Τι γιορτάζει η Μαρίζα Ρίζου;

Η Μαρίζα Ρίζου είναι, με την πρώτη ματιά ή έστω την πρώτη νότα, το κορίτσι για παρέα. (Δεν) κρύβει πηγαίο, αυθόρμητο, γλυκό και ζεστό τρόπο να αγκαλιάζει κάθε πίκρα, να ανάβει τα φώτα και να στήνει τη γιορτή. Το νέο της (δεύτερο) άλμπουμ «Μεγάλη γιορτή» δίνει στην ελληνική σκηνή μία γενναία, κεφάτη, μπριλάντε παρουσία. Με το «πάτημα» της Πρωτοψάλτη, το «αχ» της Τσανακλίδου, τη νοσταλγία και την κομψότητα της παλιάς εποχής του Αττίκ, με κομμάτια που έγραψε η ίδια και θα στροβίλιζαν κάποτε σε ωραία, ξύλινα παρκέ τις μαμάδες μας. Η «Μεγάλη γιορτή» είναι τέλεια λουστραρισμένα τραγούδια, συντονισμένα, ενορχηστρωμένα, ηχογραφημένα και σκηνοθετημένα σαν βάλσαμο σε μία άγρια εποχή. Σε κάνουν να νιώθεις καλά. Πολύ σωστά η δισκογραφική της ετικέτα ονομάζεται Feelgood. Η Μαρίζα απάντησε σε μερικές ερωτήσεις μας.

Η καριέρα σου μέχρι τώρα μέσα σε 20 λέξεις.

πορώ και σε δύο. Πολύ μικρή. Ονειρεύομαι να κάνω πολλά ακόμα και ελπίζω πάντα να έχω την ίδια τρέλα γι’ αυτό που κάνω. Αλλιώς, θα σταματήσω και θα κάνω κάτι άλλο. 

Η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τα παρακάτω...

Jazz: Ella Fitzgerald

Σταυρός του Νότου: Οικειότητα

Φοίβος: Δεληβοριάς 

Λυκαβηττός: Ένα σπιτάκι εκεί και τι στον κόσμο

Ησαΐας: Δε χόρευε

Feelgood: Records

Θεσσαλονίκη: Πολύ καλό φαΐ, πολύ καλό κοινό

Έντεχνο: Σκοτεινά τραγούδια

Χαρούλης: Αναγεννησιακό πανηγύρι

Χαρούλα: Ε, Αλεξίου

Τι σημαίνει για σένα σκηνική παρουσία για μία ερμηνεύτρια;

κηνική παρουσία για μένα δεν είναι κάτι συγκεκριμένο που πρέπει όλοι με έναν τρόπο και τεχνική να αποκτήσουμε. Η παρουσία στη σκηνή συνδέεται με την αύρα του καθενός. Μπορεί κάποιος να είναι τρομερά εξωστρεφής και κάποιος άλλος να μην κοιτάει καν τον κόσμο στα μάτια. Κι όμως, εάν είναι αληθινά μπορούν και τα δύο να με γοητεύσουν το ίδιο.

Τι νομίζεις ότι λείπει από τη σημερινή μουσική σκηνή στην Ελλάδα;

Αλήθεια, τίποτα. Έχουμε πολλούς ταλαντούχους μουσικούς και πια μέσω του διαδικτύου διεκδικούν και κατακτούν μόνοι τους το χώρο που θέλουν στα ελληνικά μουσικά πράγματα σιγά σιγά. Το ίδιο κάνω κι εγώ. 

Η πιο αγαπημένη συναυλία που πήγες και γιατί...

Θα σου έλεγα αυτή του Robbie Williams πέρσι, αλλά μετά μου ήρθε στο μυαλό ένα ταξίδι που είχα πάει πριν χρόνια να δω τον Michael Bublé στη Μαδρίτη. Εντάξει, οι περισσότεροι τον λένε φλωράκο, αλλά εγώ είδα έναν τύπο με άρτια φωνή να φέρνει βόλτα ένα στάδιο 20.000 ανθρώπων. Μας έκανε να τραγουδήσουμε, να γελάσουμε μέχρι δακρύων, να συγκινηθούμε, να νιώσουμε ότι είναι φίλος μας και  συγχρόνως ο μεγαλύτερος star. Όλα αυτά μαζί μέσα σε 1,5 ώρα. Φλώρος-ξεφλώρος, εγώ υποκλίνομαι. 

