Οι δίσκοι της χρονιάς: Vol. 4

Τα «καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς» είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι (όπως η Μονόπολη, το Σκράμπλ ή το Στρατέγκο) που παίζεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες από κάθε σοβαρό «θύμα» της ποπ/ροκ κουλτούρας, όπως άλλοι παίζουν χαρτιά, στολίζουν δέντρα ή σφάζουν γαλοπούλες. Τα δικά μου Χριστούγεννα έτσι έχουν νόημα.

Λίστες με τους καλούς δίσκους της χρονιάς, γράψε-σβήσε ώστε οι 100 να γίνουν 50 και μετά 25, κλεφτές ματιές τι λένε οι άλλοι (μουσικά έντυπα, εφημερίδες και ιντερνετικά site), ανταλλαγές απόψεων και αντιπαραθέσεις με άλλα «θύματα», γνώμες φίλων, γνωστών, ακροατών και αναγνωστών και κάποια στιγμή γεννιέται η πολυπόθητη λίστα με τα καλύτερα για να αρχίσουν αμέσως οι αμφιβολίες γι’ αυτά που έμειναν έξω, γι’ αυτά που μπορεί να μου ξέφυγαν, για όσα δεν άκουσα. Και πριν το καταλάβω, οι γιορτές έχουν τελειώσει, οι λίστες όλων έχουν δημοσιοποιηθεί, οι συγκρίσεις έχουν γίνει και… φτου πάλι απ’ την αρχή για την επόμενη χρονιά. Για να έχετε μια πιο σφαιρική άποψη συγκεντρώσαμε και βίντεο από κάθε δίσκο γιατί όπως έλεγε και ο Jim Morrison: «Το μάτι είναι αχόρταγο».

Nanoi – Five Boxes

 Oμόκεντρα κουτιά που κρύβουν μουσικές ιδέες από punk, new wave, jazz, folk & prog.

 K. Stassinopoulou & S. Kalyviotis – Greekadelia

 Καλειδοσκοπική ματιά στην ελληνική μουσική παράδοση με λαούτο και harmonium .

 Κ. Βητα – Χρυσαλλίδα

Η αύρα του «νέου κύματος» περνάει στον 21ο αιώνα.

 Marietta Fafouti – Homemade Joy

Χαριτωμένη ευχάριστη, καλοδιάθετη και δουλεμένη ποπ.

 Σάρκα – Αφηγήσεις

Η εμπειρία είναι ολοφάνερη όπως και οι ρίζες τους απ’ την εποχή που το ελληνικό ροκ ήταν οι Τρύπες.

 Nalyssa Green – The Seed

Προσωπική, ευαίσθητη, ποιητική και εύστοχη τραγουδοποιεία.

 Opera Chaotique – Death of the Phantom of the Opera

Nτράμερ και τενόρος αναζητούν ενώσεις της όπερας με το progressive, την pop και το rock.

 Wonky Doll and the Echo – Pleasant Thoughts

Μια σύγχρονη εκδρομή στις electropop αναμνήσεις μας από τα «ωραία 80’s».

 Christos Alexopoulos – Mean Time

Οι πλανήτες του μουσικού του σύμπαντος ευθυγραμμίζονται.

 Happy Dog Project – Dog to the Bone

Πιο groovy, πιο ευδιάθετοι, πιο συγκροτημένοι, πιο «ελληνοπρεπείς» από ποτέ.

 Spectralfire – Spectralfire

Οι εικόνες και οι ατμόσφαιρες που δεν «χωρούσαν» στους Modrec.

Cayetano – Once Sometime

Περιδιαβαίνει με άνεση διεθνούς παίκτη τις διακλαδώσεις της electronica.

Adolf Plays the Jazz – Form Follows Function

Επιτυχείς διαδρομές αστικού τοπίου σε post rock/shoegaze ηχητικό περιβάλλον.

Maraveyas Ilegal – Λολα

Δεν ξεπέφτει στη «μπαλαφάρα» όπως οι περισσότεροι εγχώριοι «διασκεδαστές».

Nightstalker – Dead-Rock Comandos

Το «αιώνιο χαρμάνι» του hard rock/grange/old fashion σε αποτελεσματική και συνεπή εκδοχή.

The Wonder-fall Quartet – The Wonder-fall Quartet

Ενας δίσκος που κυλάει σαν νεράκι κατ’ ευθείαν από την πηγή της κλασσικής jazz.

Δημήτρης Καρράς/Skull & Dawn – Θνητάριο

Θνητάριο = Η φθαρτή, ποιητική, μελαγχολική και μελοδραματική φύση του ανθρώπου.