- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Paul Weller - Sonik Kicks (***)
Του αρέσει να «μεγαλοπιάνεται» και συχνά αποπειράται να πείσει (τον εαυτό του κι εμάς) ότι μπορεί και τα «περίπλοκα» και τα «προχωρημένα», που τον οδηγούν συχνά σε μετέωρα βήματα. Όπως εδώ… Θέλοντας να διαφοροποιηθεί από τα δύο προηγούμενα άλμπουμ παίζει πιο πολύ με ηλεκτρονικά και λούπες και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα «ψυχεδελικό progressive» με σημεία αναφοράς την αγγλική pop της δεκαετίας του ’60 αλλά και του ’90, το μουσικό του παρελθόν, ενώ ρίχνει κλεφτές ματιές και προς το krautrock. Η φροντίδα είναι φανερή αλλά η αποτελεσματικότητα σκαλώνει στο (ανέκαθεν) περιορισμένο βεληνεκές του.
Alabama Shakes - Boys & Girls (***)
Μια εξαιρετική τραγουδίστρια πασχίζει να κάνει το καλύτερο, αλλά ούτε η ποιότητα των τραγουδιών της δίνει πολλά περιθώρια ούτε η μπάντα μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το rhythm & blues είναι ένα μουσικό είδος με πολύ μεγάλη ιστορία και σπουδαίους μουσικούς που έχουν δουλέψει γι’ αυτό (από τους Allman Brothers ως τους Black Keys κι από τους Atomic Rooster ως τον Al Cooper, για να μη μιλήσουμε για τη μεγάλη «αγγλική σκηνή» της δεκαετίας του ’60). Οι Alabama Shakes θέλουν ακόμη πολλή δουλειά για να σταθούν δίπλα σ’ αυτή τη μυθική μουσική ιστορία, η τραγουδίστριά τους όμως στέκεται ήδη.
The Civil War - Barton Hollow (****)
Όταν ο συνδυασμός άνδρα-γυναίκας είναι αρμονικός κι έχει χημεία, μπορεί να δώσει ιδιαίτερα αποτελέσματα στην τραγουδοποιία. Αυτό συμβαίνει και με το ντουέτο απ’ το Nashville, που λες και γεννήθηκαν για να τραγουδάνε μαζί. Όμορφες, απαλές και απλές μελωδίες, φωνητικά για σεμινάριο, γλυκόπικρη και μελαγχολική ατμόσφαιρα δίνουν στη folk/americana των Civil War τη δική της μοναδική προσωπικότητα.
Miike Snow - Happy To You (**)
Χαρακτηριστικό παράδειγμα δίσκου απ’ αυτούς που κάνουν πολλούς να λένε πως η electropop συχνά δεν έχει «ψυχή». Γοητευμένοι από τη φόρμα της χορευτικής κουλτούρας, οι τρεις Σκανδιναβοί ξεχνάνε πως χωρίς ουσία (δηλαδή τραγούδια) δεν πας πουθενά και εξαντλούνται σε μια άσκοπη επίδειξη «εγκυκλοπαιδικών» γνώσεων για την ιστορία, τα κλισέ και το περίγραμμα της ηλεκτρονικής ποπ. Ένα άλμπουμ δύο διαστάσεων…