Το «Music To Relapse» των This Is Nowhere θα σου περιποιηθεί τα αυτιά

Ο δίσκος λέγεται «Music To Relapse», η ορχήστρα ονομάζεται This Is Nowhere και το πακέτο τους θα μεταμορφώσει τη ζωή σου προς το καλύτερο, εάν τα σαρωτικά ντεσιμπέλ και ο λευκός θόρυβος που ρέει σαν ποταμός ασυγκράτητης λάσπης παρασύροντας το καθετί στο πέρασμά του συμπίπτει και με τη δική σου προσωπική ιδέα περί ψυχαγωγίας πρώτης τάξης.

Το stoner rock είναι το ώριμο φρούτο που κρέμεται στο κλαδί από το οποίο τσιμπολογούν πλέον όλοι οι διάκονοι του αγγλόφωνου ελληνικού ροκ, (είναι εύληπτο, είναι μάτσο, αγγίζει την εφηβική χεβιμεταλική φλέβα του καθένα), ωστόσο οι This Is Nowhere, ως δεινοί οργανοπαίκτες, βετεράνοι ακροατές με πλούσια γκάμα ερεθισμάτων και ώριμοι δημιουργοί με αχαλίνωτη φαντασία, δεν έχουν τον παραμικρό λόγο να σκοντάψουν σε μονόδρομους, προτιμώντας αντίθετα να παίξουν ανθρωποκυνηγητό με τις ιδέες: blues, space και psych rock, funk και πολυρυθμοί, αυτή εδώ είναι πράγματι η κυκλοφορία μιας μπάντας η οποία υποτροπιάζει εκφραστικά με πανηγυρική αμεριμνησία.

Το εναρκτήριο «Fake It» ορμά σε αχαλίνωτο τέμπο και με τη σπίθα στο μάτι: Ο The Veteran στέλνει επαναληπτικά ωστικά κύματα της ηδονικότερης μπασογραμμής που αποτυπώθηκε στην πρόσφατη δισκογραφική πιάτσα, ο Captain Tzek εφορμά λυσσαλέα σαν καρτούν που βγάζει καπνούς από τα αυτιά, (φαντάσου το ρυθμικό αντίστοιχο του Yosemite Sam ή το δικαστή Ντρεντ πίσω από ένα σετ τύμπανα), οι κιθάρες ενορχηστρώνουν μεθοδικά το χάος ρίχνοντας ξυλίκι κατά τόπους, σε δυναμικές αυξομειώσεις που επιτείνουν τις οργιαστικές κορυφώσεις, ενώ όταν η ιαχή του Manuel POV «I wanna make it, just like you’ve made it» πυρπολεί τα ηχεία, απομένεις να ψάχνεις το πλησιέστερο ουϊσκοπότηρο για να το ξαμολήσεις στον αέρα, και όποιον πάρει ο χάρος –ξέσαλη ροκ εν ρολ ευδαιμονία που σε περικυκλώνει από όλες τις γραμμές του γηπέδου, με μια κουβέντα.

Το «Burn the Line», το οποίο ακολουθεί, φέρει απόηχους από Stone Roses περιόδου «Second Coming», εάν όχι μέσα από τα συγκοπτόμενα ρυθμικά και τα περιπετειώδη δωδεκάμετρα του Jay Runt, τότε οπωσδήποτε χάρη στο υποδόριο groove του μπάσου –σε κάποια γωνιά ο Gary «Mani» Mounfield αφιερώνει προπόσεις στον The Veteran, ο οποίος με τη σειρά του ανταποδίδει τη φιλοφροσύνη με βιρτουοζικά slide στην ταστιέρα. Σκεφτείτε «Daybreak», αναλογιστείτε το «Love Spreads», δοκιμάστε μια στάλα Cream και προσθέστε τις δικές σας προσλαμβάνουσες από τις στάνταρ επιρροές του γκρουπ (Che, Kyuss, και ομοειδείς καλιφορνέζικες συμμορίες) και θα βρεθείτε κοντά στο ηχητικό ανάλογο του οκτάλεπτου κιθαριστικού δαίδαλου.

Τα 32 τελευταία δευτερόλεπτα του «Thiefall» περιέχουν το οργιαστικότερο κρεσέντο που γνώρισαν φέτος τα αυτιά μου –πρόκειται πράγματι για μουσική που καλπάζει και βρυχάται, και σε στέλνει σε μια άλλη γλυκιά διάσταση, καμωμένη από τσαμπουκά και αδρεναλίνη, και είναι σχεδόν επώδυνη η σύντομη διάρκειά του, υποψιάζομαι ωστόσο πως θα είναι εκτενέστερο και πιο χορταστικό στη συναυλιακή προσέγγισή του.

Όλα ωστόσο τα χαρίσματα του γκρουπ (κότσια, βιρτουοζιτέ, groove, ένταση), γνωρίζουν την αποθέωσή τους στο «Lies», του οποίου τα συστατικά στοιχεία προσδίδουν ένα βραχνό γρέζι στο λαρύγγι του Manuel, καθώς εκείνο καταδύεται στις υποχθόνιες κλίμακες του «your love is a mess, your love is gory», με τη μπάντα να αλλάζει μοτίβο και να μετατρέπει τη σύνθεση σε κάτι ολωσδιόλου αλλιώτικο, που εκκινεί από τη μετρημένη οργή για να καταλήξει στο είδος της διονυσιακής ελευθερίας που ενεργοποιεί κάθε ευδαιμονική απόληξη του αλητήριου ροκ εν ρολ ψυχισμού σου. Πρέπει να το ακούσεις για να νιώσεις τη διάχυτη ενέργειά του.

Το «Music To Relapse» κυκλοφορεί από τη βερολινέζικη Nasoni Records σε περιορισμένα αντίτυπα, ενώ οι 100 πρώτοι δίσκοι περιέχουν διάφανο βινύλιο, οπότε φρόντισε έγκαιρα τις ανάγκες σου. Οι This Is Nowhere εδρεύουν στη Θεσσαλονίκη και είναι οι Captain Tzek, The Veteran, Jay Runt και Manuel POV. Ο Thanassis Dzinkovic ηχογράφησε το χθόνιο προϊόν στο Stereovibe. Οι J. Runt και K. Fragopoulos διηύθυναν την παραγωγή στα Shellac Studios. O Chris Megas επιμελήθηκε το mastering. To studio Original Replica υπογράφει το art direction. Οι Agnes Zachari, Dzinko και George Flamouropoulos συμπεριλαμβάνονται στα credits του δίσκου. Το βινύλιο διαθέτει και cd με μπόνους τραγούδια. Τους This Is Nowhere δεν θα τους βρεις σε καμία περίπτωση στο Spotify και πιθανότατα ούτε στο Facebook, θα τους πετύχεις ωστόσο οπωσδήποτε να εξαπολύουν τα κολασμένα ακόρντα τους σε κάποιο ιδρωμένο stage. Το νου σου.