Ute Lemper

Είναι κάτι σαν άτυπο ραντεβού. Μιλάμε μια φορά το χρόνο. Η Ute Lemper επανέρχεται στο Μέγαρο με το είδος που της πάει γάντι: Kαμπαρέ. H «Τζένη των Πειρατών» λίγο πριν έρθει στην Αθήνα μιλά στην ΑTHENS VOICE για τη Γερμανία, την Ελλάδα, την κρίση και τη δημοκρατία της Βαϊμάρης…

››› Θα είναι μια συναυλία επιστροφής στις ρίζες. Έρχομαι με δύο μουσικούς, πιάνο και μπαντονεόν, σε μια πολύ έντονη περφόρμανς. Ο τίτλος είναι σατιρικός. Η όπερα της πεντάρας, όπου όμως η Pirate Jane είναι επίσης επαναστάτρια που πολεμάει το κατεστημένο και τους απίστευτους κανόνες του κόσμου. Αν θες, πολεμάει για σας κατά της ζώνης του ευρώ και της Μέρκελ.

››› Πέρα από την πολιτική σάτιρα υπάρχει μουσική από την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και επιλογές από το έργο του συνθέτη Hanns Eisler, συνεργάτη του Μπρεχτ στα χρόνια της ναζιστικής Γερμανίας στο «Cabaret in Exile», που παιζόταν σε περιοχές που δεν είχαν καταλάβει οι Ναζί. Ένα πολύ φιλοσοφικό και ουσιαστικό έργο που μιλούσε για ειρήνη, δικαιοσύνη, κατά του ρατσισμού.

››› Συμπονώ τους Έλληνες και διαφωνώ με τη Μέρκελ, που είναι πολύ σκληρή πολιτικός και τόσο μόνη στην κορυφή. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσο χρόνια αισθάνομαι περισσότερο Νεοϋορκέζα παρά Γερμανίδα. Είναι σίγουρα μια πολύ δύσκολη κατάσταση, που κανείς δεν έχει μαγικές λύσεις και ελπίζω να βρεθεί πραγματικά μια ουσιαστική διέξοδος.

››› Δεν πρέπει να μπαίνετε στο μυαλό των Γερμανών, γιατί είναι ένας πολύ σκληρός λαός που εργάζεται διαρκώς όλη μέρα και με υλιστική οπτική. Oι Έλληνες έχετε άλλη ψυχοσύνθεση, αγαπάτε την οικογένεια, τη φύση, τη χώρα. Είναι διαφορετική η ιδιοσυγκρασία, ο ρυθμός. Η ιδέα να μπουν όλες αυτές οι ετερόκλητες νοοτροπίες σε μια οικονομική ένωση δεν έχει λογική, γιατί έρχονται από τελείως διαφορετικές κουλτούρες.  Ήταν από την αρχή μια πρόκληση. Προσωπικά θα προτιμούσα το ρυθμό της Ελλάδας, παρά τον υπερ-πειθαρχημένο και σούπερ-λειτουργικό ρυθμό της Γερμανίας.

››› Τα δις για την οικονομική διάσωση που χρειάστηκαν εξαιτίας των τραπεζών έγιναν μπόνους για τους ίδιους τους τραπεζίτες. Ό,τι έγραψε το 1928 ο Μπρεχτ για την οικονομία που καθοδηγείται από το προσωπικό κέρδος και την εξουσία, είναι πραγματικά επίκαιρο. Νομίζω ότι η απληστία δεν θα αλλάξει ποτέ. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

museweek@athensvoice.gr