Vertigo ή Πολίτης Κέιν; Απάντηση: Μπέρναρντ Χέρμαν

Με όλο τον ντόρο που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους ζηλωτές του Άλφρεντ Χίτσκοκ και του Όρσον Ουέλς σχετικά με την ορθότητα ή όχι της ανακήρυξης του «Vertigo» ως καλύτερου φιλμ όλων των εποχών από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, τείνουμε να παραμελούμε μια κοινή συνισταμένη των δύο τιτάνιων φιλμ: αμφότερα φέρουν τη μουσική επένδυση του Μπέρναρντ Χέρμαν.

Αφενός, χάρη στον «Πολίτη Κέιν» ο Χέρμαν έφτιαξε το όνομά του στην ηλικία των 30. Από την άλλη, ο Χίτσκοκ ήταν εκείνος που του πρόσφερε τη δυνατότητα να διαγράψει την επακόλουθη στρατοσφαιρική του πορεία, καθώς η κλασική περίοδος του βρετανού σκηνοθέτη συνδέθηκε με την από μέρους του Χέρμαν σύνθεση του σάουντρακ ταινιών σαν το «Ψυχώ», «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων», «Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά», και ασφαλώς του «Δεσμώτη του ιλίγγου».

Για να περιπλεχθεί ακόμη περισσότερο η σχέση των τριών τους, ας αναφερθεί επίσης ότι ο αμερικανοεβραίος συνθέτης με τις ρωσικές ρίζες υπήρξε επιστήθιος φίλος και τακτικός συνεργάτης του Όρσον Ουέλς, ιδιαίτερα σε έργα διασκευασμένα για το ραδιόφωνο. Η μυθολογία της εποχής μάλιστα, τους ήθελε να είναι «τα τρομερά δίδυμα της RKO».

Γεγονός είναι πάντως, ότι το «Vertigo» κατείχε πάντοτε ξεχωριστή θέση στις προτιμήσεις του ίδιου του Χέρμαν, πιθανότατα διότι του επέτρεψε να ξεστρατίσει από τα σοκάκια του σασπένς, στο οποίο διέπρεψε, προκειμένου να δοκιμαστεί σε ρομαντικότερες πεδιάδες, μια που η θεματική του άνδρα που κυνηγά ένα θηλυκό ιδεώδες για να αναπληρώσει όλα όσα έχει χάσει, συναρμονίστηκε με την οπερατική φύση της μουσικής του έργου.

Παρότι κάποια στιγμή επήλθε ρήξη στη σχέση του με τον Χίτσκοκ, αποτέλεσμα διαφωνιών τους για το σάουντρακ του «Σκισμένου Παραπετάσματος», που τελικά έθεσε τον Χέρμαν εκτός παραγωγής και οριστικά έξω από τα μελλοντικά πλάνα του σκηνοθέτη, το κοινό ευτύχησε να απολαύσει και άλλες ξεχωριστές δουλειές του, σημαντικότερες εκ των οποίων το «Η νύφη φορούσε μαύρα», του Τρυφώ, και ο «Ταξιτζής», του Σκορσέζε.

Ο Μπέρναρντ Χέρμαν πέθανε την παραμονή Χριστουγέννων του 1975, άρα πάει καιρός που δεν δύναται να πάρει θέση στη διχογνωμία περί «Vertigo» και «Πολίτη Κέιν».

Πρόκειται για ένα κίβδηλο δίλημμα, ούτως ή άλλως.