ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Born of Osiris («γαμάτες μελωδίες»), Lamb of God («σκέτη βαρβατίλα!»), Veil of Maya, Vodka Juniors («δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μπάντα του εξωτερικού»), Show your Face («γιατί δείχνουν ότι και η επαρχία προσφέρει άπλετο υλικό»), Trendy Hooliguns
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Alesana, Make Μe Famous («εμπορικές μαλακίες που χώνονται στα μεγάλα live χωρίς να έχουν ταλέντο»), Χατζηγιάννη, Onirama, Μέλισσες («σφήκες και ό,τι άλλη ροκομαλακία κυκλοφορεί»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Here comes the pain (από το «Sic» των Slipknot)
•Για μας, η μουσική είναι επιβίωση. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος θα αλλάξει από τη μουσική, όπως έλεγε κι ο Bob.
•Εκτός μουσικής θαυμάζουμε τον Jim Carrey (και γαμώ τους κωμικούς), τον θείο του κιθαρίστα μας γιατί τον έσπρωξε στη μουσική και την εταιρεία Riot που έβγαλε το League of Legends!
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Dream Theater, Firewind, Gus G («ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες στον κόσμο»), Kώστα Αναστασιάδη («ένας ντράμερ με πολλές διακρίσεις στο εξωτερικο»)
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: «Δε θέλουμε να πούμε, ο καθένας είναι ελεύθερος ν’ ακούει ό,τι θέλει»
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Build me up, break me down (των Dream Theater)
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Enstro, Regret No More
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Tο όνομα της μπάντας το έβγαλε ένας φίλος μας. Mας φώναζε έτσι γιατί του άρεσε ο γρήγορος τρόπος που παίζουμε.
•Oι γονείς μας ενθουσιάζονται που βλέπουν ότι γράφουμε δικιά μας μουσική. Tο ίδιο και οι καθηγητές μας της μουσικής που έρχονται σε όλα τα live μας. Mόνο οι καθηγητές του σχολείου είναι παγερά αδιάφοροι…
•Δε βλέπουμε ειδήσεις ούτε τηλεόραση. Aπλά καμιά φορά όταν βλέπουν οι γονείς μας τηλεόραση, ακούμε κι εμείς καμιά είδηση από σπόντα!
Violent Cartoons (Rock/ Funk)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 40ο και 59ο Λύκειο Αθηνών, Ιταλική Σχολή
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Porcupine Tree («ψαγμένες μελωδίες»), Jethro Tull («ο Ian Anderson είναι μια ιδιοφυία»), J.S. Bach («για τη συμμετρία του»), Colour Haze («όταν τους είδαμε live, καταλάβαμε τι θα πει ροκ τρίο»), Νίκο Κυπουργό («για τα ‘Μυστικά του κήπου’»), Φοίβο Δεληβοριά
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Guns ‘n’ Roses, ACDC («και γενικά το στυλ sex, drugs and rock ‘n’ roll»), «τα κλαμπίδια –έχουν κάτι χυδαίο, πρέπει σώνει και καλά να χορέψεις», Πάνο Μουζουράκη («πολύ στυλ ρε παιδί μου!»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Ο χαμένος τα παίρνει όλα.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Musica Ficta, Extra Systole
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Το όνομα του συγκροτήματος το σκέφτηκε ο τραγουδιστής μας την ώρα που έκανε μπάνιο. Μόλις είχε δει το «Itchy and Scratchy show», μια παρωδία από πολλά βίαια καρτούν.
•Ακόμα και στα σκυλάδικα υπάρχει μία ευφυία. Εντάξει, όλοι τα θάβουμε, αλλά σε κάποια απ’ αυτά (π.χ. στο «Gucci» του Μαζωνάκη), κάτι υπάρχει.
•Όταν δεν παίζουμε μουσική, μας αρέσει να παίζουμε Tichu (κάτι σαν κινέζικο πόκερ).
Fall of Fate (Metalcore)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 1ο και 2ο Λύκειο Κιλκίς
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Parkway Drive , August Burns Red, As I Lay Dying, Rotting Christ , Firewind, This Time The Keys Are Broken
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Tokio Hotel, Μichael Telo («άι σε του πέγκου!»), Vegas, Tus «και όλους τους δήθεν famous τραγουδιστές-μαϊντανούς που έρχονται και απέρχονται»
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: If you love me let me go (των Slipknot)
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: With All Of My Regrets, Uncensored
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Fall of fate σημαίνει «πτώση της μοίρας». Μας τη δίνουν φράσεις τύπου «ήταν θέλημα Θεού», «ήταν γραφτό», «η μοίρα τα ‘φερε έτσι».
•Οι γονείς μας στην αρχή είχαν φρικάρει με την μπάντα. «Γιατί γκαρίζετε;», μας ρωτούσαν, «γιατί χτυπιέστε σαν χταπόδια;»! Μετά μας συνήθισαν.
•Η μικρή κοινωνία του Κιλκίς είναι
σε φάση «πάω club, μπουζούκια μέχρι
το πρωί και όλα good». Είμαστε σαν
τη μύγα μες στο γάλα.
•Οι περισσότεροι απ’ τους συμμαθητές μας που ψήφισαν Χρυσή Αυγή είναι τύποι που λύνουν τις διαφορές τους
με το ξύλο.
