλεκτρονικά και εξαιρετικό χιούμορ.
Πέτρο Λαμπρίδη (night on earth, ματ σε 2 υφέσεις): ηλεκτρικό και κόντρα μπάσο, αναλογικό synth, εφέ του σατανά και το πιο γάργαρο γέλιο.
Μιχάλη Βρέττα (underwater chess, Babis Papadopoulos acoustic…): βιολί σε απευθείας σύνδεση με τον ουρανό.
12°
