Ο ντράμερ των Magic De Spell και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος που μετράει τριάντα πέντε χρόνια πια στα ελληνικά μουσικά δρώμενα, μυήθηκε στη ροκ μουσική «αλά κρητικά».
Αρχές του 1973 και ο δεκαεξάχρονος τότε Θοδωρής ζει σε ένα ορεινό χωριό του Ρεθύμνου. Η αυτοσχέδια ντραμς του αποτελείται από τενεκέδες του Dixan δεμένους σε μια παλιά καρέκλα. Η επαρχία της Κρήτης κλειστή ερμητικά προς όλους τους ροκ ήχους που έρχονται από το εξωτερικό.
Πώς γίνεται η αρχή; Πώς καταφέρνει ένα παιδί στην επαρχία της Κρήτης να ακούει ροκ και να θέλει να παίξει ντραμς;
«Αρχή δεκαετίας ’70, με χούντα, ήθη και έθιμα σκληρά και συγκεκριμένα. Ψάχνω να βρω τρόπους να εκφραστώ.Τότε οι λύρες και τα λαούτα δε μου άρεσαν, δεν εξέφραζε την εφηβική ιδιοσυγκρασία μου η κρητική μουσική και ενώ καταπιέζομαι και θέλω να βρω άλλους ήχους οι πληροφορίες είναι πολύ περιορισμένες. Είχα ένα κασετόφωνο που άκουγα ξανά και ξανά τις ίδιες κασέτες που είχαν με περίεργο τρόπο φτάσει στα χέρια μου μέχρι που καταφέρνω και αγοράζω ένα πικ-απ. Το πικ-απ, ένα Phillip’s της πλάκας, για εμένα είναι πολύ μεγάλη υπόθεση.
Τα ένα-δύο δισκοπωλεία του Ρεθύμνου πέραν από τα άπαντα της τοπικής μουσικής έχουν δίσκους του Κινούση, του Βοσκόπουλου, το πολύ μέχρι εκεί. Φαντάσου λοιπόν πώς φάνταζε μέσα σε όλα αυτά ο δίσκος του Alice Cooper “Love it to death” που κατάφερα και βρήκα. Αγοράζω το δίσκο 160 δραχμές και ξετρελαίνομαι. Με μάγεψε. Ακόμα και τώρα πιστεύω ότι είναι από τους καλύτερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει. Και σκέψου το κριτήριό μου για να κάνω την αγορά ήταν το ασπρόμαυρο εξώφυλλο και η ενάντια στον καθωσπρεπισμό εμφάνιση του Alice Cooper. Δεν υπήρχε πληροφορία. Ήμουν συνδρομητής σε ένα γερμανικό μουσικό περιοδικό, το Pop, χωρίς να μιλάω τη γλώσσα. Εικόνες και τίτλοι μου έδιναν λιγοστές πληροφορίες οπότε τη δεύτερη φορά που πήγα να αγοράσω δίσκο σκέφτηκα να ακολουθήσω την πετυχημένη συνταγή του πρώτου. Να βρω δηλαδή εξώφυλλο με τραγουδιστές βαμμένους! Μη γελάς… βρήκα το «Aladdin Sane» του David Bowie! Πήγε καλά το κόλπο. Ακολούθησε Lou Reed, Transformer».
Αγοράζοντας λοιπόν δίσκους με το πετυχημένο κριτήριο «βαμμένοι τραγουδιστές» και με τις φωτογραφίες του γερμανικού περιοδικού Pop, ο ροκ νεαρός Θοδωρής κάνει συλλογή κλασικών επιλογών;
Ναι, ψάχνω δίσκους με βαμμένους τραγουδιστές και βλέπω και στο Pop την εξής πληροφορία: Marc Bollan - Tyrannosaurus REX (πριν ακόμα κρατήσουν τη συντομογραφία T- REX), ξεκινάω λοιπόν να βρω το συγκεκριμένο δίσκο μάταια βέβαια. Καταλήγω στο κατάστημα: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΣΟΥΚΝΑΚΗΣ - ΕΠΙΣΚΕΥΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ - ΔΙΣΚΟΙ - ΚΑΣΣΕΤΕΣ
Μπαίνω και βρίσκομαι μπροστά στον βαρύ κρητικό με τη μουστάκα ο οποίος με ρωτάει:
-Ψάχνω ένα δίσκο από το συγκρότημα Tyrannosaurus Rex.
-Δεν έχω.
Πάω προς τη έξοδο και όταν φτάνω στην πόρτα φωνάζει «Έχω».
Ανοίγει μια ντιβανοκασέλα και μου δίνει ένα δίσκο ο οποίος γράφει «Ζωντανοί στο Κύτταρο». Τον κοιτάζω με δισταγμό.
-Αυτός δεν είναι Tyrannsaurus Rex…
-Δεινόσαυρο δε μου ζήτηξες;
Αγόρασα το δίσκο νομίζοντας ότι τον φορτώθηκα και αυτός ο δίσκος με έβαλε στο ελληνικό ροκ. Στο εξωφυλλο του δίσκου ένα φίδι που ο καταστηματάρχης είχε μπερδέψει με δεινόσαυρο και δημιούργησε όλο το μπέρδεμα. Ζωντανοί στο Κύτταρο με Socrates, Σαββόπουλο, Πουλικάκο, Δέσποινα Γλέζου, Δάμων και Φιντία και τόσους άλλους. Η μουσική ροκ σκηνή της εποχής. Η ώθηση που χρειαζόμουν προς το ελληνικό ροκ που έφτανε με δυσκολία στην Κρήτη του ’73. Τα πράγματα εξελίχθηκαν με γρηγορότερους ρυθμούς με τον ερχομό μου στην Αθήνα, ίσως τίποτα να μην ήταν ίδιο όμως χωρίς αυτό το μικρό μπέρδεμα με τους δεινόσαυρους.
12°