•Η τρέλα που κάναμε φέτος για το συγκρότημα είναι ότι γράψαμε στ’ αρχίδια μας εξετάσεις και εξεταστική, γιατί ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ SCHOOLWAVE!
Trip (Post punk/ Alternative rock)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 43ο Λύκειο Αθηνών, 4ο Λύκειο Ν. Σμύρνης
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Yell-O-Yell («μπαντάρα! Post punk της δεκαετίας του ‘80»), Red Hot Chili Peppers («ιδίως τον Frusciante»), Dave Grohl, Νικόλα Άσιμο («υπόδειγμα καλλιτέχνη του δρόμου»), Πλοκάμι του Καρχαρία («έχουν πλάκα»)
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: «τα μπουζουξίδικα», «τα γαρίφαλα», τους Onirama («και όλες τις μπάντες που βάζουν μια βρώμα στην κιθάρα και νομίζουν ότι είναι ροκ»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: The day is a haunted river that flows by dry/ it drowns the weak and it burns the wild (των Yell-O-Yell)
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Musica Ficta, Stonebringer
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Δεν έχουμε στόχο σαν συγκρότημα. Παίζουμε επειδή μας αρέσει. Από κει και πέρα ό,τι έρθει. Βγήκαμε πρώτοι σε ένα από τα Battle of the Bands, χωρίς καν να το περιμένουμε. Τον Σεπτέμβριο πάμε στο Βουκουρέστι για τον παγκόσμιο τελικό.
•Κωνσταντίνος: Μέχρι να μάθουν για το Βουκουρέστι, οι γονείς μου μ' αμφισβητούσαν. Νόμιζαν ότι πάω στο στούντιο και βαράω κατσαρόλες.
Τώρα όχι μόνο χαίρονται, αλλά το παίζουν και μάνατζερ!
Γιάννης: Εμένα η μάνα μου μού είπε «μπράβο παιδί μου» και βούρκωσε.
Της λέω «μην αρχίσεις να το λες σε συγγενείς, σε γείτονες και τέτοια.
Τόσο καιρό με είχατε γραμμένο. Τώρα νοιαστήκατε;».
•Φυσικά και μας έχει επηρεάσει η κρίση. Κάνουμε πρόβα μόνο δύο φορές
τον μήνα. Το χαρτζιλίκι που μαζεύουμε για να βγούμε το Σάββατο,
το κρατάμε για την πρόβα και τη βγάζουμε σ’ ένα παγκάκι με φίλους.
•Κωνσταντίνος: Θαυμάζω τα παιδιά που έδωσαν φέτος Πανελλήνιες. Εγώ τη γλίτωσα, με δέχτηκαν σε μια μουσική σχολή και δεν πήγα να δώσω. Πήγα όμως την πρώτη μέρα για συμπαράσταση σε κάτι φίλους και είδα παιδιά να κλαίνε, να ξερνάνε, να είναι χώμα επειδή δεν έγραψαν ένα μόριο παραπάνω…
•Δελτία ειδήσεων, όχι, δε βλέπουμε. Ζούμε λίγο στον κόσμο μας. Αλλά εντάξει, μαθαίνουμε τι γίνεται., π.χ. για τον Κασιδιάρη που χτύπησε την Κανέλλη.
Γιάννης: Πόσο γελοίος πρέπει να ‘ναι κάποιος για να λέει ότι η Χρυσή Αυγή είναι κατά της βίας και μετά να πλακώνει γυναίκες;
Ηλίας: Εντάξει, αλλά όταν τον προσβάλλουν και μάλιστα σε προσωπικό επίπεδο, τι να κάνει ρε Γιάννη; Κι εγώ έτσι θ’ αντιδρούσα!
Γιάννης: Τι να σου πω κι εσένα τώρα; Δεν καταλαβαίνεις ότι αν πάρουν μεγαλύτερη εξουσία, θα σε βλέπουν στον δρόμο, θα σου λένε «γιατί είσαι έτσι;» και θα σε πλακώνουν;
Jazzcoholics (Jazz)
ΣΧΟΛΕΙΑ: Μουσικό Σχολείο Δράμας και 3ο Λύκειο Δράμας
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Grover Washington («ένας από τους κορυφαίους σαξοφωνίστες παγκοσμίως»), Tom Waits, Janis Joplin («η καλύτερη φωνή που έχει βγάλει ποτέ η ροκ»), Κοντραφούρη, («ένας από τους κορυφαίους Έλληνες πιανίστες και καθηγητές της Jazz»), Σιδηρόπουλο, Μπαλάφα.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Tokio Hotel, Οικονομόπουλο, Βέρτη.
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: «Καμήλα μωρό μου» (από τη «Μουλάν»
της Disney)
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Looming Titties, Chinese Basement
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Έχουμε κλάψει με πολλά τραγούδια! Όπως το «The Spirit Carries on» των Dream Theater και το «Your heart is as black as night» της Melody Gardot, που το ‘χουμε κάνει
και διασκευή.
•Κατεβήκαμε από την Δράμα στην Αθήνα για τις ακροάσεις
του Schoolwave με τρένο και δικά μας έξοδα, με τον μπασίστα μας να έχει το πόδι του σε γύψο και άλλα δύο μέλη της μπάντας άρρωστα. Προφανώς άξιζε τον κόπο!
