Ο Ji-Hun Kim και ο Julian Braun ξεκίνησαν σαν DJs στα τέλη των 90s. Γνωρίστηκαν και έγιναν φίλοι το 2004 οργανώνοντας πάρτι και παίζοντας μουσική μέχρι που αποφάσισαν να συνεργαστούν γράφοντας μουσική σαν ντουέτο. Το 2012 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP «Spring Theory» στο label Just Another Beat των Ji-Hun και Thaddeus Hermann. Παράλληλα ο Julian εργάζεται ως freelance visual designer και ο Ji-Hun ως δημοσιογράφος και δημιουργός του online περιοδικού Das Filter.
To πρώτο τους ολοκληρώμενο άλμπουμ κυκλοφόρησε στα τέλη Απριλίου με τον τίτλο «Wisdom is a Dancer». Aναφορά στο hit των 90s με ένα μικρό σχόλιο για το ρόλο της χορευτικής μουσικής στην ψηφιακό θόρυβο του σήμερα. Μινιμαλιστική, ρομαντική και κομψή δομή συνοδεύει τα 9 κομμάτια του άλμπουμ που δεν βιάζονται να ανεβάσουν τα beats. Oι δύο δημιουργοί του Wisdom is a Dancer έχουν το λόγο...
Άκου εδώ όλα τα τραγούδια του άλμπουμ >>
Rehearsed Engineering
Η επιλογή του πρώτου track ενός άλμπουμ είναι σχεδόν η πιο δύσκολη απόφαση που πρέπει να πάρεις. Είχαμε την ιδέα να αντιστρέψουμε την κλασική δομή. Αντί να αρχίζει με συγχορδίες, ξεκινά με beat και εξελίσσεται σε ambient στο δεύτερο μισό. Κάτι σαν αντεστραμμένο house με mellotrons. Ένας ήχος που λατρεύουμε και δεν συναντάται συχνά πλέον στην ηλεκτρονική μουσική.
Optionism
Σήμερα ο κόσμος έχει πολλές, ίσως υπερβολικά πολλές επιλογές (options) στη ζωή του. Ένα αίσθημα που μπορεί να σε απελευθερώνει αλλά και να σε παραλύει. Καθώς δεν σε αφήνει να επικεντρωθείς σε κάτι συγκεκριμένο και σoυ χαρίζει δικαιολογίες για πράγματα που δεν κάνεις όπως πρέπει. Οπότε, δημιουργήσαμε τη λέξη optionism. Ένας όρος που ταιριάζει πολύ με την ψηφιακή εποχή.
Everything But A Piano
Στο μικρό μας στούντιο στο Βερολίνο έχουμε ένα πιάνο. Είναι πολύ παλιό, του 19ου αιώνα εκεί όπου ο Ji-Hun έκανε τα πρώτα του μαθήματα σαν παιδί. Αλλά, είναι τελείως ξεκούρδιστο και δεν επισκευάζεται πλέον. Όταν γράψαμε το τραγούδι και αναζητούσαμε τίτλο το πιάνο ήταν γεμάτο με άδεια μπουκάλια και άσχετα πράγματα θυμίζοντας περισσότερο ραφιέρα παρά μουσικό όργανο. Οτιδήποτε άλλο παρά πιάνο…
Millions
Παίξαμε το τραγούδι αυτό live για πρώτη φορά στη Ζυρίχη στο club Zukunft. Είναι πολύ ωραίος χώρος, οι ιδιοκτήτες μας φέρθηκαν μια χαρά, περάσαμε τέλεια. Ακόμη και για μας η Ελβετία μοιάζει σουρεάλ μέσα στην τελειότητα της. Με την ευμάρεια, τα πανάκριβα ρολόγια, τα καλογυμνασμένα σώματα παντού. Αλλά το μόνο που μετράει είναι το χρήμα και ένας μεγάλος τραπεζικός λογαριασμός; Τι σημαίνει το χρήμα όταν σου λείπουν εκατομμύρια από θετικές σκέψεις, φιλιά και εμπνευσμένες συζητήσεις;
Transparent
Το κομμάτι αυτό παραλίγο να συμπεριληφθεί σε μια συλλογή ενός γνωστού γερμανικού label που μόλις κυκλοφόρησε. Αλλά ο ιδιοκτήτης του δεν ήταν ακριβώς χαρούμενος με το τρίτο μέρος του και πρότεινε μερικές αλλαγές. Πλησιάσαμε αρκετά σε αυτό που ήθελε, του το στείλαμε αλλά δεν πήραμε κανένα feedback. Δεν καταλαβάμε ποτέ γιατί αλλά είμαστε πολλοί χαρούμενοι που το έχουμε στο άλμπουμ.
