Η αναλογική γοητεία των Xeno & Oaklander

Ένα από τα εξαιρετικά ονόματα του αναλογικού synth ήχου αναβιώνει ή καλύτερα ταξιδεύει στο σήμερα με άρτιο τρόπο, με το minimal synth ύφος των eighties. To νέο άλμπουμ των Xeno & Oaklander από το Μπρούκλιν λέγεται Τοpiary, περιέχει το εθιστικό Marbles και συγκαταλέγεται ήδη στα καλύτερα της χρονιάς. Μέλη του γκρουπ ο Sean McBride, γνωστός και με το solo project Μartian Canterel από το 2004, και η γεννημένη στη Νορβηγία video artist και φωτογράφος Liz Wendelbo. Ξεκίνησαν τους Xeno & Oaklander παίρνοντας το όνομά τους από τον προσωκρατικό φιλόσοφο Ζήνωνα, τον Ελεάτη το 2009 με το Sentinelle, ακολούθησε το 2011 το Sets & Lights και το Par Avion to 2014. To Topiary είναι το πρώτο τους άλμπουμ χωρίς φωνητικά από τον Martial Canterel αλλά με τις ίδιες γοητευτικές εμμονές για τον αναλογικό ήχο σε ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο. Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ οι δύο καλλιτέχνες μιλούν για όλα και διαλέγουν ανάμεσα στα πέντε αγαπημένα τραγούδια του είδους τους το ελληνικό Άσπρο Μαύρο του Χρήστου Ζυγόμαλα...

Tι σας γοητεύει στον αναλογικό ήχο των συνθεσάιζερ; 

Sean McBride: Θεωρώ ότι ο αναλογικός ήχος είναι μόνο αναδρομικά συναισθηματικός, πολύτιμος, καθώς αποχαιρετούμε αρχές που απαιτούσαν από τους μουσικούς κάποιο είδος δεξιότητας. Με αυτό ως δεδομένο, ακόμη εξακολουθώ να βλέπω  το «αναλογικό» στοιχείο ως εργαλείο ή ένα σύνολο  διασυνδεόμενων οργάνων με απεριόριστες δυνατότητες, που έχω περάσει χρόνια μαζί τους και ακόμη μένει χώρος για να εξερευνήσω. Η χρήση των μηχανημάτων αυτών είναι ασφαλώς μια επανάσταση σε σχέση με τις τόσο βολικές «νέες» μουσικές τεχνολογιές που ξεπερνιούνται όμως τόσο γρήγορα. Μόνο το πέρασμα του χρόνου θα προσδώσει σε αυτό τον vintage τρόπο περισσότερη νοσταλγική αξία.

Πώς βλέπετε το σχήμα σε σχέση με τη νέα σκηνή που επαναφέρει τoν coldwave ήχο εδώ και πολύ καιρό με αρκετές επανακυκλοφορίες από ετικέτες όπως η Minimal Wave ή η Vinyl on demand με γκρουπ όπως οι Crash Course in Science;

Liz Wendelbo: Είμαστε πράγματι φαν των Crash Course in Science.

SM: Καλωσορίζω τις κοινότητες που είναι σε θέση να παράγουν κάποιο είδος διαλόγου γύρω από καθετί που «ενοχλεί» το πολιτιστικό πεδίο. Η μουσική θα πρέπει να λειτουργεί ως σπινθήρας που αναφλέγει ένα είδος συνομιλίας. Ωστόσο, είμαι επιφυλακτικός απέναντι σε σκηνές που ηδονίζονται με την αντανάκλασή τους αυτοϊκανοποιούμενοι απλώς με μια εικόνα ή ένα στυλ.

Εάν ακουγόσασταν σε ένα mixtape δίπλα σε ένα σχήμα όπως οι Chris & Cosey, πολλοί ακροατές (ειδικά πιο νέοι) θα δυσκολεύονταν να διακρίνουν τις διαφορές στο χρόνο.  

LW: Είναι ωραίο να μπλέκονται τα όρια δημιουργώντας διαχρονικότητα. Όταν τα τραγούδια είναι καλά, αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου. Οι Chris και Cosey είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, μοναδική και ασυναγώνιστη.

