Έντεχνη. Λαϊκή με την καλή έννοια αλλά και ποπ. Ελεκτροπόπ. Ζει μακριά από τη σκληρή Αθήνα και, για πρώτη φορά μέσα στα 25 χρόνια καριέρας, γράφει δικά της κομμάτια. Χάρη στη Δήμητρα Γαλάνη, που την παρότρυνε εδώ και καιρό.
Πώς μπορεί κανείς, με τις σημερινές συνθήκες, να τραγουδάει για την όμορφη ζωή; To τραγούδι έχει κώδικα. Το χρειάζεται το κοινό που μπορεί να γλεντά με παραδοσιακά τραγούδια πάρα πολύ θλιμμένα και να έχει μια φοβερή ανάταση ή να ζητά ένα τραγούδι να του φτιάξει τη διάθεση. Όλα αυτά είναι χρήσιμα. Το θέμα είναι η αισθητική. Υπάρχει μια καλή στιγμή ενός ερωτικού τραγουδιού που δεν έχει βαθιά ποίηση, αλλά είναι ένα συγκλονιστικό τραγούδι.
Όλα αυτά τα τσιφτετέλια στα πρωινάδικα τόσα χρόνια τι έκαναν; Το πρωινάδικα έχουν μόνο μια μουσική. Ένα είδος το οποίο είναι πάντα αναλώσιμο. Ο λαϊκισμός είναι εδώ η εύκολη λύση. Από την άλλη, σε μια τόσο μικρή αγορά δεν είναι εύκολο να επιλέγεις.
Πώς προέκυψαν τα τραγούδια που γράψατε πρόσφατα για το «Ταριρά»; Καταρχήν ήταν ανάγκη. Για πολλά χρόνια είχα έναν πυρήνα φίλων που έγραφαν τραγούδια για μένα και δεν το σκεφτόμουν τόσο να γράψω μουσική. Από την άλλη, σκεφτόμουν μουσικές για το θέατρο και τον κινηματογράφο αλλά δεν έπαιρνα και το ρίσκο, γιατί έλεγα ότι οι άλλοι το κάνουν καλύτερα. Όμως, μετά από 25 χρόνια στο τραγούδι, έχω εκτός από την εμπειρία της ερμηνείας και την εμπειρία των ακουσμάτων. Ακούω πολλή ελληνική και ξένη μουσική. Είχα την ανάγκη να τα συνδυάσω όλα αυτά με έναν πιο μεσογειακό τρόπο. Υπήρχε μια ώθηση από τη Δήμητρα Γαλάνη, που κάθε φορά που με έβλεπε με έβριζε γιατί δεν έγραφα τα κομμάτια μου. Κανίβαλος. Με την πολύ καλή έννοια.
Υπάρχει μια μεταστροφή από τις πάλαι ποτέ ισχυρές δισκογραφικές σε ανεξάρτητες εταιρείες τύπου Αrchangel, από όπου ξεπήδησαν νέα ονόματα όπως η Μόνικα. Μακάρι οι άνθρωποι αυτοί να καταφέρουν οικονομικά να συνεχίσουν αυτό τον άθλο. Είναι εξαιρετικό που βγαίνουν πρόσωπα σαν τη Μόνικα και πρόσωπα νεότερα που μπορούν μόνοι τους να στέκονται στη σκηνή και να γεμίζουν το χώρο. Χαίρομαι πολύ και βλέπω ότι μέσα στη δύσκολη αυτή κατάσταση μπορεί να γίνουν όλα αυτά τα πράγματα όχι έτσι όπως μάθαμε, αλλά με λιγότερα λεφτά και περισσότερη ουσία. Σε αυτό ελπίζω.
Ποια είναι η δική σου παρέα; Η Tάνια Τσανακλίδου, η Μελίνα Κανά, ο Παύλος Παυλίδης, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Κώστας Λειβαδάς.
Πώς σας φάνηκε που η Τάνια Τσανακλίδου τραγούδησε στους αγανακτισμένους; H Tάνια είχε πάντα δικές της ιδέες για το πώς να γίνεται η επικοινωνία. Πριν από πέντε χρόνια μού έλεγε ότι θέλει να παίξει σε στάσεις μετρό και πλατείες, πριν να τεθεί καν το θέμα της κατάστασης που περνάμε τώρα. Υπόνοιες μόνο υπήρχαν και αυτές μακρινές. Η Τάνια είναι μια ανήσυχη καλλιτέχνις που την ενδιαφέρει κυρίως να μπορεί να εκφράζεται μέσα από το τραγούδι και το κάνει πάρα πολύ καλά.
Στην Αθήνα τι σας αρέσει; Η Αθήνα είναι πολύ σκληρή πόλη. Δεν είναι τυχαίο ότι έχω διαλέξει εδώ και είκοσι χρόνια να ζω στο βουνό. Είμαι και Bορειοελλαδίτισσα, και μάλιστα από ορεινή πόλη (τη Νάουσα), οπότε μου είναι πολύ δύσκολο να είμαι παιδί της μεγάλης πόλης. Βλέπω ανθρώπους που χάνουν την ουσία της ζωής τους και πάντα ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους – σαν μην παίξαμε ρόλο στο φαύλο κύκλο που μας έφερε ως εδώ. Η εθελοτυφλία και η ευθυνοφοβία μάς έχουν φέρει σε μια κατάσταση που δεν πάει άλλο και πρέπει ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και να αποφασίσουμε όλοι τι είναι αυτό που μας κάνει καλύτερη τη ζωή. Το πιο αληθινό.
Έχετε άγνωστες λέξεις από τη νεολαία και το διαδίκτυο; Είμαστε στην εποχή των άκρων όσον αφορά στο διαδίκτυο. Είναι μόδα, θα περάσει. Πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε και όχι να μας χρησιμοποιεί. Μας δίνει πολλές πληροφορίες, αλλά θεωρώ ότι η πληροφορία είναι κάτι που χρειάζεται φίλτρο και διαμορφωμένη προσωπικότητα. Τα παιδιά μέχρι τα 20 είναι σφουγγάρια, θέλουν να μάθουν τα πάντα, όμως δεν είναι έτοιμα. Το ίντερνετ είναι γι’ αυτούς που είναι πάνω από 20. Που έχουν μια προσωπικότητα. Είναι κακό να χαθεί η επιλεκτική κρίση. Τα νέα παιδιά βλέπουν ότι θα ζήσουν σε ένα μέλλον χωρίς μέλλον. Δεν έχουν καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει. Ξέρουν μόνο ότι βλέπουν τους γονείς τους αναστατωμένους. Τα παιδιά είναι πολύ αγχωμένα, κι εκεί υπάρχει κίνδυνος.
Τι σας αρέσει πιο πολύ στις συναυλίες σας; Η επικοινωνία. Το καλοκαίρι, για παράδειγμα, μου άρεσε που ήμασταν έξω, μαζί. Με μια πιο ρομαντική αίσθηση. Αλλά οι χειμερινές εμφανίσεις είναι άκρως επικοινωνιακές.
Μιλήστε μας για τη συναυλία στο Βεάκειο. Σκοπός μου να είναι ένα ενιαίο πρόγραμμα που να περιέχει όλα αυτά που είμαι και αγαπώ. Τόσο τα νέα μου κομμάτια όσο και πειραγμένα τραγούδια από το παλιότερο ρεπερτόριο, αλλά και την παράδοση που είναι η μεγάλη μου αγάπη. Είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα που έχω κάνει μέχρι τώρα, γιατί στο συγκρότημα δεν υπάρχει ούτε ένας λαϊκός παίχτης.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
12°
