A Band Called Death

1975. Ανατολικό Ντιτρόιτ. Τρία αδέλφια από την αφρομερικανική κοινότητα, οι Bobby, David και Dannis Hackney παίζουν έξω από το κυρίαρχο soul τρένο της εποχής ένα σκληρό ροκ εν ρολ ιδίωμα με πολιτικούς στίχους και πρώτο single το «Politicians In My Eyes». Oνομάζουν το συγκρότημά τους Death. Tι όνομα είναι αυτό, τους λέει η εταιρεία. Πρέπει να το αλλάξετε. Έχουν χάσει κάθε πιθανότητα συμβολαίου, βιώνουν από παντού αρνητικό κλίμα, αλλά οι Death δεν αλλάζουν τίποτε από το ροκ όνειρό τους και σχηματοποιούν αυτό που αργότερα ονομάστηκε πανκ. Πριν από τους Ramones, πριν από τους Sex Pistols. Για πολλές δεκαετίες βρίσκονται εκτός της πανκ ροκ ιστορίας. To 2009 η εταιρεία Drag City κυκλοφορεί για πρώτη φορά ντέμο υλικό από τα 70s και οι Mark Covino και Jeff Howlett κινηματογραφούν την ιστορία τους στο ντοκιμαντέρ «A Band Called Death», όπου σύσσωμη η πανκ ροκ κοινότητα καταθέτει τα σέβη της. Ο χαμένος θησαυρός βγαίνει στην επιφάνεια. Tα δύο αδέλφια Bobby και Dannis Hackney, μαζί με το νέο μέλος Bobbie Duncan από τη Νέα Υόρκη, βρίσκονται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μιλώντας για το κρυμμένο μυστικό της πανκ ιστορίας.

«Ήταν κανονική μάχη, ήταν γλυκόπικρη και κάναμε αυτό που πραγματικά επιθυμούσαμε χωρίς συμβιβασμούς σε κανένα επίπεδο» λέει ο Βοbby. «Όταν μας ζητήθηκε να αλλάξουμε το όνομά μας είπαμε ένα κατηγορηματικό όχι». Θέτοντας το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της εποχής, ο Dannis θυμάται: «Αν μεγάλωνες στο Ντιτρόιτ από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 ως τα τέλη του ’70 ζούσες στο ρυθμό μιας ζωντανής βιομηχανικής μεγαλούπολης γεμάτης μουσική, γεμάτης ενέργεια, γεμάτης μαγεία. Εμείς μεγαλώσαμε στην ανατολική πλευρά στην αφροαμερικανική κοινότητα, αλλά επιλέξαμε να παίζουμε ροκ εν ρολ συνομιλώντας και με διαφορετικές κοινότητες. Προσπαθώντας να βελτιωθούμε τεχνικά με πολλή πρακτική και συνεχείς πρόβες. Παρά τον έντονο αρνητισμό που βιώναμε εκείνη την εποχή γιατί ο κόσμος δεν καταλάβαινε τη μουσική μας. Πρέπει να σκεφτείτε ότι η κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής ήταν η soul, όπου ακούγονταν ονόματα όπως Ιsley Brothers, Earth Wind and Fire, Spinners. Ήμασταν όμως αποφασισμένοι να μείνουμε εστιασμένοι στο ροκ εν ρολ ήχο».

Ο πρόωρα χαμένος κιθαρίστας του γκρουπ Davis Hackney είχε προβλέψει από νωρίς κάτι που φάνταζε τότε αδιανόητο. Η μουσική τους θα αξιολογηθεί πολλά χρόνια μετά τη δημιουργία της και τα αδέλφια του θα αναγνωριστούν, αλλά ο ίδιος δεν θα είναι εκεί. 