•Φυσικά και έχει επηρεάσει η κρίση το συγκρότημα.
Δεν έχουμε λεφτά να κάνουμε πρόβες σε στούντιο και κάνουμε τις Κυριακές στο σπίτι της γιαγιάς του μπασίστα μας…
•Τι μας φτιάχνει τη διάθεση εκτός από τη μουσική;
Για τα αγόρια της μπάντας αρκεί το σεξ και το αλκοόλ.
Τα κορίτσια ντρέπονται να απαντήσουν!
Eye Level (Μπάσταρδο rock)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 1ο Λύκειο Ν. Ηρακλείου
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Queens of the Stone Age, Deftones, Bjork, Tom Waits, Nick Cave, Modrec, Planet of Zeus, Θανάση Παπακωνσταντίνου
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Χατζηγιάννη, Vegas, Πυξ-Λαξ
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Είμαι σε φάση...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Musica Ficta, Stonebringer
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Μας έκανε καλό που κοπήκαμε πέρσι στο Schoolwave. Πεισμώσαμε και λιώσαμε στις πρόβες.
•Ο στόχος μας είναι να ξυπνάει ένας άνθρωπος και για να νιώσει καλά, να ακούει ένα κομμάτι μας.
•Για να βρούμε την τραγουδίστρια της μπάντας, κάναμε οντισιόν. Μιλάμε για φάση X-Factor: κριτική επιτροπή, σχόλια, βιντεοσκόπηση κλπ. Είχαν έρθει τρεις κοπελίτσες. Οι πρώτες δύο ήταν πολύ ροκ. Η τρίτη ήταν η Σήλια που μας τραγούδησε Χατζηγιάννη και Rihanna! Την πήραμε με τον όρο να αλλάξει ρεπερτόριο…
•Eίναι πολύ χρήσιμο να υπάρχει ένα κορίτσι σε μια μπάντα αγοριών. Τους λύνει απορίες που τους βασανίζουν εδώ και χρόνια, π.χ. αν τα κορίτσια αυνανίζονται.
Isolated (Progressive)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 8ο Λύκειο Περιστερίου και 13ο Λύκειο Ιλίου
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Opeth («πήραν το death metal και το πήγαν πολλά βήματα παραπέρα. Το πάντρεψαν ακόμα και με jazz!»), Porcupine Tree («είναι ατμοσφαιρικοί, έχουν μελωδία αλλά και περίεργα μετρήματα με χώσιμο. Τα έχουν όλα»), Pink Floyd («τι να λέμε τώρα»), Τρύπες, Θανάση Παπακωνσταντίνου («έγραψε καλή μουσική σε ένα είδος -το έντεχνο- στο οποίο είχαμε συνηθίσει να ακούμε σαβούρες»)
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Πυξ-Λαξ, Domenica («…και όλη αυτή την εμπορικούρα και το στυλ το-παίζω-ψαγμένος-πάω-στις-συναυλίες-και-κλαίω-για-την-γκόμενα-που-μ' άφησε»), το metalcore, το deathcore («…και γενικά το core, κατάντησε το μέταλ ποπ. Ένα ποπ τραγούδι με σκληρές κιθάρες από πίσω»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Ζbutsam!
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Scapegoat, Enstro
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Έχουμε κλάψει με το «Hallowed be the name» των Iron Maiden και τον «Αρχηγό» του Μάνου Λοΐζου.
•Ενημερωνόμαστε από το internet. Τα δελτία ειδήσεων τα έχουμε ψιλοσιχαθεί. Το ξέρω ότι είναι όλοι κομματόσκυλα, αλλά κάποιοι είναι τόσο απροκάλυπτα που μου ‘ρχεται να τους ρίξω κλωτσιά. Καλός είναι ο Χατζηνικολάου στο enikos.gr. Δεν ξέρω τι διαφθορά παίζει και μ’ αυτόν, αλλά εμένα μου φαίνεται αντικειμενικός.
•Μας φτιάχνουν τη διάθεση οι συζητήσεις, οι βόλτες, το σεξ και το Jack Daniels.
•Εκτός μουσικής, θαυμάζουμε τον Rossi (οδηγός μηχανών), τον Paul Rodriguez (σκεϊτάς), τον Ζιντάν και την ποιήτρια Κατερίνα Γώγου.
Odysseus Never Came Back (Post Metalcore/ Deathcore)
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Suicide Silence («η βασική μας επιρροή. Έχουμε πάρει στοιχεία όπως τα βαριά riff,
τα screams, τα αργά deathcore breakdown»), Asking Alexandria («φοβερά οργανωμένη σκηνική παρουσία»), Bring Me The Horizon («κι ας τους κατηγορούν για εμπορικούς»), Middle Fingers High («ελληνική punk μπάντα που κάνει τουρ στην Ευρώπη με δικά της έξοδα»), Vodka Juniors
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Λεωνίδα Μπαλάφα, Πάνο Μουζουράκη «και όλους αυτούς τους κουλτουριάρηδες
που πίνουν τα κέρατά τους και την έχουν δει κάπως»
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: I hope the whiskey and the rain can wash my sins and take away the pain
(των Vodka Juniors)
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Rosebleed, My Colors Dying
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Μια μπάντα του είδους μας θέλει και καλή φυσική κατάσταση. Αλλιώς θα τα φτύσεις πάνω στη σκηνή. Εντάξει, μια μπυρίτσα πριν το live δε βλάπτει. Ίσα-ίσα σε ζεσταίνει.
