Δημιουργεί ένα φρέσκο ηχητικό ιδίωμα με χρήση οργάνων όπως ukulele, θέρεμιν, μαντολίνο και χαρακτηριστικό ΙΧ ύφος. O Τιμολέων Βερέμης ακούει στο καλλιτεχνικό του όνομα Leon και αποτελεί από τις πιο ελπιδοφόρες αφίξεις στη νέα ελληνική μουσική σκηνή. Πρωτακούστηκε με το τραγούδι «(To The) Children Of Tomorrow» από το πρώτο του άλμπουμ «Futrue» στην Archangel. Τώρα, λίγο πριν από τη συναυλία του στο Monto Water Theatre στο Λονδίνο στις 18 Φεβρουαρίου και μια πανελλαδική περιοδεία που ξεκινάει τον Μάρτιο, συνοδεύει σε μια μουσική βόλτα τους πίνακες γνωστών εικαστικών και μιλάει στην ATHENS VOICE για τη Μεγάλη Πόλη και τη μουσική της…
Μια συναυλία στο Κολωνάκι, στο κέντρο της πόλης. Πώς προέκυψε; Με κάλεσαν από την Γκαλερί Ζουμπουλάκη και αποδέχθηκα την πρόσκληση με χαρά. Μου φάνηκε ωραία η ιδέα μιας έκθεσης με θέμα την Αθήνα.
Ποιος είναι ο ήχος της Aθήνας; Η Αθήνα πια, σαν όλες τις μεγαλουπόλεις, έχει αυτό το μόνιμο, άχρωμο βόμβο-θόρυβο που συνοδεύεται από τις κόρνες, τις σειρήνες και τις φωνές του όχλου. Αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω λέξεις να το εκφράσω θα έλεγα ότι είναι ένας δυναμικός μεν, αλλά ταραγμένος ήχος, ενδεικτικός της ψυχολογίας του συνόλου. Μουσικά μιλώντας, δεν θεωρώ πως υπάρχει χαρακτηριστικός αθηναϊκός ήχος, ένα συγκεκριμένο μουσικό ρεύμα δηλαδή, όπως υπήρχε κάποτε για παράδειγμα στην παλαιά Αθήνα.
Με ποια μουσική θα την ντύσεις; Θα προσθέσω στην ένταση ρυθμό και μελωδία.
Πώς σε επηρεάζει η ίδια η πόλη στον ήχο σου; Η πόλη είναι οι άνθρωποί της. Στη μουσική μου, σχεδόν πάντα επίκεντρο είναι ο άνθρωπος.
Ποια είναι η δική σου Αθήνα; Δεν υπάρχει δική μου Αθήνα. Υπάρχει η Αθήνα στην πραγματικότητα. Αυτή εμπεριέχει και τους τοξικομανείς και τους άστεγους και όλους. Εννοώ ότι όσο καλά και να είμαστε κάποιοι, δύο ή δέκα στενά πιο κάτω είναι άνθρωποι ξαπλωμένοι στο δρόμο. Έστω και εγωιστικά να το δει κανείς, η ευτυχία του ενός, όχι απόλυτα, αλλά σε αρκετό βαθμό, εξαρτάται από την ευτυχία του άλλου.
Πόσο αληθινή και πόσο φανταστική σού φαίνεται η Αθήνα; Η Αθήνα είναι αληθινή, αλλά η επαφή με κάποιους ανθρώπους μερικές φορές την κάνει φανταστική.
Ποια η σχέση σου με τα social media; Μια χαρά, μπαίνω συνήθως στο Facebook, στο Τwitter και το προσωπικό μου site, που θέλω να είναι σαν blog.
Ποιες είναι οι επιρροές πίσω από το «Futrue»; Το «Futrue» είναι ένα σαραντάλεπτο ταξίδι μέσα στην Αθήνα, σε άλλες πόλεις του κόσμου και στη φύση, βασισμένο σε προσωπικά και συλλογικά βιώματα.
Ποιο ήταν το ημερολόγιο του νέου βίντεο «Someday»; Βρήκαμε ένα παλιό αυτοκίνητο-αντίκα και πήγαμε στην Πάρνηθα, μετά κάναμε κάποια γυρίσματα στον Σχοινιά στη θάλασσα, μετά σε ένα εργοστάσιο στο Αιγάλεω και τέλος στο Σούνιο σε ένα εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο, με βροχή, τον Νοέμβριο.
Tι θα ψήφιζες στα Όσκαρ; Από τις υποψήφιες ταινίες έχω δει μόνο το «Midnight in Paris» του Woody Alen και ήταν ωραία ταινία, ξεκούραστη, αλλά όχι για Όσκαρ.
Βλέπεις πιθανότητες δικής σου εξόδου από τη χώρα; Όλα είναι πιθανά, αλλά εύχομαι να έχω τη βάση μου εδώ και να ταξιδεύω στην Ευρώπη για συναυλίες.
Ποιους φόβους έχεις ξεπεράσει; Πολλούς. Όταν εκτίθεσαι, είσαι αναγκασμένος να ξεπεράσεις φόβους.
Τι υπερβάσεις έχεις κάνει στη ζωή σου, σε σχέση με την επιλογή σου να γίνεις μουσικός για παράδειγμα; Έχω κάνει θυσίες κατά καιρούς που αφορούν την προσωπική μου ζωή. Έχω φύγει από βολικές καταστάσεις για να αναζητήσω την περιπέτεια και την εκπλήρωση που σου δίνει εντέλει αυτό το πράγμα.
Μια δυνατή ανάμνηση; Εξάωρη πεζοπορία προς την κορυφή του όρους Σινά, για να δούμε το ξημέρωμα με μόνο φως το φεγγάρι.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
12°
