«Απόψε το τραγούδι θα `ναι σαν προσευχή». Με αυτό το στίχο άνοιξε η συναυλία της Μελίνας Κανά και του Γόη του Θησείου στην Τεχνόπολη, η οποία ήρθε για να ολοκληρώσει με τον πιο όμορφο τρόπο μία σειρά καλοκαιρινών εμφανίσεων.
Τραγούδια αγαπημένα, σε στίχους Θανάση Παπακωνσταντίνου, Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη και άλλων γνωστών μουσικών, μέσα από τις αισθαντικές φωνές έξι ερμηνευτριών που δε χρειάζονται συστάσεις. Η Μελίνα Κανά γιορτάζοντας την εικοσιπενταετή πορεία της στη μουσική βρέθηκε στη σκηνή με τη συντροφιά της Λιζέτας Καλημέρη, της Μαρίας Παπαγεωργίου, της Μάρθας Φριντζήλα, της Φωτεινής Βελεσιώτου και της Ελένης Τσαλιγοπούλου. Καθεμία και μία ξεχωριστή χροιά, καθεμία και μία ξεχωριστή πορεία στο χώρο της ελληνικής μουσικής. Μουσικές διαδρομές, που συναντήθηκαν και προσέφεραν το αποτέλεσμα που όσοι βρεθήκαμε στην Τεχνόπολη μπορέσαμε να απολαύσουμε.
Ταξίδι σε αγαπημένες μελωδίες, με τη μουσική συντροφιά του «Γόη του Θησείου», ο οποίος έχει ένα όνομα, αλλά αποτελείται από πολλά άτομα, «όπως θα έπρεπε να είμαστε όλοι. Όλοι μαζί, αλλά να δρούμε ως ένας», όπως εύστοχα σχολίασε η Λιζέτα Καλημέρη, το «μονάκριβο αδερφάκι», της Μελίνας. Μαζί, μας ερμήνευσαν «Το τραγούδι μου», τραγούδι που όπως μας είπε η Μελίνα γενώντας νοσταλγικές εικόνες, άκουγαν στο παιδικό της δωμάτιο.
Ο Γόης του Θησείου. Παναγιώτης Μανουηλίδης στις διασκευές, την ενορχήστρωση και το μπάσο, Θάνος Καζαντζής στα τύμπανα, Κώστας Νικολόπουλος στις κιθάρες, Νίκος Παπαϊωάννου στο τσέλο και το λαούτο και Γιώργος Δούσος στα πνευστά.
Μετά τη Λιζέτα Καλημέρη, πλάι στη Μελίνα εμφανίστηκε η Μαρία Παπαγεωργίου, η μικρότερη της παρέας. «Γνωρίστηκα με τη Μελίνα, κάποιο βράδυ στα Γρεβενά, μετά από κάποια συναυλία της που της είχα πει ότι ερμηνεύω τα τραγούδια της. Ήμουν πρώτη λυκείου τότε. Είχα νιώσει τόσο δέος που ντρεπόμουν να πιάσω μικρόφωνο ξανά. Αρκετά χρόνια μετά είμαι ακόμα εδώ και τραγουδάω μαζί της. Αν ο κόσμος είχε το μισό της ευτυχίας που νιώθω αυτή τη στιγμή, θα ήταν υπέροχος.», μας είπε και μας ταξίδεψε σε αγαπημένα τραγούδια της Μελίνας με το δικό της τρόπο. Στη συνέχεια ερμήνευσαν μαζί το «Αχ ζωή μάγισσα» με τη συνοδεία του Παναγιώτη Τσεβά στο ακορντεόν.
Η Μάρθα Φριντζήλα ξεκίνησε μιλώντας για τη μεγάλη της αγάπη το θέατρο. Αν σκηνοθετούσε τη Μελίνα, θα της έδινε το ρόλο της Τέκμησσας, της γυναίκας του Αίαντα, που παρέμεινε πιστή «σκλάβα» σε αυτόν, παρότι σκότωσε την πατρίδα της και όσα αγαπούσε. Ύστερα, μας τραγούδησε το «Βάρκα μου μπογιατισμένη», για τα ξενάκια που ‘ρθαν τώρα, όπως μας είπε. Όσο για τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει η Μελίνα, σχολίασε πως «είναι μοναδικό να τραγουδάς ένα τραγούδι, να νιώθεις πως βλέπεις έναν άνθρωπο, να έχεις τη φωνή του στα αυτιά σου».
Το πρόγραμμα συνέχισε με τη συμμετοχή της Φωτεινής Βελεσιώτου, «της καλύτερης λαϊκής φωνής, μίας γυναίκας που όλοι οι αιώνες ζουν στη φωνή της», όπως την καλωσόρισε η Μελίνα. Με τη δική της μοναδική χροιά, μας ταξίδεψε σε αγαπημένες μελωδίες «με αεροπλάνα και βαπόρια», και μέσα από τις «μέλισσες» ως «στον ουρανό που κάναμε ταβάνι».
Τελευταία εμφανίστηκε η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η οποία εξήγησε πως «Υπάρχει σχέση καλλιτεχνική και σχέση συγγενική. Έπειτα από τριάντα χρόνια στο χώρο της μουσικής, με τη Μελίνα είμαστε πλέον σαν συγγενείς», δίνοντας έμφαση μεταξύ άλλων και στην κοινή καταγωγή τους από τη Βόρεια Ελλάδα. Στη συνέχεια, μας ταξίδεψε σε τραγούδια αγαπημένα, παραδοσιακά, με την ένταση και το πάθος που διακρίνει την ερμηνεία της.
Η μουσική αυτή γιορτή ολοκληρώθηκε με την εμφάνιση και των έξι στη σκηνή, όπου ερμήνευσαν το «αερικό», τραγούδι αφιερωμένο σε όλες, γιατί όπως είπε η Μελίνα, είναι όλες τους αερικά.
13°