Μπορείς να μας περιγράψεις μια συνηθισμένη σου μέρα;

Εξαρτάται την περίοδο. Συνήθως επειδή όλο και για κάτι θα γράφω μουσική, η μέρα μου πάει κάπως έτσι... Ξυπνάω, πίνω έναν ωραίο καφέ, βγάζω βόλτα το σκύλο μου (τη Lilly) και ύστερα πάω στο δωμάτιο που έχω κάνει στουντιάκι. Βγαίνω από κει όταν πεινάσω – και ενώ έχω αποφασίσει ότι σήμερα θα μαγειρέψω, πάει και τελείωσε, τελικά έχω φτάσει στο αμήν από την πείνα και παραγγέλνω. Μετά, συνεχίζω τη δουλειά. Σταματάω γύρω στις 20.00. Σπάνια πάω για ποτό. Τρελαίνομαι όμως να πηγαίνω θέατρο. Ανοίγει το μάτι, η ψυχή και το μυαλό μου.

Τα 5 σημεία της Αθήνας που αγαπάς.

➊ Πλάκα ➋ Λυκαβηττός ➌ Χαλάνδρι ➍ Θησείο ➎ δεν έχω 5ο

Και ένα σημείο της Αθήνας που μισείς.

Δεν αγαπώ την Ομόνοια. Δεν τη μισώ κιόλας. 

Γιατί να ακούσουμε το νέο σου άλμπουμ; Ψήσε μας.

Α, είμαι πολύ κακή σ’ αυτό. Αλλιώς θα δούλευα σε καμία εταιρεία και θα μπορούσα να μείνω επιτέλους στη νεοκλασική μονοκατοικία στον Λυκαβηττό που πάντα ήθελα! Όποιος ψηθεί θα ψηθεί μέσα από τα λάιβ ή από το ραδιόφωνο ή από κάπου αλλού τέλος πάντων, όχι από τα λόγια μου.

Μια φράση για τα τραγούδια του νέου σου άλμπουμ track by track. 

Μέσα στη θάλασσα Είχε γραφτεί αρχικά για θεατρική παράσταση.

Μεγάλη γιορτή Πέρασε από πόσους ρυθμούς σαν κομμάτι μέχρι να καταλήξει σε λάτιν. Μόνο ζεϊμπέκικο δεν το δοκίμασα!

Εγώ δεν πιστεύω  Περιγράφει την κούραση μιας γενιάς και την ανάγκη για ένα νέο δικό μας κόσμο.

Παιδιά του ουρανού: Πολύ προσωποκεντρικό κομμάτι. Το πιο κινηματογραφικό του δίσκου. Ειδικά από κει που μπαίνουν τα έγχορδα. 

Είναι μικρή η ζωή Σα να λέμε... Ερωτευτείτε γιατί χανόμαστε.

Πάμε μια βόλτα Το αγαπάω. Γράφτηκε στο μαύρο μου το χάλι και μάλλον έγραφα τι θα ’θελα ιδανικά να ζω. Και μετά το έζησα. 

Πες μου  Ένα κομμάτι που γράφτηκε μετά από μια πολύτιμη επικοινωνία με έναν άνθρωπο στο μουσικό χώρο που σέβομαι και θαυμάζω πολύ.

Όχι δεν θα μπορέσω Το πιο εξωστρεφές του δίσκου. Χορεύεται και τραγουδιέται έντονα. Έτσι λένε οι οδηγίες χρήσης! 

Ζητάτε να σας πω Το κομμάτι αυτό είναι η ιστορία του. Εξισορροπεί το δίσκο και ευχαριστώ τον Ασπιώτη που μου μίλησε γι’ αυτό.

Info: Η Μ.Ρίζου από Σάββατο 19 Νοεμβρίου και για τέσσερα Σάββατα στο PassPort Κεραμεικός