Τα τελευταία χρόνια έχει δειλά-δειλά ξεκινήσει να εμφανίζεται ένα νέο κύμμα καλλιτεχνών που μας έχει γεμίσει αισιοδοξία και μας έχει φέρει στη θύμηση μουσικές που αγαπήσαμε. Ένα νέο κύμα καλλιτεχνών που κάτι έχει να πει. Ανάμεσα τους, έχουμε ξεχωρίσει τη Μαρία Παπαγεωργίου. Μια δυναμική γυναικεία παρουσία με βελούδινη χροιά.
Πειραγμένες μουσικές. Παραδοσιακοί ήχοι παντρεμένοι με τζαζ. Τρελαμένα κοντραμπάσο και τύμπανα. Δυνατές ερμηνείες. Νεανική ένταση και πάθος. Πάθος για μουσική, πάθος για τέχνη, πάθος για την ίδια τη ζωή.
Η Μαρία Παπαγεωργίου είναι από τους καλλιτέχνες εκείνους που αγαπούν αυτό που κάνουν, που πολύ περισσότερο έχουν πάθος και μεράκι.
Ανεβαίνει στη σκηνή και παίρνει την κιθάρα της. Με τη φωνή και τις μελωδίες της μας ταξιδεύει. Στίχοι γνώριμοι γίνονται δικοί της. Μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή μας.
«Απ’ το μηδέν στο άπειρο και πίσω, ένα τσιγάρο δρόμος να γυρίσω», και τούτο το δίστιχο από το τραγούδι της «Δεν έχω δρόμο», που περιλαμβάνεται στον τελευταίο της δίσκο με τίτλο «Μνήμη», να μας μένει στα χείλη να το σιγοτραγουδάμε.
Θα πει πολλά, θα ακούσουμε περισσότερα. Από Ορφέα Περίδη και Μίλτο Πασχαλίδη, μέχρι Παύλο Σιδηρόπουλο.
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».
Στο τραγούδι μαζί της, εμφανίζεται ο Κοσμάς Λαμπίδης, η φωνή των Usurum, ο οποίος θα ερμηνεύσει την «Ηλιόπετρα» του Οκτάβιο Πας, αλλά και ο Σταύρος Ρουμελιώτης, οι κιθάρες του ομώνυμου συγκροτήματος.
Στα πλήκτρα ο Χρήστος Τόλης, στα τύμπανα ο Νίκος Παπαβρανούσης.
Στο κοντραμπάσο ο εξαιρετικός Ντίνος Μάνος, ο οποίος όπως μας ενημέρωσε η καλλιτέχνης ανέβηκε στη σκηνή με πυρετό.
Το πάθος του καλλιτέχνη είναι εκείνο που μας δίνει τον παλμό. Το ήθος του, εκείνο που μας γοητεύει. Εκείνο που αν θέλετε τον διακρίνει ανάμεσα από το πλήθος.
Και η Μαρία Παπαγεωργίου είναι από τους πιο ευγενείς ανθρώπους που έχουμε γνωρίσει επί σκηνής. Μας μιλά για το βιβλίο της, για τις κρίσεις πανικού. Μας ανοίγει την ψυχή της και χωρίς να το καταλάβουμε μιλάει στη ψυχή μας.
«Όσοι δεν έχετε χρήματα, μη διστάσετε να ζητήσετε το βιβλίο. Ήθελα να το πω αυτό. Είναι σημαντικό για μένα. Γιατί μιλάει για ένα πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίζουν κι άλλοι».
Η χαρά της τέχνης βρίσκεται σε εκείνη την ενέργεια, τη μοιρασμένη. Βρίσκεται σε εκείνα τα συναισθήματα που μοιράζεται ο δημιουργός με τον κόσμο και ο κόσμος με το δημιουργό. Σε εκείνα τα ζευγάρια μάτια που ταξιδεύουν και τα χείλη που σιγοτραγουδούν.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
13°
