Μουσικη

Παίξε πιο γρήγορα, Joey Ramone!

Η Αthens Voice και το COCIO διψάνε για vintage ζαχαρένιες ιστορίες από τη χρονοκαψούλα του 1951

03.08.2016, 09:09
Στέφανος Τσιτσόπουλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Μουσικη Γ.Τ.Κ.: Ο ΛΕΞ το ‘δωσε πάλι για την κουλτούρα

Τάνια Σκραπαλιώρη

Οι αρετές του 21ου αιώνα: Ενσυναίσθηση, η πιο μαγική μορφή επικοινωνίας

Ελλαδα 1o Forum Athens Voice: 10 πράγματα που μάθαμε για την Ενσυναίσθηση

Δήμητρα Γκρους

Κοινωνια Εσύ; Θα έβαζες τους γονείς σου σε γηροκομείο;

Τάκης Σκριβάνος

Η Athens Voice και το COCIO διψάνε για vintage ζαχαρένιες ιστορίες από τη χρονοκαψούλα του 1951, τη χρονιά που γεννήθηκε η μαγική συνταγή του διάσημου σοκολατούχου γάλακτος και σε ένα μαιευτήριο της Νέας Υόρκης είδε το φως ο gabba,gabba, hey, ho, let's go, Joey Ramone.

Το ψηλό αγόρι με το αιώνιο πέτσινο perfecto. Το άχαρο και αμήχανο λίκνισμα, ποιο λίκνισμα δηλαδή, μια ζωή ακούνητος να «απαγγέλλει» στον πρόλογο Hey! Ho! Let's go! κι από κάτω η πανκ ρόκερ Sheena κι όλα τα άγρια παιδιά της Νέας Υόρκης και θαμώνες του ξακουστού ροκ κλαμπ CBGB's να εκστασιάζονται και να χορεύουν δαιμονισμένα, με τους υπόλοιπους Ramones να παίζουν ό,τι πιο γρήγορο και αθώο γέννησε η σκηνή της πόλης στα τέλη του 1970. Ο Joey Ramone, που παραμένει ακόμα το αδιαφιλονίκητο σύμβολο μια εποχής, μιας πόλης κι ενός διονυσιακού και εκρηκτικά απελευθερωτικού ρυθμού, γεννιέται σ' ένα μαιευτήριο του Κουΐνς το 1951, την ίδια δηλαδή χρονιά που στη Δανία λανσάρεται η σοκολατοζαχαρένια γεύση του COCIO.

Η πανκ ροκ μπάντα των Ramones, της οποίας ηγείται, όχι μόνο τραγουδώντας και γράφοντας τους στίχους των τραγουδιών αλλά και καθορίζοντας τη στιλιστική εμμονή τους με τα σκισμένα τζιν, τα βρόμικα πάνινα αθλητικά μποτάκια μπάσκετ, τις παραμάνες και τα άσπρα μακό, του χρωστά πέρα από την εικόνα και τον ήχο, τη συνολική «ιδεολογική» προσέγγιση.

Ο μικρός Joey μεγαλώνει διαβάζοντας κόμιξ για το διάστημα, ακούει στο ραδιόφωνο τον μεγάλο Phil Spector να λανσάρει τη ζαχαρένια ποπ των Shirelles, διαγνώσκεται με άσθμα, με αποτέλεσμα ως έφηβος να γίνει βαθιά εσωστρεφής, μέχρι που συναντά τους άλλους «γάτους» συμμαθητές Ramones, που με συνοπτικές διαδικασίες τον διόρισαν τραγουδιστή, spokesman και ινστρούχτορα της μπάντας. Απελευθερώνεται, τολμά να βγει μπροστά και να ουρλιάξει... πάνω τους!

«Blitzkrieg bop», «I Wanna Be Sedated», «Do you Remember Rock' n' roll Radio», «Teenage Lobotomy», τρία ακόρντα και πυρ, εκατοντάδες τραγούδια που γίνονται μπλουζάκι με τον περίφημο κόνδορα - σήμα κατατεθέν της μπάντας να περιοδεύει ασταμάτητα, κηρύττοντας τη ramonia φιλοσοφία: απλότητα, πάθος, όρεξη για χαρά, έρωτα, ζωή, κορίτσια, τσιχλόφουσκες, παραλίες, αυτοκίνητα, μια αιώνια γιορτή της νιότης που αρνείται να ενηλικιωθεί και να παραδοθεί στην πλήξη.

Ναι, το ιδιαίτερο πανκ ροκ των Ramones και η ερμηνεία του Joey Ramone είναι μια διαρκής υπενθύμιση, ακόμα και τώρα που ο ήρωας αποσύρθηκε στον ουρανό, πως τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σταματήσει το πάρτι, hey, ho, let's go! Ακόμα και σήμερα, ακόμα και τώρα αλλά και για πάντα, μιας και ο Joey εις τον αιώνα τον άπαντα της παγκόσμιας κουλτούρας θα θεωρείται ίσως το πιο γρήγορο και καλόκαρδο αλάνι της πανκ ποπ, το μήνυμά του μπορεί να κωδικοποιηθεί σε τέσσερις λέξεις. Στο λιτό δηλαδή εκφραστικό του στιλ: σοκολάτα, ζάχαρη, και φύγαμε!