Florence + the Machine - MTV Unplugged (**)
Επίδειξη φωνητικών δυνατοτήτων για χάρη (κυρίως) του αμερικάνικου κοινού, που τόσο την έχει αγαπήσει. Μόνο που η Florance έχει κερδίσει τις εντυπώσεις με αυτό τον οπερετικό, progressive και συμφωνικών διαστάσεων ήχο, κι εδώ με τα τραγούδια της «γυμνά» και με μάλλον αμήχανες διασκευές (παρά την ολοφάνερη μουσική φροντίδα) η επιδιωκόμενη κατανυκτική ατμόσφαιρα δεν εμφανίζεται.
Sleight Bells - Reign of Terror (**)
Το ντουέτο απ’ το Μπρούκλιν –που τόσο κανάκεψαν διάφοροι «ειδικοί του εναλλακτικού» με τον προηγούμενο δίσκο του– επιχειρεί ένα φορμαλιστικό και επί τούτου συνδυασμό noise rock και shoegaze με heavy metal εκρήξεις και gothic «ποιητική» θεματολογία γεμάτη θανάτους, αίματα και αυτοκτονίες κι όλ’ αυτά τραγουδισμένα με «αναιμικά» και «αχνά» φωνητικά. Όλα για το στιλ, γιατί αν «ξεπουπουλιάσεις» τα τραγούδια απ’ τα φτιασίδια τους δεν μένει τίποτα.
The Bamboos - Medicine Man (***)
Η πετυχημένη funk/soul μπάντα από την Αυστραλία κάνει για πέμπτη φορά καλά τη δουλειά παραπέμποντας στις 70s αναμνήσεις και καταφεύγοντας στη δοκιμασμένη λύση των guest τραγουδιστών (Aloe Blacc, Tim Rogers, Kylie Auldist, Ella Thompson, Bobby Flynn). Μια χαρά μπάντα για να παίξει στο γάμο σου ή σε ένα funky club, αλλά δεν έχει να προσθέσει ή να αφαιρέσει οτιδήποτε στην ήδη γνωστή φόρμα. Ευσεβείς μεταπράτες.
Chromatic Sequence - Belle Epoque (**)
Στο τρίτο του άλμπουμ, το καλοδουλεμένο σεξτέτο δοκιμάζει να συνδυάσει ετερόκλητα στοιχεία και η συνοχή χάνεται. Όπου υπάρχει τραγούδι κυριαρχεί μια νοσταλγική αισθητική του (λεγόμενου) έντεχνου, ενώ στις οργανικές συνθέσεις το κλασικού προσανατολισμού γκρουπ προσπαθεί να βρει κοινό τόπο με ηλεκτρονικούς ήχους και να δημιουργηθεί μια θεατρική/κινηματογραφική ατμόσφαιρα, αλλά συχνά σκοντάφτει στην αδυναμία να συνομιλήσουν οι δύο αυτές ηχητικές φόρμες. Ένα ατμοσφαιρικό άλμπουμ χωρίς ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ίσως η απόλυτη glam rock στιγμή του Λευκού Δούκα
«Γεννήθηκα στη Σαλονίκη και ξέρω απ’ έξω τη διαδρομή»
Το τρίο έκανε το ντεμπούτο του στις αρχές της δεκαετίας του 1990
«Never Too Late»: Η ταινία για τη μουσική κληρονομιά του Άγγλου καλλιτέχνη κάνει πρεμιέρα τον Δεκέμβριο
Λίγο πριν κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ μιλάει στην Athens Voice
Ο διάσημος ράπερ βρίσκεται στην Κίνα για μια σειρά από live εμφανίσεις
«Έχετε μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξετε ότι μας αγαπούσατε από την αρχή»
Ένας από τους λίγους σχετικά καλλιτέχνες που κατάφεραν να κάνουν καριέρα ως συνθέτες, τραγουδιστές και ηθοποιοί
Ο Anders Fridén είναι μια κατηγορία μόνος του σαν frontman
«Όπου και να βρέθηκα μέσα μου κουβαλάω πάντα τη Θεσσαλονίκη»
Από τη συναυλία τους στην Κύπρο έστειλαν μήνυμα για τη μεγάλη κυρία του ελληνικού πενταγράμμου
Σε όλα τα είδη της τζαζ οι δίσκοι του έπαιξαν σημαντικό ρόλο
Ο Peter Muijsenberg μιλάει για το «I», έναν δίσκο που ήρθε από το πουθενά για να γίνει μία από τις αγαπημένες μου κυκλοφορίες της χρονιάς
Επηρεασμένο από τον αγώνα υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση
Πρωτοφανής ζήτηση για τα εισιτήρια των συναυλιών τους - Πρόσθεσαν επιπλέον ημερομηνίες
Η τραγουδίστρια και ο Τζέρεμι Ντουφρέν γνωρίζονται εδώ και πολλά χρόνια
Θοδωρής Βουτσικάκης και Ελένη Δημοπούλου τραγουδούν για τη θάλασσα και τους ανθρώπους της υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπουλου
Το πρώτο τραγούδι από το πολυαναμενόμενο solo project του
Η ιστορική εικόνα και οι πρωταγωνιστές της
Οι συναυλιακοί σταθμοί των αδελφών Γκάλαχερ σε ΗΠΑ, Καναδά, Νότια Αμερική, Ασία και Αυστραλία
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.