•Δυο-τρεις φορές τον μήνα μόλις τελειώσει η μουσική πρόβα, κάνουμε πρόβα σκηνικής παρουσίας.
Ένα είδος χορογραφίας. Θέλουμε να το πάμε σε νοοτροπία εξωτερικού. Δεν κοιτάμε τον ντράμερ, κοιτάμε όλοι τον τοίχο σαν να έχουμε απέναντί μας κοινό. Υπάρχει τυφλή επικοινωνία.
•Αν δεν υπήρχε η μπάντα, δυο-τρεις από μας θα τα είχανε παίξει. Αλέξανδρος: Εγώ μεγάλωσα στην Κάρυστο. Μέχρι τα 18 ένιωθα νεκρός. Ήρθα στην Αθήνα και επιτέλους ζω. Νιώθω σαν ζόμπι που ζωντάνεψε. Μπάμπης: Εγώ κλεινόμουν στο δωμάτιό μου και έκανα screams. Μετά το έκανα και στην τουαλέτα που έχει ηχώ. Μετά βγήκα και στο μπαλκόνι. Τώρα το κάνω στη σκηνή! Νίκος: Εγώ ήμουνα από μικρός υπερκινητικός. Αυτό που με σημάδεψε και μ’ έκανε να θέλω να βγάλω άγρια μουσική ήταν ότι χώρισαν οι γονείς μου όταν ήμουν Τετάρτη Δημοτικού και ο πατέρας μου απομακρύνθηκε πάρα πολύ. Τότε δεν το καταλάβαινα, αλλά τώρα όταν είμαι πάνω στη σκηνή και τραγουδάω κάποιο στίχο μου που είναι πάνω σ’ αυτό, το κάνω με ψυχή.
•Είμαι στις Πανελλήνιες, γράφω μάθημα, έχω 38 πυρετό και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με τίποτα.
Θέλω να ξεράσω πάνω στο γραπτό. Το μόνο θετικό που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή ήταν «Ωραία, θα τελειώσουν οι Πανελλήνιες και θα παίξουμε Schoolwave!».
Uncensored (Ατμοσφαιρικό punk)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 40ο και 59ο Λύκειο Αθηνών, Ιταλική Σχολή
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Pink Floyd («αργήσαμε, αλλά τους ανακαλύψαμε»), Joy Division, Λένα Πλάτωνος, Ενδελέχεια, Τρύπες, The Boy
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Justin Bieber, Miley Cyrus, Pitbull («ένας κακόγουστος κλαμπάκιας»), Locomondo («πουλάνε πολύ χαβαλέ»), «Μουζουράκηδες, Μαραβέγιες και λοιπούς. Είναι εύκολοι, αλλά και καλά δύσκολοι»,
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Το ελάφι ζει!
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Chinese Basement, Extra Systole
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Δεν πιστεύουμε ότι το συγκρότημα θα υπάρχει σε λίγα χρόνια. Αλλά και δε μας νοιάζει. Μουσική θα συνεχίσουμε
να γράφουμε.
•Όταν βγαίνουμε έξω, πάμε συνήθως Ψυρρή ή Εξάρχεια για κανέναν ναργιλέ. Χαλαρά πράγματα!
•Νίκος: Μπάφους όχι, δεν κάνουμε. Εγώ είχα μια απαίσια εμπειρία, αυτό που λέμε bad trip, και μετά απ’ αυτό δεν ξαναέκανα. Ήμουν μ’ έναν φίλο μου και κάναμε και οι δύο για πρώτη φορά, έτσι από περιέργεια, και μετά κατάλαβα ότι έκανα μαλακία. Ήταν σαν να ήμουν σε όνειρο, δεν είχα απόλυτη επαφή με το περιβάλλον. Και ήταν από τις πιο τρομακτικές εμπειρίες της ζωής μου, γιατί με πήρε από κάτω.
Άρχισα να φοβάμαι, στέγνωσε η ανάσα μου, ψάχναμε για νερό 12 η ώρα τη νύχτα (ήμασταν Φιλοθέη που δεν έχει περίπτερα)…
•Πέρσι όταν παίξαμε στο Schoolwave, είχαμε το άγχος της πρώτης φοράς. Θέλαμε να τα ζήσουμε όλα στο φουλ. Φέτος μας ενδιαφέρει πιο πολύ το παίξιμο. Προσπαθούμε να γίνουμε πιο μουσικοί, πιο «καλλιτεχνικοί» (γέλια). Όχι μόνο κοπάνημα, όχι μόνο γρήγοροι ρυθμοί για να γίνεται χαμός, αλλά κομμάτια που μπορεί ο άλλος να κάτσει, να τ’ ακούσει και να τα απολαύσει. Να μην είναι μόνο για live, να ‘ναι και για τον ναργιλέ!
Since 10 (Pop rock / jazzy)
ΣΧΟΛΕΙΑ: Μουσικό Λύκειο Ξάνθης
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: «Όσους μουσικούς καταφέρνουν
να μας κάνουν να τους ζηλέψουμε»
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: «Δύσκολα σιχαινόμαστε οποιονδήποτε μουσικό. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και κερδίζει το αντίστοιχο κοινό».
