Το βινύλιο είναι μία αξία σταθερή για τους “old school” μουσικόφιλους, οι οποίοι μάλιστα διατηρούν συλλογές, ενώ αισθητή είναι η άνοδος της δημοτικότητάς του και στο νεότερο κοινό, η οποία έχει συντελεστεί κατά κύριο λόγο τα τελευταία τρία χρόνια.
Η ιστορία του βινυλίου εκκινεί χρόνια πριν, στο μέσο του 20ού αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, στις 21 Ιουνίου 1948, η εταιρεία Columbia Records παρουσιάζει πρώτη το δίσκο 12-ιντσών 331/3 RPM με μικρά αυλάκια Long Play (LP) σε ελαφρύ βινύλιο, διάρκειας 23 λεπτών και τα αντίστοιχα μηχανήματα αναπαραγωγής «πικάπ», δημιουργώντας μία καινοτομία για το χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Η εταιρεία Decca θα ακολουθήσει φτιάχνοντας δίσκους 78 στροφών από βινύλιο. Ενώ, οι RCA Victor και η Capitol θα εστιάσουν στη δημιουργία δίσκων 45 στροφών, γεγονός, το οποίο θα σηματοδοτήσει τη σταδιακή κατάργηση των δίσκων γραμμοφώνου, με τα τελευταία 78άρια να εκδίδονται στις αρχές τις δεκαετίας του 1960. Σε αυτό συμβάλλει και η δημιουργία του δίσκου 33 στροφών στην αγορά για λογαριασμό της εταιρίας CBS. Οι δίσκοι 45 και 33 στροφών καθιερώνονται με αυτό τον τρόπο στη μουσική βιομηχανία, για περίπου μία δεκαετία, μέχρι την άνοδο της κασέτας, των cds και της ψηφιακής μουσικής αργότερα.
Το βινύλιο θα χάσει έτσι τη δημοτικότητά του, ενώ σημαντική ύφεση θα παρατηρηθεί στις πωλήσεις του. Οι λάτρεις της μουσικής, ωστόσο, θα συνεχίσουν να αγοράζουν και να συλλέγουν βινύλια, θα συνεχίσουν να διατηρούν το μεράκι και την αγάπη για τη μουσική. Τα τελευταία έτη το κοινό τους θα αρχίσει να αυξάνει και πάλι, με τους νεότερους να δείχνουν όλο και περισσότερο ενδιαφέρον.
Η άνοδος του βινυλίου γίνεται αντιληπτή και από τις εκθέσεις, οι οποίες διεξάγονται κατά τα τελευταία χρόνια και συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου, όπως η έκθεση «Mega Vinyl Market», που πραγματοποιήθηκε στην Τεχνόπολη, το διήμερο 24-25 Σεπτεμβρίου 2016, και την οποία επισκεφθήκαμε μαζί με τον Λάμπρο Τσάμη, dj και συλλέκτη βινυλίων, γνωστό κατά το μουσικό κοινό με το όνομα LoFi.
Ο LoFi είναι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να μας μιλήσει για μουσική. Η μουσική είναι το φυσικό του περιβάλλον. Συνομιλεί με τους ιδιοκτήτες καταστημάτων δίσκων που συναντάμε στα διάφορα περίπτερα, βλέπει τους δίσκους και παρατηρεί αν είναι επανεκδόσεις ή η πρώτη τύπωση, απαντάει στις ερωτήσεις μας και μας εξηγεί πως «Η αναγέννηση του βινυλίου έγκειται στο γεγονός ότι παράγει καλύτερη ποιότητα ήχου σε σχέση με τα cds. Οι λάτρεις της μουσικής δε σταματήσαμε ποτέ να αγοράζουμε. Αλλά αποτελεί ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι και άτομα που ξεκινούν τώρα να ασχολούνται με τη μουσική, αρχίζουν να αγοράζουν βινύλια».
«Ένα με χαβανέζικες μελωδίες. Γενικώς, μου αρέσουν πολύ οι εξωτικοί ρυθμοί.»
Είδος που προτιμάς να παίζεις ή να ακούς;
«Γενικά πιστεύω πως ένας dj πρέπει να είναι ενημερωμένος για όλα τα είδη της μουσικής, επομένως είναι δύσκολο να επιλέξεις. Μου αρέσει η jazz και η ροκ, αλλά το τελευταίο διάστημα ακούω μελωδίες του κόσμου», θα πει και θα μου δείξει ένα βινύλιο με μουσική από Βραζιλία.
Έλληνες μουσικοί τους οποίους ξεχωρίζεις;
«Γενικώς μου αρέσουν πολύ αυτοί που έχουν πιο διεθνή ήχο. Για παράδειγμα, μου αρέσει η μουσική του Γιώργου Αξιώτη».
Κατά τη διάρκεια της βόλτας μας, θα μου δείξει κι άλλα βινύλια. Soundtrack από ταινίες, jazz, garage, αφρικάνικους ήχους, wavepunk.
«Είναι μαγικός ο κόσμος του βινυλίου. Κάποτε θυμάμαι διαβάζαμε περιοδικά και ακούγαμε ραδιόφωνο για να ενημερωθούμε για τα βινύλια που θα αγοράζαμε. Είχε άλλη αίγλη η διαδικασία του ψαξίματος της μουσικής», θα μου εξηγήσει ταξιδεύοντάς με στο χρόνο.
Το ταξίδι αυτό στο χρόνο και τη μουσική θα κλείσει με τον LoFi θα διευρύνει την ήδη μεγάλη του συλλογή και εμένα να αγοράζω το πρώτο μου βινύλιο –με τα πρώτα τραγούδια του Chet Backer– με την προσδοκία να φτιάξω μία μέρα κι εγώ τη δική μου.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
11°