Trinity College
Το πιο χορευτικό κομμάτι του άλμπουμ μας. Απλή μελωδία, μινιμαλιστικά ντράμς και μπάσο. Ίσως να ακούγεται και λίγο παλιομοδίτικο θυμίζοντας μας τα φοιτητικά μας χρόνια.
Unperfected Circles
Όταν γράφαμε το κομμάτι αυτό αισθανόμασταν ότι κάτι λείπει. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να βγεις μια βόλτα και να πιεις μια μπύρα. Αυτό κάναμε. Ηχογραφώντας όλη τη διαδρομή σε διάφορα Späti (έτσι αποκαλούν τα ποτάδικα χωρίς άδεια στο Βερολίνο που συχνά μένουν μέχρι αργά). Ο θόρυβος στο τέλος είναι το κλείσιμο της πόρτας όταν γυρίσαμε σπίτι. Εμπνευστήκαμε από τη μικρή μας βόλτα και τους θορύβους που ηχογραφήσαμε ενώ προσθέσαμε μερικούς ήχους παίζοντας με ένα ραδιόφωνο.
We Are Elementary
Όσοι παρακολουθούν λίγο την πορεία μας ξέρουν ότι έχουμε μια τρέλα με τα έγχορδα και με τον ήχο του μπάσου φυσικά. Μας είναι δύσκολο να φανταστούμε τον ήχο μας χωρίς έγχορδα. Στο κομμάτι αυτό τον πήγαμε ακόμη παραπέρα επιλέγοντας τουλάχιστον πέντε διαφορετικά επίπεδα. Τα έγχορδα είναι στοιχειώδη. Είμαστε έγχορδα. Είμαστε στοιχειώδεις.
Datasette (Vogue As A Concept)
Και οι δύο έχουμε επηρεαστεί πολύ από το hip-hop και πάντα προσπαθούμε να βγάλουμε κανονικά beats με τον τρόπο του Pete Rock ή του J Dilla. Ποτέ δεν δούλεψε. Ίσως επειδή δεν είμαστε ούτε ο J Dilla ούτε ο DJ Premier. Δεν πειράζει. Το sample του κομματιού αυτού είναι κλασικό beat που συναντάς σε hip-hop tracks. Στο τέλος έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα μας. Αργόμπιτο, αρκετά ρομαντικό, νοσταλγικό και κάπως δύσκολο να το κατατάξεις σε είδος. Θυμηθήκαμε λίγο την εποχή που παίζαμε «Ghostbusters» σε ένα παλιό Commodore 64 με datasette. Έπαιρνε μια ώρα να φορτώσει και δύο λεπτά αφού ξεκινούσε να παίζει ξαναφόρτωνε. Σήμερα μπορεί να φαίνεται απίστευτα βαρετό ότι μπορεί να πέρναγες έτσι την ώρα σου. Αλλά για μας ήταν το πιο συναρπαστικό πράγμα στον κόσμο.
Το όνομα Nico λέγεται ότι της το έδωσε ο φωτογράφος της Herbert Tobias, που τότε ήταν φίλος με τον Ελληνα -γεννημένο στην Αντίς Αμπέμπα- σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη
31°