•Για να κάνουμε πρόβες, ανακαλύψαμε ένα παρατημένο και σκονισμένο υπόγειο το οποίο
ήταν αχρησιμοποίητο για χρόνια.
Το καθαρίσαμε, το φτιάξαμε και τώρα πια είναι
το στούντιο και το στέκι μας.
•Επειδή είμαστε 10 άτομα στην μπάντα, για να έρθουμε στις ακροάσεις του Schoolwave, μπήκαμε
σε ένα βανάκι, το γεμίσαμε με μαξιλάρια και με όργανα και ταξιδέψαμε στριμωγμένοι 1.600 χιλιόμετρα (μπρος-πίσω) για να κάνουμε αυτό που μας αρέσει.
•Μας αρέσει να παίζουμε μουσική μες στην κρίση. Αν έχετε δει τον «Τιτανικό», τη στιγμή που το πλοίο βυθίζεται, η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει μουσική
με ακόμη περισσότερο πάθος.
•Ευτυχώς έχουμε κλείσει για το καλοκαίρι να παίζουμε μουσική σε ένα ξενοδοχείο πολυτελείας και θα βγάλουμε από εκεί κάποια χρήματα. Και πάλι καλά που είμαστε 10 άτομα και τα έξοδα μοιράζονται δια του 10... (αυτό δυστυχώς ισχύει και για τα έσοδα!).
Jungle Whisper (Reggae/ Jazz)
ΣΧΟΛΕΙΑ: Μουσικό Λύκειο Παλλήνης
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Groundation («συνδυάζουν reggae με jazz, παίζουν θρησκευτική μουσική για τον JAH, τον θεό των Ρασταφαράιαν, σ’ αυτόν πίστευε και ο Bob Marley. Τους ακούς και θέλεις ν’ αλλάξεις θρησκεία!»), Quantic and his Combo Barbaro («συνδυάζουν latin, jazz και afro»), Crazy People Music («δεν πιστεύεις ότι είναι Έλληνες!»), Ρόδες, Τρύπες, Χατζιδάκι, Βαμβακάρη, Τσιτσάνη
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Γιάννη Γιοκαρίνη, Μίκη Θεοδωράκη, Justin Bieber, Lady Gaga («βασικά χρησιμοποιεί λάθος τη φωνή της!»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Φεύγω απ’ το συγκρότημα –πλάκα κάνω!
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Chinese Basement, Deep Kick
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Όταν πέρσι δοκιμάσαμε πρώτη φορά στο Schoolwave και κοπήκαμε στις ακροάσεις, μας κόπηκαν τα φτερά. Χάλασε η αυτοπεποίθησή μας, τσακωθήκαμε και μεταξύ μας. Μετά ήρθαν δύο νέα μέλη και άλλαξε το κλίμα. Ιδίως η Σοφία, το μοναδικό κορίτσι στο συγκρότημα, μας έφερε νέο αέρα. Μας νοικοκύρεψε! Φανταστείτε ότι είχε έρθει στην πρόβα με χαρτί και με μολύβι...
•Το καλύτερο δελτίο ειδήσεων είναι της ΕΡΤ3. Είναι σκέτο ειδήσεις. Το πιο αστείο είναι του MEGA. Ξέρουμε ακριβώς τι θα πει: «Όλα αυτά θα τα συζητήσουμε με τον Γιάννη Πρετεντέρη, τον Μανώλη Καψή, τη Μαρία Σπυράκη, αφού πρώτα δούμε το κατάλληλο ρεπορτάζ».
•Οι συμμαθητές μας που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή είναι 4-5 άτομα απομονωμένα, που δεν τους κάνουν παρέα τ’ άλλα παιδιά και νιώθουν ότι έτσι ανήκουν κάπου. Και βέβαια, έχει γίνει και λίγο μόδα η Χρυσή Αυγή.
•Δεν πιστεύουμε στα καθαρά πράγματα. Πιστεύουμε στα μπάσταρδα και στους συνδυασμούς –είτε μιλάμε για μουσική, είτε για σκυλιά, είτε για σεξ.
•Το καλύτερο τραγούδι που ακούσαμε τελευταία είναι το «Fucking hostile» των Pantera. Λέει ότι τη ζωή πρέπει να τη ζήσεις όπως θέλεις εσύ. Καμιά κυβέρνηση, κανένας παπάς, κανένας μπάτσος δε θα σου πει τι θα κάνεις.
•Η Lady Gaga μπορεί να είναι ένα μηδενικό από μουσικής άποψης, αλλά τουλάχιστον ό,τι κάνει, το κάνει με πρωτοτυπία.
•Η ηχογράφηση για το demo που στείλαμε στο Schoolwave κόστισε 5 ευρώ. Ουσιαστικά την κάναμε σε ένα μόνο μικρόφωνο. Δώσαμε και 20 ευρώ για τη μίξη, σύνολο 25 ευρώ. Όταν περάσαμε στις ακροάσεις μ’ ένα τέτοιο demo, νιώθαμε πολύ σίγουροι ότι θα περάσουμε και στο φεστιβάλ.