«Φαντάσου ότι ο αδελφός μας, ενώ κινηματογραφούσε το γάμο του, προέβλεπε πράγματα που ακούγονταν τρελά» λέει ο Bobby. «“Μια μέρα θα γίνετε τρανοί αλλά εγώ δεν θα είμαι μαζί σας. Όμως, αν και θα έχω φύγει, θα είμαι τριγύρω”. Αδιανόητες κουβέντες για κάποιον που μόλις έχει παντρευτεί. Μετά το γάμο όλοι του οι χρησμοί άρχισαν να βγαίνουν αληθινοί. Ακόμη και σήμερα, αν το αναλογιστείς γυρνώντας πίσω το χρόνο, φαίνεται τόσο παράξενο και εκπληκτικό ταυτόχρονα. Το μόνο που ξέραμε τότε είναι ότι κάναμε κάτι πρωτότυπο, κάτι που άξιζε πραγματικά την πίστη μας και είμαι τόσο ικανοποιημένος που το μουσικό υλικό μας αξιοποιήθηκε».

Για την προφητεία του David, ο Dennis θυμάται: «Ο αδελφός μας πάντα υποστήριζε ότι κανείς άλλος δεν έπαιζε με τον τρόπο που το κάναμε εμείς. Ήμασταν μικροί τότε φυσικά, σχεδόν παιδιά, όποτε δεν το πιστεύαμε, αλλά σίγουρα νιώθαμε καλά με αυτό που στα αυτιά μας ηχούσε ως σκληρό ροκ εν ρολ με επιρροή από τον ήχο των αυτοκινητοβιομηχανιών του Ντιτρόιτ. Και φυσικά δεν μας πέρναγε από το μυαλό ότι διαμορφώναμε τον ήχο που στη συνέχεια θα ονομαζόταν πανκ ροκ». 

Για τη χημεία μεταξύ τους ενόψει της περιοδείας τους, το νέο μέλος του γκρουπ Bobbie Duncan σχολιάζει: «Πρώτα από όλα είμαστε αδέλφια, ερχόμαστε από τον ίδιο κόσμο. Αν και οι δυο τους μεγάλωσαν στο Ντιτρόιτ και εγώ στο Χάρλεμ – με παρόμοιες όμως αναφορές. Μας ενώνει η μουσική και υπάρχει απόλυτη χημεία μεταξύ μας... ξεπερνώντας τις δυσκολίες. Γιατί ακόμη και ανάμεσα στα αδέλφια μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες. Και έτσι τους αισθάνομαι, αδέλφια μου». 

Για το Ντιτρόιτ σήμερα θεωρούν πως η motor city έχει περάσει πολύ δύσκολα αλλά βρίσκεται στο στάδιο της ανάκαμψης και σύντομα θα κάνουν εμφανίσεις στη σκηνή του. Προηγείται μια μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία σε Μαδρίτη, Αθήνα, Άμστερνταμ, Βερολίνο, Βαρκελώνη, Σαν Σεμπαστιάν. «Είμαστε πανέτοιμοι και ανυπομονούμε για τις συναυλίες αυτές. Ερχόμαστε να ροκάρουμε». Όσο για τις αμερικανικές εκλογές, «αν θέλετε να μάθετε τη γνώμη μας δεν έχετε παρά να ακούσετε το “Politician in my Εyes”. Το γράψαμε το 1975.   Οι πολιτικοί δρούσαν τότε με το ίδιο τρόπο που δρουν και σήμερα, οπότε οι απόψεις μας δεν αλλάζουν. Αυτό που εκπροσωπούμε από την αρχή είναι το ροκ εν ρολ. Αυτό που μας γεμίζει ικανοποίηση είναι να μπορούμε να εκφραζόμαστε και να αισθανόμαστε ελεύθεροι, ξέροντας ότι ένα κομμάτι μας κάπου στο κόσμο φτιάχνει τη μέρα σε έναν ακροατή».

Στη 1/10 οι Death παίζουν live στο Κύτταρο στο main event του «We’re Loud Fest 2016» του Peter Menchetti και της ανεξάρτητης εταιρείας του Slovenly που θα πραγματοποιηθεί 30/9 - 2/10 στην Αθήνα. Περισσότερες πληροφορίες στο www.athensvoice.gr.

Από τους Death κυκλοφορούν τo νέο τους άλμπουμ «N.E.W.» (TryAngle Records), το βιβλίο τους Rock-N-Roll Victims, the Story of a Band Called Death και το ντοκιμαντερ «A Band Called Death».