SM: Ο εκμηδενισμός της απόστασης μέσω της παγκόσμιας δικτύωσης, το μοίρασμα αρχείων κ.λπ. δυσκολεύει την αίσθηση των ανθρώπων για μια συνέχεια, για μια εξελισσόμενη ιστορία. Αυτό ανατροφοδοτείται από αυτό που ανέφερα πριν για πολλές σκηνές που στερούνται το διαλογικό αυτό πνεύμα που είναι τόσο σημαντικό. Τα πράγματα έχουν γίνει τόσο μπερδεμένα. Αυτή η ανάγκη να παρομοιάζονται τα πράγματα με άλλα είναι μέρος της τρέχουσας οικονομίας μιας πολύ σύντομης διάρκειας ζωής της προσοχής και μιας αδιαφορίας για την περίπλοκη ιστορία που έχει παραγάγει το παρόν. Οι άνθρωποι δεν δίνουν πολύ χρόνο πια στη μουσική – το επόμενο καλύτερο νέο μουσικό όνομα είναι ήδη εδώ. Συχνά οι συγκρίσεις χρειάζονται για να απορρίψεις ή να καδράρεις προσωρινά μια μουσική στιγμή.

Πείτε μας για την εμπειρία του «Μοvements».

SM: Tο «Μοvement» δημιουργήθηκε από την ανάθεση ενός μουσείου (National Center for the Arts of Grenoble) στη Γαλλία για 30 - 40 λεπτά μουσικής. Επιλέξαμε να αποφύγουμε το τυποποιημένη φορμάτ ενός τραγουδιού και να το διευρύνουμε ως ένα είδος ταξιδιωτικού soundtrack με field recordings και ήχους. Ωστόσο, καταγράψαμε τα πάντα live διατηρώντας τον πυρήνα του ήθους που περιβάλλει κάθε μας μουσική σύνθεση και performance.

LW: Αισθανθήκαμε την επιθυμία να μεγεθύνουμε ήχους, να επιβραδύνουμε τη μουσική, να διευρύνουμε τη χρονική σειρά και να ακούσουμε πραγματικά. Είχε, θυμάμαι, τόση ζέστη εκείνες τις μέρες στο Μπρούκλιν που όλα έδιναν μια αίσθηση αργής κίνησης. Συμπεριλάβαμε επίσης field recordings από τα ταξίδια μας. Το «Μοvements» ταιριάζει με την αίσθηση που έχει κανείς όταν ταξιδεύει με αυτοκίνητο ή τραίνο και την μετέπειτα ανάμνησή του.

Tι διαφορετικό υπάρχει στην ηχογράφηση του Topiary πέρα από την απουσία των φωνητικών από τον Sean; 

SM: Δύο διαφορές. Ηχογραφήσαμε έξω από το στούντιο Clubhouse (το στούντιο των Tom Tom Club) χρησιμοποιώντας πολύ καλούς προενισχυτές και εκουαλάιζερ. Γράψαμε, ηχογραφήσαμε και μιξάραμε τα πάντα από το μηδέν. Έτσι αυτό το άλμπουμ καταγράφει την εμπειρία ενός μήνα.

Τι να περιμένουμε από τους δυο σας σε προσωπικό επίπεδο;  

LW: Ο Sean συνεχίζει με το προσωπικό του project που υπογράφει ως Martian Canterel, και μερικά άλλα συμπεριλαμβανομένων soundtracks ταινιών με το όνομά του, Sean McBride. Ένα από τα δικά μου αποτελούν οι Liz & Lazslo. Παρόμοια αισθητικά σε μεγάλο βαθμό projects με διαφορετική αφήγηση.

SM: Δουλεύω αυτήν την περίοδο το νέο μου άλμπουμ ως Martial Canterel. Όσον αφορά στη Liz και μένα θα συνεχίσουμε να γραφούμε και να παίζουμε μουσική. Περιμένετε από εμάς περισσότερα  Movements.

Τα συνθεσάιζερ έδωσαν τη δυνατότητα μουσικής δημιουργίας σε μια βαρετή περίοδο εξειδικευμένων guitar solos προς το τέλος της δεκαετίας του '70 ανοίγοντας το δρόμο σε πολλά βρετανικά σχήματα εκείνης της περιόδου.

SM: Νομίζω πως πριν ακόμη τη βρετανική σκηνή υπήρχε ήδη μια αίσθηση ενός μέλλοντος όπου η σύσταση και οι εναλλακτικές προσωρινότητες θα αντικαθιστούσαν ή θα μετέβαλαν το ρόλο μουσικών όπως οι La Μonte Υοung, Walter Carlos, Iannis Xenakis. Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι έχουμε κληρονομήσει (και τι όχι) από αυτούς τους πρώτους διδάξαντες.

LW: Το πανκ βοήθησε την επανάσταση αυτή καθοριστικά με σχήματα όπως οι Suicide.

Πείτε μας για το εξώφυλλο.