•Εκτός μουσικής θαυμάζουμε τον ποδοσφαιριστή Τζιμπρίλ Σισέ, γιατί αν και έσπασε δυο φορές τα πόδια του συνέχισε, και τον συγγραφέα H.P. Lovecraft, γιατί δημιούργησε έναν φανταστικό κόσμο τόσο αληθινό που όλοι πίστεψαν ότι υπάρχει (εμείς ακόμα το πιστεύουμε!).
Arkovlies (Progressive Death Metal/ Experimental)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 4ο και 5ο Λύκειο Ν. Σμύρνης, 6ο Λύκειο Αλίμου
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Meshuggah («παίζουν το πιο πειθαρχημένο mathcore –το math από τα μαθηματικά!»),
Tool («δεν είναι απλά συγκρότημα, είναι είδος μουσικής από μόνοι τους»), Septic Flesh («Respect. Έλληνες που ξέφυγαν από την Eλλάδα»), Γιώργος Φακανάς («παίζει jazz fusion και έχουμε την τύχη να είναι και δάσκαλός μας»)
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Onirama («γιατί τόσος ντόρος ποτέ δεν κατάλαβα»), Firewind («δεν έχουν καμία σχέση με Septic Flesh και Rotting Christ»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Οποιοσδήποτε στίχος από Tool!
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: S.o.b.e.r, Musica Ficta
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Φυσικά κλαίνε και οι μεταλάδες. Eγώ έκλαψα μικρός με το «Beautiful Maria» από την ταινία «Mambo Kings».
Kαι ξανάκλαψα τώρα που το ξαναείδα.
•Bγήκαμε τρίτοι σε ένα από τα Battle of the Bands. Aποφασίσαμε όμως να μην ξαναπάμε.
Γενικά σε διαγωνισμούς τύπου «φέρε-φίλους-σου-να-σε-ψηφίσουν» εμείς δεν ξαναπάμε.
•Eκτός μουσικής θαυμάζουμε τον Tim Burton, τον Iάνη Ξενάκη και τον Kωνσταντίνο Kαβάφη (τα «ομοφυλόφιλα» ποιήματά του είναι τα πιο αληθινά και τα πιο ανθρώπινα).
Terpsis (Alternative rock)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 1ο και 2ο Λύκειο Ναυπλίου
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Muse («πολύ μπροστά!»), Porcupine Tree («απίστευτοι ρυθμοί»), Radiohead («η βάση του alternative»), Λεωνίδα Μπαλάφα, Locomondo, Trap
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Tokio Hotel («πόζεροι»), Arctic Monkeys
(«η πιο γνωστή και ατάλαντη indie μπάντα»), Rebecca Black, Κατερίνα Στικούδη («στο mute παλεύεται...»), Onirama («καλή μουσική, άθλια φωνή»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Self esteem became a selfish thing, logic thought became exploiting thought indeed (δικός τους στίχος)
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Rosebleed, Musica Ficta
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Όχι, δεν έχουμε κλάψει με κάποιο τραγούδι. Οι άντρες δεν κλαίνε.
•Το όνομα της μπάντας βγήκε όταν ήμασταν Γυμνάσιο. Διαβάζαμε Όμηρο
για τις εξετάσεις και ο Κωνσταντίνος έπεσε πάνω στην πρόταση
«οι ραψωδοί ήθελαν να τέρψουν το κοινό». Ε, αυτό θέλουμε κι εμείς!
•Οι καθηγητές μας είναι αδιάφοροι για την μπάντα. Οι περισσότεροι
δεν ξέρουν καν ότι παίζουμε μουσική.
•Μια θυσία που κάναμε για το συγκρότημα είναι το γατάκι του Χρήστου. Πέθανε (όντως!) από τις πολλές πρόβες που άκουγε…
•Εκτός μουσικής θαυμάζουμε τον Ζουγανέλη (πολυεργαλείο!) και τον
Στέφανο Χίο (πολύ καντήλι!).
•Υπάρχουν συμμαθητές μας που ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Είναι
κι αυτός ένας τρόπος αντίδρασης. Ορθώς ή όχι, υπάρχει πολύς φόβος
στους ανθρώπους και το μόνο που θέλουν είναι να αλλάξει άμεσα
αυτή η κατάσταση.
•Πέρα από τη μουσική, μας φτιάχνουν τη διάθεση τα Μαθηματικά,
οι παρέες, οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι και τα καλά βιβλία.
Ramona Betrayed Us (Alternative Easycore/ Screamo)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 3ο Λύκειο Χαλανδρίου και 1ο Λύκειο Νίκαιας
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Blink 182, Offspring («όπως και οι Blink, είναι μια παιδική φάση που σε εμάς κρατάει ακόμα. Δε θέλουμε να την ξεπεράσουμε!»), Strokes, Thrice, Johnny Cash («για τον τρόπο που έζησε, για τον τρόπο που πέθανε»), Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσα, Σαββόπουλο
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Justin Bieber, Πάνο Μουζουράκη
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Never falter
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Bombing the Avenue, Deckstand
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Ramona είναι το όνομα που έδωσε ο Άλεξ στην κιθάρα του. Τον καιρό που ψάχναμε όνομα
για την μπάντα, έτυχε να σπάσει σ’ ένα live η χορδή. Έτσι βγήκε το Ramona betrayed us…
•Έχουμε κλάψει με το «Everything» των Lifehouse, το «To build a home» των Cinematic Orchestra και το «Ocean» του John Butler. Έχουμε κάνει σεξ με το «Aenema» των Tool, το «Anxiety» των Angels and Airwaves και το «Scary Monsters and Nice Sprites» του Skrillex.
