Οι ποσότητες μουσικής που ρέουν πια στο ίντερνετ είναι τεράστιες, ακόμη και υστερικοί επαγγελματίες ή «άρρωστοι» ακροατές είναι αδύνατο να παρακολουθήσουν τι συμβαίνει και τι βγαίνει και –κυρίως– να το ακούσουν πραγματικά. Μέσα σε αυτό τον ωκεανό μουσικής πρέπει να κολυμπάς ώρες για να βρεις κάτι που αξίζει. Η χρυσή μετριότητα και το συμπαθές τίποτα, ως συνήθως, κυριαρχούν.
Οι (ευλαβικοί) ακροατές είναι πλέον είδος εν ανεπαρκεία, κανείς δεν μπορεί να δώσει τον απαιτούμενο χρόνο στην απόλαυση της ακρόασης τρέχοντας απλώς πίσω από βουνά δίσκων. Γίναμε καταναλωτές και συνδρομητές σε πλατφόρμες streaming. Αντί να ακούμε, δοκιμάζουμε «γεύσεις». Μόνο που η μουσική δεν είναι απλώς πληροφορία…
Tim Hecker - Love Streams
Παραμορφωμένες και θνησιγενείς μελωδίες σκορπίζονται στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα γοητευτικό νέφος σύγχρονων αστικών μπλουζ, σαν κουνημένες και υποφωτισμένες φωτογραφίες, σαν φιλμάκια γεμάτα κόκκο και παραμόρφωση που αντικατοπτρίζουν όμως το ταλέντο, τη δημιουργικότητα και τον προσωπικό ήχο του Tim Hecker που κινείται μεταξύ Καναδά, L.A. και Ισλανδίας, όπου και ηχογραφήθηκε μέρος του άλμπουμ με τη συμμετοχή ντόπιων μουσικών και τη βοήθεια του Johann Johannsson.
Θύματα της ροκ μυθολογίας και οι ίδιοι διατρέχουν τις διάφορες εκδοχές του, από την ψυχεδέλεια ως το πανκ και από την ποπ ως το progressive, με σεβαστικό τρόπο, φανερή αγάπη, καλοπροαίρετη διάθεση και παρότι δέχονται κύματα επιδράσεων από το «όλον» rock ’n’ roll, κατορθώνουν να αρθρώνουν πάντα το δικό τους λόγο και να μένουν σταθερά σε ένα ικανοποιητικό δημιουργικό επίπεδο, δικαιώνοντας την κλασική ρήση: «It’s Only Rock ‘n’ Roll But I Like It».
Η μουσική σύμπραξη των Δανών Eferklang με τον Φινλανδό κρουστό Tatu Ronkko είναι ένα αχρείαστο side project που δεν βρίσκει σημείο συντονισμού και δεν έχει να προσθέσει κάτι διαφορετικό ή πιο ενδιαφέρον σε όσα ήδη μας έχουν πει μόνοι τους. Άσκοποι «πειραματισμοί», έλλειψη ροής, σποραδικά ψήγματα μουσικής λειτουργίας, ένα άλμπουμ που η «έντεχνη» βορειοευρωπαϊκή του υπόσταση δεν ανταποκρίνεται σε καλλιτεχνική δράση, καταλήγοντας να είναι μία «αμηχανία».
Haelos - Full Circle
Ο «πλήρης κύκλος» οδηγεί το ντεμπούτο των Haelos στο κυνήγι της ουράς τους, καθώς πατάνε στο εύφορο και ευρύχωρο υπόστρωμα της electropop και του trip-hop και της μεγάλης παράδοσης που έχουν τα είδη αυτά στην Αγγλία. Όχι ακριβώς συνεχιστές αλλά περισσότερο αντιγραφείς, με ένα (αγγλικής κοπής και αυτό) σπαραξικάρδιο, μελοδραματικό και σκοτεινό (αλλά πάντα ποπ) ύφος, δεν έχουν να πουν και πολλά που δεν έχουν ήδη ειπωθεί με πληρέστερο και πιο δημιουργικό τρόπο. Όχι πως δεν αφήνουν και κάποιες υποσχέσεις για το μέλλον αλλά δεν είναι και που θα τους περιμένουμε εναγωνίως.
LNZNDRF - LNZNDRF
Μετά τους Liima, να ένα ακόμη άσκοπο (κρίνοντας κι εδώ εκ του αποτελέσματος) side project του Ben Lanz από τους Beirut και των αδελφών Scott και Bryan Devendorf από τους National.
Δεν κατορθώνουν ούτε στιγμή να προκαλέσουν μεγαλύτερο ή πιο ουσιαστικό ενδιαφέρον απ’ ό,τι με τα συγκροτήματα στα οποία συμμετέχουν και παρότι το ηχογράφησαν σε μία εκκλησία του Σινσινάτι η «θεία έμπνευση» δεν ήρθε. Έτσι το άλμπουμ ολοκληρώνεται μέσα στο γνωστό πλαίσιο του συμπαθούς κι όταν τελειώσει δύσκολα επανέρχεσαι σ’ αυτό.
6°