LW: Είναι μια ακτίνα X μιας πρωτεΐνης φωτογραφημένης μέσω μικροσκοπίου. Μου αρέσει πώς κάτι τόσο μικρό μπορεί να μοιάσει με κάτι τόσο μεγάλο – εάν δείτε το εξώφυλλο, μοιάζει με έναν έναστρο νυχτερινό ουρανό ή ένα κτίριο φωτισμένο τη νύχτα. Είναι σαν να υπάρχει αρχιτεκτονική και ηλεκτρική ενέργεια παντού.

Πόσο παρόμοια με την τέχνη topiary (τεχνική δημιουργίας σχημάτων με φυτά σε ένα είδος «ζωντανής γλυπτικής») είναι η δημιουργία της μουσικής; Με τη διαμόρφωση soundwaves…

SM: Είναι πράγματι μια μεταφορά για τη διαμόρφωση της φύσης. Στην περίπτωση της μουσικής μας σχηματοποιούμε τον ηλεκτρισμό αντί για τα φυτά.

Πώς το κλασσικό υπόβαθρό σας έχει επηρεάσει τον ήχο σας;

LW: Μελέτησα τη μουσική θεωρεία σε Ωδείο στο Στρασβούργο. Έμαθα πώς να εκτιμώ τη δομή στη μουσική και να την θρυμματίζω έπειτα, προκειμένου να δημιουργηθεί κάτι νέο, με τον δικό μου τρόπο. 

Το πρώτο μέρος του ονόματος αναφέρεται στο παράδοξο ενός Έλληνα φιλοσόφου. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό; 

SM: Όταν ήμουν στο γυμνάσιο είχα ένα εγχειρίδιο μεταφυσικής το πρώτο κεφάλαιο του οποίου ήταν τα παράδοξα του Ζήνωνα του Ελεάτη. Ο συγγραφέας του εγχειριδίου ήταν ο Nathan Oaklander. Έτσι γεννήθηκε το όνομα Xeno & Oaklander, μια παιχνιδιάρικη συμμαχία ενός προ-σωκρατικoυ φιλοσόφου και ενός  καθηγητή/editor φιλοσοφίας του 20ού αιώνα.

Πού πηγαίνουν τα όνειρα πριν ή μετά από εμάς;

LW: Τα όνειρα κατευθύνονται προς το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον, με τυχαία σειρά. Με γοητεύει πόσο πολυδιάστατα είναι. Σε ένα βαθμό κληρονομούνται από το παρελθόν μας αλλά είναι δικιά μας δημιουργία. Τελικά όλα εξαρτάται από το πού διοχετεύται η επιθυμία. 

Αγαπημένο κομμάτι της τεχνολογίας;

SM:  Η σόμπα αερίου. 

Πώς φαντάζεστε το μέλλον; Ποιο θα είναι το επόμενο «1984» ή «Βlade Runner»;

SM: Το μέλλον θα είναι ψυχρό για όλους. Σκέφτομαι ένα Βlade Runner μέλλον ως το πιο αισιόδοξο σενάριο. 

LW: Με ενδιαφέρει το πώς διαμορφώνουμε τα πράγματα – και ενδιαφέρομαι για το πώς εμείς σμιλεύουμε και σχηματίζουμε τη μουσική, τις εικόνες και μυρωδιές από μια ουσιαστική προοπτική. Στο μυαλό μου, το μέλλον είναι δική μας δημιουργία, οπότε το μέλλον είναι αυτό που κάνουμε σήμερα

Ποια είναι η τελευταία ταινία που σας γοήτευσε; 

SM: Δεν είναι καινούργια αλλά αγαπώ πραγματικά την ταινία «The Hypothesis of the Stolen Painting - Raul Ruiz» (1978).

Top 5 τραγούδια του minimal synth ήχου…

SM: Μου φαίνεται δύσκολο να διαλέγω λίστες σε οτιδήποτε καθώς έχω τόσο διαφορετικές εμπειρίες με αυτή την μουσική, αλλά εδώ είναι μια λίστα με κάποια από τα αγαπημένα μου.  

Twilight Ritual | Fading Me

Experimental Products | Love Changes

Χρήστος Ζυγόμαλας | Άσπρο Μαύρο

Peche Mortel | Ultime Dance

Glass Lady | Glass Lady

To άλμπουμ των Xeno & Οaklander Τοpiary κυκλοφορεί από την Ghostly International ‎

Tracklist

Plate I

• Marble
• Virtues & Vice
• Baroque
• Topiary I

Plate II

• Palms
• Chevron
• Chimera
• Worlding Worlds
• Topiary II