•Μετά το live στο Schoolwave, θα θέλαμε να πάμε στα καμαρίνια και να μας περιμένουν
30 γκόμενες -δέκα για τον καθένα! (γέλια) Ο ντράμερ δε θα πάρει, είναι οικογενειάρχης!
Deckshades (Alternative)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 4ο Λύκειο Βύρωνα, Λύκειο Καρέα
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Radiohead («κάθε κομμάτι ένα αριστούργημα»), Muse («αν και μας έχουν απογοητεύσει στους τελευταίους δίσκους»), Red Hot Chili Peppers, Porcupine Tree, Γιάννη Αγγελάκα («γιατί οι στίχοι του έχουν κάνει πολύ κόσμο να μη νιώθει μόνος»), Musica Ficta («αν και δεν είναι τόσο γνωστοί, εμείς τους θεωρούμε ήδη μεγάλη μπάντα»)
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Linkin’ Park, Evanescence, Χατζηγιάννη («και όλους όσους μιλάνε για το ίδιο πράγμα με τον ίδιο τρόπο: σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς, μ’ ανεβάζεις, με κατεβάζεις»), Μόνικα («υπερεκτιμημένη»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Impossible is nothing.
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Musica Ficta, Quaich
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Είμαστε τρεις τελείως διαφορετικοί άνθρωποι που μας δένει η μουσική.
•Βάλαμε στη μουσική μας την ταμπέλα «alternative», για να δικαιολογεί το καθετί που μας έρχεται στο κεφάλι.
•Μας πρότειναν να παίξουμε σε φεστιβάλ κομματικής νεολαίας και αρνηθήκαμε. Δε θέλουμε να συνδέεται η μουσική μας με τα κόμματα. Στο gay parade ναι, θα παίζαμε -αρκεί να είχε καλό ήχο. Γενικά, δεν έχουμε θέματα με αυτό που η κοινωνία θεωρεί ανώμαλο.
•Όταν τέλειωσα το Γυμνάσιο, ήθελα να πάω σε Τεχνικό λύκειο. Οι γονείς μου με πίεσαν να πάω στο Γενικό. «Δε μ’ αρέσει το διάβασμα», τους είπα, «θα πληρώσετε τζάμπα λεφτά στα φροντιστήρια, προτιμώ να μάθω μια τέχνη». Εκείνοι επέμεναν. Πέρασα μεγάλη ψυχολογική πίεση –έκανα ενάμιση χρόνο ψυχοθεραπεία. Στο τέλος κατάλαβαν ότι είχαν κάνει λάθος.
•Εκτός μουσικής, θαυμάζουμε τον τερματοφύλακα Oliver Kahn, τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τη μητέρα του ντράμερ μας, γιατί ήταν πάντα δίπλα μας και γιατί είναι ένας πάρα πολύ ανοιχτός άνθρωπος.
Lock 'n' Load (Garage rock)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 1ο Λύκειο Άρτας και Λύκειο Kομποτίου
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Jet («ένας απ’ τους λόγους που αποφασίσαμε να φτιάξουμε συγκρότημα») Guns n' Roses, Pearl Jam, Pinkpop 1992.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Lars Ulrich («είναι άμπαλος»), Axl Rose («γιατί τώρα τελευταία γαμήθηκε»), τον Πίτσο («ο τύπος που παίζει σε κάθε διαφήμιση μετά απο τα «Κλεμμένα όνειρα» και διαφημίζει την Lara Excel»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Να πέσεις απ' τα Τάρταρα.
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Deep Kick, Parafernelia
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Aυτό που μας λένε οι γονείς μας για το συγκρότημα είναι «κανα ελληνικό παίζετε;». Όχι!
•Oι καθηγητές μας μάς λένε «κανά λεφτό βγάζετε;». Όχι!
•Πρόβες κάνουμε στο σπίτι του ντράμερ, σε ένα γιαπί στη μέση του πουθενά, παρέα με γίδια και μια βάρκα.
•Τη μεγαλύτερη τρέλα για την μπάντα την έκανε ο Ορέστης: Σπουδάζει Aγγλία, πέταξε μέσα στην εξεταστική από Manchester για Αθήνα (με τρεις στάσεις!) για να παίξει στις ακροάσεις του Schoolwave και γύρισε πίσω
σε μια μέρα.
•Εκτός μουσικής θαυμάζουμε τον Dwayne Wade από το ΝΒΑ γιατί είναι σκυλί μαύρο, τη γιαγιά μας την Ελισσάβετ γιατί φτιάχνει τα καλύτερα κεφτεδάκια και τον Λεμονίδα γιατί φτιάχνει τον καλύτερο καφέ της Άρτας!
•Tι μας φτιάχνει τη διάθεση εκτός μουσικής; Bυζιά!
