Μάνος Μυλωνάκης: Sόlfar

Δεν έχω πάει στην Ισλανδία. Και τη μία φορά που νόμιζα πως περνούσα από πάνω της, όταν στην πτήση μου για Τορόντο είδα ηφαίστειο, παγωμένη θάλασσα και χιόνια να χάσκουν κάτω από τα φτερά του τζάμπο μας, η Β. με προσγείωσε ανώμαλα: είναι η Γροιλανδία, ανόητε. Κι έτσι έκοψα την ονειροπόληση, πως δηλαδή έκτακτη βλάβη μας προσγειώνει στον αερολιμένα της πρωτεύουσας και λόγω έλλειψης εξειδικευμένων ανταλλακτικών στρατοπεδεύουμε κάπου στις θερμές πηγές Γκέιζερ. Κι έτσι μέχρι να ξαναφύγουμε για Καναδά, έχω τον χρόνο και επισκέπτομαι όλα όσα μάρκαρα από τις virtual περιηγήσεις μου στη χώρα ακούγοντας το «Human Behavior» της Björg ή ξαναδιαβάζοντας τις αστυνομικές ιστορίες του Ιντρίντασον. ΟΚ, κι ένα ποτό εκεί που τα έπιναν οι ήρωες του «101 Reykjavik» του αγαπημένου Κορμακούρ ή ο φίλος μου ο Αντώνης Βλαβογελάκης, μόνιμος ταξιδιώτης εκεί τα τελευταία χρόνια, όπου πάει κι έρχεται φωτογραφίζοντας το σέλας.

Πού θα πάει, κάποτε θα πάω, στοχάζομαι καθώς σπάω τη ζελατίνα του «Sόlfar» EP του Μάνου Μυλωνάκη. Είναι Θεσσαλονικιός, αρχιτέκτονας και το ήμισυ των κάποτε αγαπημένων Your Hand In Mine, ελεγειοελεκτρονικάριος μινιμαλιστής δηλαδή όπου έγχορδα, πιανάκια και διακριτικώς ερριμμένη τυμπανοκρουσία είναι οι πρώτες ύλες της μουσικής του. Το «Sόlfar» ηχογραφήθηκε εξ ολόκληρου εκεί, με τη συνδρομή Ελλήνων αλλά και ντόπιων μουσικών.

Θα πει «The sun voyager», αυτό θα πει το «Sόlfar». Ταξιδιώτης που χάνεται ή βρίσκει το μονοπάτι χωρίς να διαθέτει gps, διασχίζει λαγκάδες και βουνά, δάση, καταρράκτες και ακροθαλασσιές, αναζητώντας μια πατρίδα που νομίζει ότι έχει. «Sόlfar» δηλαδή πάει να πει πλεύση ελευθερίας (μέρες που είναι) και αφελής, ενθουσιώδης, περισκοπική και γεωσυναισθηματική αναζήτηση ταυτότητας και οικειότητας σε ανεξερεύνητες περιοχές. Αυτή είναι η ιστορία που πρέπει να ξέρεις και να θυμάσαι καθώς ακούς τον δεύτερο σόλο δίσκο του Μάνου Μυλωνάκη, που η ήπια παλλόμενη, αλλά συγκινησιακή, αναγεννησιακή, μινιμαλιστική και ενορατική μουσική του φτιάχνει εξαίσια ηχοτοπία.

Το τσέλο, η βιόλα, το κοντραμπάσο και τα πιανοσυνθεσάιζερ του «Sόlfar», απόκοσμα, μυστηριακά μα και συνάμα τόσο γήινα και ορατά σαν μια δύση του ήλιου, φτιάχνουν έναν ήχο προέκταση αλλά και σύντμηση του ταξιδιού. Μια ηχητική, καρτποσταλική απόλαυση, ένα πρελούδιο, που όμως, όπως σε κάθε νεορομαντικό κίνημα, έτσι κι εδώ, αυτονομείται αποτελώντας το κυρίαρχο άκουσμα.

Δεν έχω πάει στην Ισλανδία και υπό τις συνθήκες της παρούσας κρίσης κομματάκι δύσκολο να τραβηχτώ ως εκεί, οργανωμένη απόδραση ή σε φάση «Sόlfar». Μα με τούτον τον δίσκο που παίζει σταθερά δίπλα μου ως γράφεται το παρόν σημείωμα, ξέρεις,.. been there.

Η περιορισμένη συλλεκτική έκδοση CD (με κωδικό για download) κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία «Lotus», «Stereodisc» και «Noise» της Θεσσαλονίκης, όπως και «Vinyl Microstore» και «Underflow» της Αθήνας. Από οποιοδήποτε άλλο σημείο της χώρας και του κόσμου, μέσω του Bandcamp: manosmilonakismusic.bandcamp.com και του www.manosmilonakismusic.com. Κυκλοφορεί επίσης σε όλα τα γνωστά ψηφιακά καταστήματα , , και .

Παίζουν οι μουσικοί:

Μάνος Μυλωνάκης: πιάνο, συνθεσάιζερς

Viktor Orri Árnason: βιολί

Kristín Maríella Friðjónsdóttir: βιόλα

Hallgrímur Jónas Jensson, Στέφανος Κεμανετζής: τσέλο

Γιάννης Κολοβός: κοντραμπάσο

Δημήτρης Τασούδης: τύμπανα

Οι φωτογραφίες είναι της Δάφνης Μελίδου και το artwork/layout του Μάνου Μυλωνάκη.