Οι δίσκοι της χρονιάς: Vol. 2

Τα «καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς» είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι (όπως η Μονόπολη, το Σκράμπλ ή το Στρατέγκο) που παίζεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες από κάθε σοβαρό «θύμα» της ποπ/ροκ κουλτούρας, όπως άλλοι παίζουν χαρτιά, στολίζουν δέντρα ή σφάζουν γαλοπούλες. Τα δικά μου Χριστούγεννα έτσι έχουν νόημα.

Λίστες με τους καλούς δίσκους της χρονιάς, γράψε-σβήσε ώστε οι 100 να γίνουν 50 και μετά 25, κλεφτές ματιές τι λένε οι άλλοι (μουσικά έντυπα, εφημερίδες και ιντερνετικά site), ανταλλαγές απόψεων και αντιπαραθέσεις με άλλα «θύματα», γνώμες φίλων, γνωστών, ακροατών και αναγνωστών και κάποια στιγμή γεννιέται η πολυπόθητη λίστα με τα καλύτερα για να αρχίσουν αμέσως οι αμφιβολίες γι’ αυτά που έμειναν έξω, γι’ αυτά που μπορεί να μου ξέφυγαν, για όσα δεν άκουσα. Και πριν το καταλάβω, οι γιορτές έχουν τελειώσει, οι λίστες όλων έχουν δημοσιοποιηθεί, οι συγκρίσεις έχουν γίνει και… φτου πάλι απ’ την αρχή για την επόμενη χρονιά. Για να έχετε μια πιο σφαιρική άποψη συγκεντρώσαμε και βίντεο από κάθε δίσκο γιατί όπως έλεγε και ο Jim Morrison: «Το μάτι είναι αχόρταγο».

A Whisper in the Noise – To Forget

Ένα ατμοσφαιρικό pop requiem για πιάνο, βιολί και φωνή.

Neneh Cherry & The Thing – The Cherry Thing

Τώρα που η Neneh «τα παράτησε», έγινε η ιδανική ερμηνεύτρια ενός jazz πειραματισμού.

Jessie Ware – Devotion

Αν είναι έτσι το mainstream, κανείς δεν έχει ιδιαίτερη αντίρρηση.

Dirty Projectors – Swing Lo Magellan

Εμβαθύνουν στην τέχνη της pop, τολμούν να δοκιμάζουν και απέκτησαν συνοχή.

Swans – The Seers

Το απόσταγμα της 30άχρονης συνέπειας του Michael Gira στην γοητεία του θορύβου.

Japandroids – Celebration Rock

Εύστοχος τίτλος και περιεχόμενο που ανταποκρίνεται στην μυθολογία του rock’n’roll.

Cloud Nothings – Attack of Memory

Χέρι βοήθειας απ’ τον Steve Albini για καλό, εύστοχο και συνεπές rock.

The Man – Open Your Heart

Ολο και πιο συχνά η «σκηνή του Brooklyn» κοιτάζει σοβαρά προς την rock ιστορία.

Bat For Lashes – The Haunted Man

Εμβαθύνει στο μουσικό της πλαίσιο και προσωποποιεί τις ιστορίες της. Καλύτερη από ποτέ.

Perfume Genius – Put Your Back N 2 Lt

Εύθραυστη gay μελαγχολία με ορχηστρική διάθεση και τον Antony να ευλογεί.

The XX – Coexist

Αποδεικνύουν ότι δεν ήταν μιας χρήσεως, αιτιολογώντας τον αρχικό μας ενθουσιασμό.

Gravenhurst – The Ghost In Daylight

Ο Nick Talbot γνωρίζει να χειρίζεται τις αποχρώσεις του γκρι.

The Civil Wars – Barton Hollow

Το αιώνιο δίδυμο (άντρας-γυναίκα) αυτοτροφοδοτείται, μετατρέποντας τη σχέση σε τέχνη.

Lean Left – Live at Cafe Oto

Αυτοσχεδιαστική και θορυβώδης μουσική «τρέλα» από 4 σπουδαίους πειραματιστές.

Richard Hawley – Standing at the Sky’s Edge

Ο μελοδραματικός κρούνερ ροκάρει με νοσταλγία και χωρίς συναισθηματικές εκπτώσεις.

Getatchew Mekuria & The Ex & Friends – Y’ Anbessaw Tezeta

Το συναισθηματικό παίξιμο του παλαίμαχου αφρικανού σαξοφωνίστα δένει υπέροχα με την «ανορθοδοξία» των The Ex και την δεξιοτεχνία των φίλων τους.

Alabama Shakes – Boys & Girls

Συμβάλουν στο comeback του rhythm&blues και διαθέτουν εξαιρετική τραγουδίστρια.

Kid Koala – 12 Bit Blues

Ενας dj «πειράζει» τα blues με σύγχρονο και δημιουργικό τρόπο.

Motorpsycho and Stale Storlokken – The Death Defying Unicorn

Εφάμιλλο των σπουδαίων progressive έργων της δεκαετίας του ’70.

Soap & Skin – Narrow

Η μουσική διάσταση της ποιητικής μελαγχολίας έχει πια υπόσταση.

Van Morrison – Born to Sing: No Plan B

Αλλοι είναι που έχουν «plan B», o Van «the man» έχει μόνο τη μουσική.

Tindersticks – The Something Rain

Γλυκόπικρη, ευχάριστη, ακριβή, γευστική, ζεστή λευκή σοκολάτα που ευφραίνει καρδίαν.

Mark Lanegan Band – Blues Funeral

Το βασανισμένο αγόρι ενηλικιώθηκε και τραγουδάει τα (μεταμοντέρνα) blues.

The Walkabouts – Travels in the Dustland

Το ταξίδι τους ξεκίνησε και πάλι, τινάζοντας από πάνω τους τη σκόνη του χρόνου.

Lee Ranaldo – Between the Times and the Tides

Όλα οι συναισθηματικές αποχρώσεις που δεν φαίνονταν στους Sonic Youth.