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: John Frusciante («ο πρώην κιθαρίστας των Peppers –τα έζησε όλα: δόξα, λεφτά, καταχρήσεις, κόντεψε να πεθάνει και τότε είδε τη ζωή αλλιώς»), Explosions in the Sky, Radiohead, Your Hand in Mine («δυο φοβεροί τύποι απ’ τη Θεσσαλονίκη που παίζουν live looping με ακουστικά όργανα»), Λεωνίδα Μπαλάφα, Rosebleed
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Κιάμο, Μουζουράκη («κι όλα τα γαμωlifestyle»), Tokio Hotel, Lil Wayne («και γενικά τους ψευτοραπάδες»), Justin Bieber, Lana del Rey («απαράδεκτη φωνή, τρελό promotion»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: I say the right things, but act the wrong way (των Strokes)
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Rosebleed, Musica Ficta
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Φέτος στο Schoolwave θα είμαστε πολύ καλύτεροι από πέρσι. Έχουμε ένα πέμπτο μέλος, τον Άλεξ, έχουμε δέσει, έχουμε γίνει πολύ πιο αυστηροί με τους εαυτούς μας.
•Τα αγαπημένα μας κομμάτια όταν κάνουμε σεξ είναι το «Hey» των Pixies, το «Special Needs» των Placebo και το «Aenema» των Tool.
•Eκτός μουσικής θαυμάζουμε τον Gauss τον μαθηματικό, τον Ψαριανό τον πολιτικό, τον Jorge Bukay τον συγγραφέα και τον μπάρμαν που έφτιαξε πρώτος βότκα με φράουλα.
•Δυο μέλη της μπάντας, ο Παντελής και η Ιωσηφίνα, έχουν σχέση μεταξύ τους. Τι θα γίνει αν χωρίσουν; Θα διαλυθεί και η μπάντα;
Ιωσηφίνα: Όχι! Απόλυτα όχι!
Παντελής: Ε, μια ψιλοκρίση στην αρχή θα υπάρξει. Μετά θα φερθούμε ώριμα και θα το ξεπεράσουμε.
Juxta-Poze (Ska punk/ Reggae)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 2ο και 3ο Λύκειο Bέροιας
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: Ska-p («πηγή έμπνευσης!»), Streetlight Manifesto («για τα πνευστά τους»), Arctic Monkeys, Περσινά Ξινά Σταφύλια («μας αρέσει ο βίαιος live ήχος τους και τους γουστάρουμε και σαν ανθρώπους»), Baildsa («για τις ωραίες βαλκανικές μελωδίες τους»)
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: Guns ‘n’ Roses («δεν ξέρουμε κανέναν που να τους ακούει μετα τα 15 του»), Scorpions
(«η παρακμή στο μεγαλείο της. Έκλεισαν live ακομα και στη Ραψομανίκη Ημαθίας, η οποία έχει 19 κατοίκους!»)
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Δόξα τα λεφτά, έχουμε Θεό.
AΓΑΠΗΜΕΝΕΣ SCHOOLWAVE ΜΠΑΝΤΕΣ: Musica Ficta, Foolstop
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ:
•Tο Schoolwave θα είναι το πρώτο μας επίσημο live.
•Yπάρχουν συμμαθητές μας που ψήφισαν Xρυσή Aυγή, γιατί παραμυθιάστηκαν απο την προπαγάνδα της.
Αυτό όμως που μας εξοργίζει είναι ότι πολλοί την ψήφισαν για πλάκα.
•H μεγαλύτερη μαλακία που ακούσαμε τελευταία είναι …«κυβέρνηση εθνικής ενότητας».
•Eκτός μουσικής θαυμάζουμε τον Μανώλη Γλέζο, τον Κώστα Βαξεβάνη, τον Στέλιο Μάινα και την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ (δυστυχώς έγινε γνωστή στους περισσότερους από τις Πανελλήνιες).
•Στον ελεύθερο χρόνο μας μάς αρέσει να παίζουμε Jungle speed, Tichu και να πηγαίνουμε για κάνα μπασκετάκι.
Chinese Basement (Noise/ Grunge)
ΣΧΟΛΕΙΑ: 2ο και 15ο Λύκειο Θεσσαλονίκης
ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ: «Δε θαυμάζουμε τους μουσικούς αλλά τη μουσική που υπάρχει»
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ: «Δεν είμαστε ενάντια κάποιων συγκεκριμένων προσώπων,
απλά δεν υπάρχουν στη σκέψη και το πεδίο μας»
ΜΟΤΟ ΤΟΥΣ: Γαμημένες ψωνάρες της φύσης, δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από ζώα!
•Εδώ στη Θεσσαλονίκη σε άλλους αρέσει αυτό που κάνουμε, αλλά άλλοι μας βρίζουν. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε από πού τους βγαίνει όλο αυτό, φαίνεται αρέσει στον κόσμο να στην μπαίνει όταν βρει την ευκαιρία.
•Το μεγαλύτερο live μας ήταν όταν μας κάλεσε
ο αυτοκράτορας Qinshihuang να παίξουμε για αυτόν και τους πέτρινους στρατιώτες της Τερακότα στην υπόγεια κατοικία του.
•Έχουμε παίξει σε φεστιβάλ κομματικής νεολαίας,
αλλά στη συνέχεια καταλάβαμε πως δεν πρόκειται για μουσική αλλά για ψάρεμα... Βάζουν μπροστά μια βιτρίνα και από πίσω ύπουλα παίζουν μια παράσταση.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
12°
