Καπνισμένη φωνή, συναισθηματική ερμηνεία, θεατρική κίνηση. Μουσκεμένα χαρτομάντιλα. Ποτά και τσιγάρα. Ημερολόγια λυπημένων σκέψεων και ανυπεράσπιστοι έρωτες. Τραγούδια του μπαρ και μπλουζ διάθεση. Ζωή σαν καμπαρέ. Ένα νέο άλμπουμ σαν «Προσωπογραφία». Ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα, δηλαδή από το άλφα.
Ποια στοιχεία και ποιοι άνθρωποι σε επηρέασαν στην αρχή της πορείας σου; Η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.
Ποιοι σε επηρεάζουν σήμερα; M’ επηρεάζουν όλα, αλλά αγαπώ όλο και λιγότερα.
Πώς αποφασίζεις το κάθε νέο βήμα; Τυχαία.
2-3 χαρακτηριστικά σου γνωρίσματα. Παντελής έλλειψη υπομονής, δράση χθες, μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις αύριο... Είναι αντιφατικά μεταξύ τους, αλλά έτσι είμαι εγώ.
Ένα πράγμα που δεν ξέρουμε για σένα. Το 1986 είχα κάνει οντισιόν στο Lee Strasberg Theatre & Film Institute στο Λος Άντζελες, έγινα δεκτή και είχα ετοιμαστεί να την κάνω για Αμερική. Γυρνώντας όμως στη Ελλάδα να μαζέψω τα πράγματά μου, βρήκα τη μητέρα μου άρρωστη. Αποφάσισα να μείνω κοντά της και καλά έκανα.
Έχεις εμμονές; Mε τι; Με τη συνέπεια. Σιχαίνομαι τα στησίματα και έχω μια ροπή στη συνωμοσιολογία. Γενικώς μου αρέσει να βλέπω τα πράγματα και από την κρυμμένη τους όψη. Δεν μ’ αρέσουν οι ψευτουριές και οι δειλοί.
Ποιος ζωγράφος θα ήθελες να σου κάνει την «Προσωπογραφία»; Κάποιος που να μ’ έκανε κούκλα. Ψέματα λέω, κάποιος που θα μπορούσε να διαβάσει την ψυχή μου.
3 λέξεις από άλφα που σου έρχονται στο μυαλό τώρα… Αθανασία, αγάπη, άρνηση.
Το αγαπημένο σου τραγούδι από τους Tuxedomoon; Το “Ghost Sonata”.
Ποιες είναι οι αναφορές σου από την ξένη μουσική σκηνή; Αν εννοείς επιρροές, επιρροές δεν έχω αλλά έχω αγάπες. Αγαπώ όλη τη δουλειά των Pink Floyd, μ’ αρέσει η σκοτεινιά των Massive Attack και τα ταξίδια με τον Philip Glass.
Πώς βλέπεις την ελληνική πραγματικότητα σήμερα; Απ’ την ανάποδη.
Ποιο είναι το σημείο της πόλης που αγαπάς περισσότερο; Η Πλάκα και η Ευριπίδου, μέχρι πριν λίγο καιρό.
Πώς περνάει μέσα από τους στίχους σου η πόλη; Σαν ηχητικό φόντο.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου στην πραγματική ζωή; Οι χειρώνακτες και οι γενναίοι.
Πώς βλέπεις την κάν’ το μόνος σου (DIY) νοοτροπία της γενιάς του MySpace; Επειδή είμαι τύπος συγκεντρωτικός θα μπορούσε να με γοητεύσει, επειδή είμαι και μοναχική θα μπορούσε να με βολέψει, αλλά μου φαίνεται αντιερωτικό και βαρετό. Δεν είναι περιπετειώδες.
Ποια η σχέση σου με τους πιτσιρικάδες; Η αγαπησιάρικη σχέση που έχω με τ’ ανίψια μου.
Τι ιστορία εξιστορείς μέσα από την «Προσωπογραφία» και ποιος θα είναι ο ρόλος του Blaine L. Reininger; Σιγά μη σας το πω. Τι έκπληξη θα είχε τότε η παράσταση;
Στο άλμπουμ συνεργάζεσαι με πολλούς ετερόκλητους μουσικούς, όπως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Μιχάλης Δέλτα. Τι σημαίνει αυτό για σένα; Σημαίνει ότι συνεχίζω να κάνω επιλογές χωρίς συνταγή. Πάω μονάχα εκεί που με πάνε οι αγάπες μου.
Tι αναγνωρίζεις ως πιο σημαντικό στοιχείο σε μια φιλία; Τη συγνώμη, την αποδοχή και πολλές φορές τη σιωπή.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτή τη ζωή; Να ζεις.
Ποια η σχέση σου με το κοινό όλα αυτά τα χρόνια; Δεν ξέρω να σου πω. Ακόμα διερευνώ αυτή μου την ανάγκη να εξομολογούμαι σε αγνώστους τους οποίους κατά κάποιο τρόπο θεωρώ γνωστούς.
Ποιο νομίζεις ότι είναι σήμερα το κοινό σου; Δεν νομίζω τίποτα. Κάθε φορά βγαίνω σε θάλασσα άγνωστη.
Tι αγαπάς και τι μισείς στη σημερινή Ελλάδα; Αγαπώ την ανεμελιά μας και την αγάπη μας στη ζωή. Με αρρωσταίνει που παρότι είμαστε από τους πιο πολιτικοποιημένος λαούς, λειτουργούμε σαν ανάγωγοι πολίτες.
Πες μου έναν αγαπημένο σου στίχο. «Όσο δε ζεις να μ’ αγαπάς. Ναι, ναι μου φτάνει το αδύνατον». (Κική Δημουλά)
Αν μπορούσες να δεις τη σημερινή Τσανακλίδου με τα μάτια και το μυαλό σου όπως ήταν πριν από 20 και βάλε χρόνια, πώς θα την έκρινες και τι θα της έλεγες; Μεγάλη κουβέντα το πώς θα την έκρινα. Αυτό το λογαριασμό δεν τον κλείσαμε ακόμα. Θα της έλεγα όμως ότι με τσαντίζει όταν φοβάται.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
17°
