Οι δίσκοι της χρονιάς: Vol. 1

Τα «καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς» είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι (όπως η Μονόπολη, το Σκράμπλ ή το Στρατέγκο) που παίζεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες από κάθε σοβαρό «θύμα» της ποπ/ροκ κουλτούρας, όπως άλλοι παίζουν χαρτιά, στολίζουν δέντρα ή σφάζουν γαλοπούλες. Τα δικά μου Χριστούγεννα έτσι έχουν νόημα.

Λίστες με τους καλούς δίσκους της χρονιάς, γράψε-σβήσε ώστε οι 100 να γίνουν 50 και μετά 25, κλεφτές ματιές τι λένε οι άλλοι (μουσικά έντυπα, εφημερίδες και ιντερνετικά site), ανταλλαγές απόψεων και αντιπαραθέσεις με άλλα «θύματα», γνώμες φίλων, γνωστών, ακροατών και αναγνωστών και κάποια στιγμή γεννιέται η πολυπόθητη λίστα με τα καλύτερα για να αρχίσουν αμέσως οι αμφιβολίες γι’ αυτά που έμειναν έξω, γι’ αυτά που μπορεί να μου ξέφυγαν, για όσα δεν άκουσα. Και πριν το καταλάβω, οι γιορτές έχουν τελειώσει, οι λίστες όλων έχουν δημοσιοποιηθεί, οι συγκρίσεις έχουν γίνει και… φτου πάλι απ’ την αρχή για την επόμενη χρονιά.

Τις επόμενες μέρες θα παίξουμε το παιχνίδι «τα καλύτερα άλμπουμ του 2012» από το site της Athens Voice σε τέσσερεις πράξεις: Στο 1ο μέρος τα πιο ενδιαφέροντα ξένα άλμπουμ και στο 2ο τα best of the rest, στο 3ο μέρος τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ και στο τελευταίο τα αντίστοιχα «επιλαχόντα». Για να έχετε μια πιο σφαιρική άποψη συγκεντρώσαμε και βίντεο από κάθε δίσκο γιατί όπως έλεγε και ο Jim Morrison: «Το μάτι είναι αχόρταγο».

Godspeed You! Black Emperor – Allelujah! Don’t Bend! Ascend!

Επέστρεψαν αιφνιδιαστικά, χωρίς να έχουν χάσει ίχνος έμπνευσης και ιδιαιτερότητας.

Fiona Apple – The Idler Wheel…

Σπάνια σ’ ένα άλμπουμ όλα τα τραγούδια έχουν στιλ και προσωπικότητα.

Dexys – One Day I ‘m Going to Soar

Παρά τις τόσες ήττες, ο Kevin Roland αποδεικνύει ξανά πως είναι μεγάλος καλλιτέχνης.

Jack White – Blunderbuss

Τα blues του πρίγκιπα (της indie αυτοκρατορίας).

Flying Lotus – Until the Quiet Comes

Μέχρι να έρθει η σιωπή μπορούμε να τον ακούμε να πετάει.

Grizzly Bear – Shields

Συνεχίζουν να δίνουν αισθητική υπόσταση στην «σκηνή του Μπρούκλιν».

Django Django – Django Django

Η παρακαταθήκη των Devo και των Talking Heads συνεχίζει να πιάνει τόπο.

Bobby Womack – The Bravest Man in the Universe

Το δεύτερο θαύμα της XL μετά την «νεκρανάσταση» του Gil Scott-Heron. Αγια εταιρία…

Tame Impala – Lonerism

Και να σκεφτείς πως οι πρώτοι ψυχεδελικοί ταξιδιώτες απ’ τα 60’s, δεν έχουν επιστρέψει.

Ty Segall Band – Slaughterhouse

Παρά τις διαρκείς διαπιστώσεις περί οριστικού θανάτου, το rock & roll είναι ζωντανό.

Julia Holter – Ekstasis

Ακόμη κι αν δεν είναι «έκστασις», μια ενδιαφέρουσα τελετή είναι σίγουρα.

Ariel Pink’s Haunted Graffiti – Mature Themes

Και τα πιό «ώριμα θέματα» του έχουν pop αφέλεια, κιτς διαστροφή και είναι τώρα.

Dr. John – Locked Down

Μυσταγωγεί πια με τα μουσικά πνεύματα της Νέας Ορλεάνης πέραν του κόσμου τούτου.

Leonard Cohen – Old Ideas

Οι «παλιές ιδέες» του είναι τόσο κλασσικές που γίνονται σύγχρονες. Σπουδαίος αφηγητής.

Bob Dylan – Tempest

Εχει ξαναβρεί τον καλό του εαυτό. Blues, country και r&r με ποίηση που στέκει αξιοπρεπώς.

Patti Smith – Banga

Αυτό είναι το: «Horses» της ωριμότητας και η απόδειξη πως δεν είναι μόνο ροκ περσόνα.

Scott Walker – Bish Bosch

Ο «άρχοντας του σκότους» χάνεται ολο και πιο πολύ στους απόκοσμους ήχους του.

Brian Eno – Lux

Ενδιαφέρον και ασφαλές ταξίδι στο ηλεκτρονικό σύμπαν που κανείς δεν ξέρει καλύτερα.

Saint Etienne – Words & Music of Saint Etienne

Η κομψότης και το καλό γούστο δεν χάνονται αλλά ενισχύονται με το πέρασμα του χρόνου.

Jeremiah Jae – Raw Money Raps

Τσακισμένα beat, jazz και pop ξέφτια, κουνημένες εικόνες, εύστοχο mc, Tricky και Gonjasufi.

Lorn – Ask the Dust

Διαπλανητικό ταξίδι με δημιουργικές αναταράξεις ενός μελαγχολικού αστροναύτη.