Ο Διονύσης Σαββόπουλος και η Ελένη Βιτάλη στο Κύτταρο

Από την εποχή που ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έδινε στον νεαρό Διονύση ένα μικρό στιχάκι που έλεγε «τι να τα κάνω τα τραγούδια σας» πέρασαν πολλά χρόνια, αλλά ο Διονύσης, μεγάλος πια, δεν ξέχασε εκείνον τον μικρό και ίσως αναιδή Διονύση και κυρίως δεν έχασε την ικανότητά του να τον αφηγείται.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν έχασε ποτέ επίσης την ικανότητα του να καλεί ανθρώπους στη σκηνή και να τους κάνει μέρος της ιστορίας του. Έτσι έγινε και με την Ελένη Βιτάλη, στο ιστορικό «Κύτταρο». Μαζί της περιδιαβαίνουν τη δική του ιστορία, την δική της ιστορία, την ιστορία του ίδιου του ελληνικού τραγουδιού, άλλοτε σε λαϊκούς δρόμους, άλλοτε σε ηλεκτρικούς, με μια εξαιρετική μπάντα, που μπορεί να παίζει έναν λαϊκό ύμνο, χωρίς μπουζούκι και να μην του αφαιρεί το ελάχιστο από την αυθεντικότητά του.

Το κοινό τραγουδά μαζί τους, ακούει τις ιστορίες του Σαββόπουλου, γιατί ο Σαββόπουλος είναι και ένας εξαιρετικός αφηγητής, που ζωντανεύει ιστορίες, τις αφηγείται, τις τραγουδά, τις σαρκάζει, αυτοσαρκάζεται, παίζει και χορεύει «κι όλο πάλι απ’ την αρχή».

Το κοινό τους είναι του ’60 οι εκδρομείς, μαζί με όλους αυτούς που επιβιβάστηκαν στο ταξίδι στην πορεία, αλλά και νέοι ταξιδιώτες που οι ιστορίες τους αναζητούν αναφορές στον πλανήτη του Νιόνιου

Το «Κύτταρο» παραμένει ζωντανό καθώς παραμένουν ζωντανά τα μουσικά κύτταρα της γενιάς που έγραψε την ιστορία του. Ο Διονύσης Σαββόπουλος και η Ελένη Βιτάλη λένε «Έλα Ηπείρου και Αχαρνών να σου τραγουδήσω» και το κοινό ανταποκρίνεται εντυπωσιακά...